ဘာသာျခားကေမးရင္ ဘယ္လုိေျဖမလဲ (ျမန္မာ) အတြက္ (၁)

ဘာသာျခားကေမးရင္ ဘယ္လုိေျဖမလဲ (ျမန္မာ) အတြက္ (၁)

အရွင္ေကာမလ(ခ)ဆန္နီေနမင္း ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ဘာသာျခားကေမးရင္ ဘယ္လုိေျဖမလဲ(ျမန္မာ) အတြက္ ဆိုတဲ့ ပိုတ္စ့္ ေလးကို တန္ျပန္ေစာေၾကာ လိုက္ပါတယ္....

ကမၻာေျမ၊ လ၊ ေန၊ လူစတဲ့အရာေတြဟာ ေလာကႀကီးထဲမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ သဘာ၀တရားေတြမုိ႔ တစ္စံု တစ္ေယာက္မွ ဖန္ဆင္း ထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေလာကမွာရွိတဲ့ အရာေတြဟာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္ေပၚ လာတဲ့ အရာေတြႀကီးပါပဲ။ ေရွးယခင္ အခ်ိန္ကာလမ်ားစြာက ေန၊ လတုိ႔ မျဖစ္ေပၚေသးတာေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခါတုန္းက ေနလတုိ႔ မရွိတဲ့အတြက္ ကမၻာေလာက ႀကီးဟာ အေမွာင္ထုႀကီးပဲ တည္ရွိေနခဲ့ရတာပါ။ ေနာက္ပုိင္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေနလတုိ႔ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အခါက်မွ ကမၻာေပၚမွာ အ လင္းေရာင္ေတြ ျဖစ္ေပၚ လာခဲ့ ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေနေတြလေတြေပၚလာလုိ႔ အလင္းေရာင္ရရွိခဲ့တဲ့ အခါက်မွသာလွ်င္ ႏွစ္၊ လ၊ ရက္၊ ရာသီဥတု ေတြကုိ လူေတြက သတ္မွတ္လာခဲ့ၾကတာပါ။

ဒါဆို ေနတို႔ လတို႔က ကမၻာမွာ လူေတြ ျဖစ္ၿပီးမွ ျဖစ္လာတာေပါ့။ အဲ့ဒါေတြက ဘယ္လိုေသာ ေနတို႔ လတို႔ ျဖစ္ ေစဘို႔ဆိုတဲ့ အက်ိဳးဆက္ ဆိုတာမ်ားက ဘယ္လိုအေၾကာင္းရင္းခံ ရွိခဲ့ပါသလဲ- ဆက္လက္ ေဆြးေႏြးေပး ႏိုင္ မလား။

ဗုဒၶဘာသာတုိ႔ရဲ႕ အယူအဆအတုိင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္လာတာလား၊ ဖန္ဆင္းရွင္၀ါဒတုိ႔ရဲ႕ ဖန္ဆင္းထားလုိ႔ အရာ၀တၳဳ လူေတြ ျဖစ္လာတာလားဆုိတာကုိ ရွင္းလင္းနားလည္ေအာင္ ဥပမာေပးေလး တစ္ခုနဲ႔ ႏႈိင္း ယဥ္ေျပာျပေပးပါမယ္။ ေမာင္နီဆုိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာတာဟာ ဖန္ဆင္းရွင္က ဖန္ဆင္းေပးလုိ႔ ျဖစ္လာ တာလား။ သူ႔ရဲ႕မိဘႏွစ္ပါး အတူအိပ္ခဲ့ၾကလုိ႔ ဒါမွမဟုတ္ သူတုိ႔ရဲ႕ ေသြးသားေတြ ေရာစပ္ေပးလုိက္လုိ႔ ျဖစ္လာ တာလားဆုိတာ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ သိႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီလုိစဥ္းစားၾကည့္မယ္ဆုိ ရင္ ဘယ္ရာမဆုိ အေၾကာင္း တရားမရွိဘဲ အက်ိဳးတရားျဖစ္မလာႏုိင္ဘဲနဲ႔ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးတရားရလာဒ္ မ်ား ေပၚေပါက္ လာတယ္ ဆုိတာ သိသာထင္ရွားစြာ သိျမင္လာပါလိမ့္မယ္။ ဒါဆုိ ေလာကရွိအရာမ်ားဟာ ဘယ္သူမွ ဖန္ဆင္းေပးလုိ႔ မဟုတ္ဘဲ အေၾကာင္းတရားရွိျခင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးတရားေတြ ျဖစ္လာတဲ့အရာေတြဆုိတာ သိေလာက္မယ္ ထင္ပါတယ္။

ဥပမာေလးက လတ္တစ္ေလာ မွန္သလိုလို ရွိေပမယ့္- ကြန္ျပဴတာတစ္ခု ျဖစ္ေစဘို႔ အပိုင္းအစမ်ားကို တစ္ခု ခ်င္းတပ္ဆင္ေပးတဲ့ ကြန္ျပဴတာ စက္ဆင္ဆရာေၾကာင့္သာ ကြန္ျပဴတာ ျဖစ္လာရတာပါ။ ကြန္ျပဴတာကို တီထြင္ သူမရွိခဲ့ဘူးလို႔ ဆိုလိုေနသလို ျဖစ္မေန ဘူးလား။ ဒီလိုမ်ိဳးဆိုရင္ ကြန္ျပဴတာတစ္ခုကို တီထြင္ေပးလိုက္ရတဲ့ မူလ ဘူတ တီထြင္ပညာကို ေက်းဇူးမဲ့ေရာက္ရာ ေရာက္မေန ဘူးလားလို႔ ဆက္လက္ေဆြးေႏြးလိုပါတယ္။

အရာအားလံုးမွာ အတိတ္၊ မ်က္ေမွာက္ဆုိတဲ့ ေၾကာင္းက်ိဳး လႈပ္ရွားျပဳလုပ္မႈေတြေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ၊ စိတ္ ဆင္းရဲမႈေတြ ျဖစ္ လာၾကတာပါ။ မိမိက ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္လုပ္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ မိမိထံမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ေရာက္လာမွ ျဖစ္ၿပီး မိမိက သူတစ္ပါးစိတ္ထိ ခုိက္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ေပးမယ္ဆုိရင္ မိမိဆီကုိလည္း စိတ္ဒုကၡေရာက္စရာေတြ ျဖစ္ ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိမိတုိ႔ေရာက္ခ်င္တဲ့ နိဗၺာန္ကုိလည္း မိမိတုိ႔ဘာသာေရာက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ၾက တာျဖစ္သလုိ မိမိတုိ႔မေရာက္ခ်င္တဲ့ ငရဲျပည္ကုိလည္း မိမိဘာသာျပဳလုပ္ ၾကလုိ႔ သြားၾကရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိ တုိ႔ကုိယ္တုိင္ ဖန္တီးသူမ်ားျဖစ္ၿပီး မိမိတုိ႔ ကံၾကမၼာကုိ မိမိတုိ႔ဘာသာ ျပဳလုပ္ၾကတာပါ။

မိမိလုပ္ေဆာင္တဲ့ အက်ိဳးကို မိမိသာ ခံယူရမယ္ဆိုတာ အစၥလာမ္က လက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီလို လုပ္ ရင္ အဲ့ဒီလို အက်ိဳးဆက္ ျဖစ္ေစမယ္ ဆိုတာက ႀကိဳတင္ျပဌာန္းခ်က္ မရွိေပဘူးလား။ ဥပမာ- စာႀကိဳးစားရင္ စာေမးပြဲေအာင္မယ္၊ စာမက်ိဳးစားရင္ စာေမးပြဲက်မယ္ ဆုိပါေတာ့-၊ စာေမးပြဲဆိုတဲ့ အရာ၊ ေအာင္ျခင္း က်ျခင္း ဆိုတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားက ရွိမေနဘူးလား။ မိမိဟာ မိမိ စာေမးပြဲကို အေအာင္ေပး၊ အက်ေပးလို႔ ရပါသလား- ဆိုတာေလးကို ဆက္လက္ေဆြးေႏြး ေစခ်င္လိုပါတယ္။

ဥပမာ-ၾကည့္မွန္တစ္ခုကုိယူၿပီး အဲဒီမွန္ကုိ ၾကည့္လုိက္တဲ့အခါမွာ မိမိမ်က္ႏွာက ၿပံဳးေနရင္ မွန္ထဲမွာ ၿပံဳးေနပံု ေလး ျမင္ရမွာျဖစ္ သလုိ မိမိက ေဒါသထြက္စိတ္တုိေနပံုနဲ႔ မွန္ကုိၾကည့္ရင္ မွန္ထဲမွာ အဲဒီအတုိင္းပဲ ျမင္ရပါလိမ့္ မယ္။ အဲဒီၿပံဳးေပ်ာ္ရႊင္၀မ္းနည္းမႈ ေဒါ သထြက္မႈေတြကုိ တျခားတစ္စံုတစ္ေယာက္က ဖန္ဆင္းေပးလုိ႔ မွန္ထဲမွာ ေပၚလာတာမဟုတ္ဘဲ မိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ဖန္ဆင္းလုိ႔ မိမိ တုိ႔ဖန္ဆင္းသလုိ မွန္ထဲမွာ ပံုရိပ္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္ပါ တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ မိမိတုိ႔က မ်က္ေမွာက္မွာ သူတစ္ပါးေကာင္းစားေအာင္၊ သူတစ္ပါးအေပၚ စိတ္ထားေကာင္း နဲ႔ျပဳလုပ္ေပးရင္ အဲဒီျပဳလုပ္ေပးတဲ့အရာေတြဟာ မိမိျပဳလုပ္တဲ့အတုိင္း မွန္တြင္ေပၚလာသ လုိ ျပန္လည္ ပံုေဖာ္ ေပးမွာမုိ႔ မိမိပံုေဖာ္ခဲ့တဲ့အတုိင္း ျပန္လည္ခံစားရပါလိမ့္မယ္။ မိမိက သူေတာ္ေကာင္း အလုပ္လုပ္ရင္ သူေတာ္   ေကာင္းအက်ိဳး ခံစားရမွာျဖစ္ၿပီး မိမိက သူယုတ္မာ အလုပ္လုပ္ရင္ သူယုတ္မာအက်ိဳးကုိ ခံစားရပါမယ္။ မိမိက အမ်ားအက်ိဳး လုပ္ေပးရင္ မိမိမွာလည္း အမ်ားကျပန္လည္ေပးဆပ္ၾကမဲ့ ေကာင္းက်ိဳးေတြ ျပန္လည္ရရွိမွာပါ။

မိမိက ၾကည့္မွန္ထဲမွာ မ်က္ႏွာႀကီးရံႈ႕မဲျပၿပီး မွန္ထဲမွာ ၿပံဳရႊင္ေနတဲ့ပံုစံေလး ျပန္ေပၚလာခ်င္လုိ႔ေတာ့ မရသလုိ ဘယ္သူကမွလည္း လုပ္ေပးလုိ႔မရပါဘူး။ မိမိစိတ္က ျပဳလုပ္တဲ့အတုိင္း မိမိစိတ္မွာ ျပန္လည္ သက္ေရာက္လာ မွာျဖစ္သလုိ မိမိႏႈတ္၊ ကုိယ္တုိ႔နဲ႔ျပဳလုပ္ တဲ့အရာေတြကလည္း မိမိျပဳလုပ္ခဲ့သလုိ ေကာင္းတာဆုိရင္ ေကာင္းတာ ျပန္လာမွာျဖစ္ၿပီး မေကာင္းတာလုပ္ခဲ့ရင္ မေကာင္း တာေတြ ျပန္လာမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ လူခ်င္းတူေနေပမဲ့ လွတာ၊ ခ်မ္းသာတာ၊ ပညာတတ္တာ၊ စိတ္ထားေကာင္းတာ စတဲ့အခ်က္ေတြ ဟာ ကုိယ့္ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ လုပ္ရပ္ေပၚမွာ မူ တည္ၿပီး အက်ိဳးေပးေနတာ ေၾကာင့္ ကြဲျပားေနရတာပါ။ တကယ္လုိ႔ လူအားလံုးကုိ ဖန္ဆင္းရွင္တစ္ဦးကသာ ဖန္ဆင္းေပးတာဆုိရင္ လူလူခ်င္းမုိ႔ က်န္တာေတြလည္း တူေနရပါလိမ့္မယ္။

မွန္ကို ၾကည့္လိုက္ရင္ မွန္က အရိပ္ျပန္ကန္တယ္ဆိုတဲ့ သီအိုရီကို လူတိုင္း လက္ခံပါတယ္။ ဒါက အေပၚယံ သေဘာ သိပ္ဆန္လွပါ တယ္။ ဒါေပမယ့္ မွန္ဆိုတဲ့အရာမွာ အဲ့လို ျပန္လည္ျမင္ရတဲ့ သေဘာ၊ ဂုဏ္သတၱိရွိေစဘို႔ ဖန္တီး ခံထားရတာ မဟုတ္ပါလား။ မိမိက မီးကို ကိုင္ရင္ ပူမယ္ ဆိုတာ-မွာ မီးဆိုတဲ့ အရာမွာ ပူတယ္ဆိုတဲ့ ဂုဏ္သတၱိနဲ႔ ျဖစ္တည္ေစထားတာ မဟုတ္ပါလား။ မီးကို ကိုင္သူ မ်ားဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ကိုင္ကိုင္ မိမိရဲ႔ ကံအ ေလွ်ာက္သာ ပူမယ္ အဲ့ဒီ ထက္ ဆက္မပူဘူး ဆိုတာမ်ိဳးလား။

ဖန္ဆင္းရွင္တစ္ပါးက ဖန္ဆင္းရင္ လူလူခ်င္းမို႔ အားလံုးက တူေနရမယ္ ဆိုတာက ဘယ္အခ်က္ကို ဆိုလိုပါသလဲ။ ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာ ကြာဟတာလား၊ အသားမဲျဖဴ ကြာဟတာလား--၊ ဒါေတြက အလြန္တရာမွ အေပၚယံဆန္ လြန္းတဲ့ ေစဒကသာ ျဖစ္ပါတယ္။ “လူ” ဆိုတဲ့ အရာမွာ “လူ” ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ရည္ဟာ အတူတူပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ “လူ” ဟာ “ႏြား” မဟုတ္ပါ။ “လူ” ေက်ာက္ခဲ့ မဟုတ္ပါ။ လူရဲ႔ သေဘာက အရည္ျပည့္ ေက်ာက္မ်က္လို ျဖစ္ၿပီး “အရည္ျပည့္သြားတဲ့ လူ” ဆိုရင္ ဘာမွ မကြဲ ျပားေတာ့ပါ။ အရည္မျပည့္ မွီ ေက်ာက္မ်က္ေတြဟာ သူ႔အရည္ အ ေသြးနဲ႔ သူ ရွိေနတာမို႔ လူမွာလည္း အရည္မျပည့္ေသးတဲ့ လူဟာ သူ႔အရည္နဲ႔သူ သူ႔ဒဂရီနဲ႔ ရွိေနတယ္- ဆိုတဲ့ အရည္အေသြးမွာသာ ရပ္တည္ေနပါတယ္။ ဒါဟာလည္း အရည္အေသြးအလိုက္ ျဖစ္တည္ေနေစဘို႔ ျပဌာန္း ခ်က္ ဒဂရီမ်ားသာျဖစ္ပါတယ္။ “လူ” ဆိုတဲ့ ဂုဏ္မွာ မတူညီတာမ်ား ေတြ႔မိပါသလား။ ေဆြးေႏြးေပးေစလို ပါ တယ္။

သက္ရွိမွာေတာင္ မိမိတုိ႔ဖန္ဆင္းျပဳလုပ္ထားတဲ့အတုိင္း ျပန္လည္ျဖစ္ေပၚေသးတာဆုိရင္ သက္မဲ့ေတြမွာလည္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးတရားေတြ ျဖစ္ေပၚလာၾကတယ္ဆုိတာ ထူးေထြေျပာစရာလုိမယ္ မထင္ပါ။ ဥပမာ-သက္မဲ့ေတြမွာလည္း မုိးရြာရင္၊ ေျမၾသဇာ ရွိရင္ ျမက္ပင္ဟာ ေပါက္လာမွာျဖစ္သလုိ မုိးမရြာရင္ျဖစ္ေစ၊ ေျမၾသဇာ မရွိခဲ့ရင္ျဖစ္ေစ ျမက္ပင္ဟာ ေပါက္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ သက္ရွိ၊ သက္မဲ့အရာအားလံုးဟာ အ ေၾကာင္းတရားေပၚမူတည္ၿပီး အက်ိဳးတရားေတြျဖစ္ လာၾကတာမုိ႔ မည္သူကမွ ဖန္ဆင္းေပးစရာ မလုိသလုိ ဖန္ ဆင္းေပးလုိ႔လည္း မရပါဘူး။

ကုန္တုိက္တစ္ခုက Auto တံခါးတစ္ခ်ပ္ကို ၾကည့္ပါ။ ဒီခလုတ္ကို ႏွိပ္လုိက္တယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင့္ တံခါးပြင့္သြားတယ္ ဆုိတဲ့ အက်ိဳးဆက္၊ တံခါးပိတ္သြားတယ္ဆိုတဲ့ အက်ိဳးဆက္မ်ားကို ေတြ႔ရပါမယ္။ ခလုတ္ ႏွိပ္တယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင့္ တံခါးပြင့္တယ္ဆိုတဲ့ အက်ိဳးဆက္ ဆိုတာ ျဖစ္တယ္။ အဲ့ဒီ အေၾကာင္း ေၾကာင့္ အဲ့ဒီအက်ိဳး ျဖစ္ေစဘို႔ ပညာရွင္တစ္ဦးက ဖန္တီး ထားျခင္း ျဖစ္တယ္။ သူ႔အလိုလို ျဖစ္ေနတာ မဟုတ္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဦးဇင္းေျပာတဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးဆက္ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ သီအိုရီကို ဘယ္အရာက ျပဌာန္း ထားပါသလဲ။ သို႔မဟုတ္ ဘာအသိ ဉာဏ္မွ မရွိတဲ့ သဘာ၀ တရားက ဖန္တီးထားပါသလား။-

၂။ လူသားေတြရဲ႕ ခႏၶာကုိယ္ဓာတ္သဘာ၀ႀကီးက အသားစားမွျဖစ္မယ္၊ အသားစားမွ လုိအပ္တဲ့ခႏၶာကုိယ္ စြမ္း အားေတြရွိၿပီး က်န္းမာအသက္ရွည္မယ္ဆုိရင္ အသားကုိစားႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မိမိစားမဲ့အသားဟာ သူ႔ဘာ သာသူ ဘယ္လုိပံုစံနဲ႔ျဖစ္ေစ ေသၿပီး သားသတၱ၀ါ ျဖစ္ေနရပါမယ္။ မိမိကုိယ္တုိင္လည္း တိရစၦာန္ကုိ မသတ္ရသ လုိ သူတစ္ပါးကုိလည္း မသတ္ခုိင္းရ၊ မိမိစားမွာ ဆုိၿပီးေတာ့လည္း သူတစ္ပါးက ျပဳလုပ္မေပးရ၊ မိမိပေယာဂ လံုး၀မပါရပါ။ အဲဒီလုိဆုိရင္ေတာ့ မိမိစားတဲ့အသားရဲ႕ သက္ရွိတိရစၦာန္ ဟာ မိမိနဲ႔မည္သုိ႔မည္မွ်မွ ပတ္သတ္မႈ မရွိ တဲ့အတြက္ အျပစ္မရွိပါေပ။ အဲဒီလုိမဟုတ္ဘဲ မိမိပေယာဂတစ္ခုခုပါခဲ့ရင္ ျဖစ္ေစ၊ မိမိေရွ႕မွာသတ္ေနတာကုိ ျမင္ေနရတဲ့ အသားငါးကုိျဖစ္ေစ၊ မိမိႀကိဳတင္မွာထားလုိ႔ သူတစ္ပါးက သတ္ေပးလုိက္ရင္ျဖစ္ေစ အဲဒီလုိ အသား ငါးမ်ားကုိ စားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ မိမိမွာလည္း အျပစ္ရွိတာမုိ႔ ကံၾကမၼာဆုိးနဲ႔ ရင္ဆုိင္ရပါလိမ့္မယ္။ တခ်ိဳ႕ေသာလူေတြ ဟာ အသားငါးေတာ့ မစားၾကပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ဓာတ္က်ေတာ့ ညစ္ပစ္ယုတ္မာၾကပါတယ္။ အဲဒီလို လူေတြနဲ႔စာရင္ စိတ္ဓာတ္ေကာင္း ၿပီး အသားငါးစားတဲ့လူေတြကုိ လူေကာင္းလုိ႔ ေခၚႏုိင္ပါတယ္။ ဒါ ေၾကာင့္ မိမိခႏၶာကုိယ္ ႀကီးဟာ အသားငါးစားမွ က်န္းမာ သက္ရွည္မွာမုိ႔ျဖစ္ေစ၊ သစ္သီးသစ္ရြက္နဲ႔ အသက္ ဆက္ဖုိ႔မျဖစ္ႏုိင္ရင္ျဖစ္ေစ စိတ္ဓာတ္ေကာင္းဖုိ႔သည္ အဓိကအက်ဆံုးျဖစ္တာမုိ႔ မိမိပေယာဂမပါတဲ့ အသားငါးဆုိ စားခ်င္ပါက စားႏိုင္ၾကပါတယ္။

ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ေဆာက္တာဟာ ဘာကို ရည္ရြယ္ၿပီး ေဆာက္ပါသလဲ။ ဘုန္းႀကီး ေနဘို႔ မဟုတ္ပါလား။ ဘာ ရည္ရြယ္ခ်က္မွ မရွိ ဘဲ ေနခ်င္သူေနဆိုၿပီး ေဆာက္တာမ်ားလား-၊ သို႔မဟုတ္ ေနခ်င္သူေနပါေစလို႔ ေဆာက္ထား တဲ့ အေဆာက္အဦးမ်ိဳးမွာ ဘုန္း ႀကီးေတြက တက္ေနတာမ်ားလား။ အဲ့လို ဆင္ျခင္မိရင္ စားသံုးသူဆိုတာ မရွိဘဲ ဘယ္သူက သတၱ၀ါေတြကို သတ္ေနမွာလဲ။ ဆြမ္းခ်က္တဲ့ လူေတြက ၿမိဳ႔ေတြမွာ မဟုတ္ဘဲ ေတာရြာမ်ား အသား ငါးဆိုင္မ်ား မရွိရာ အရပ္က ဘုန္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားကို ဆြမ္းပို႔တဲ့ အခါ၊ အလႈလုပ္တဲ့အခါ သတ္ျဖတ္ခ်က္ျပဳတ္ၿပီး ပို႔တဲ့ အသားမ်ားဟာ ဘုန္းႀကီးကို စားဦးစားဖ်ား ေပးဘို႔ မရည္ရြယ္ထားဘူလား။ ဒီလိုရည္ရြယ္ထားတဲ့ ေစတနာ မ်ားကို ဘုန္းႀကီးမ်ားက မသိတာလား၊ မသိဟန္ေဆာင္ေနတာမ်ားလား- လို႔ ေမးစာရာေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္လာျပန္ၿပီ ဦးဇင္း-၊ လူေတြဟာ သူတို႔ၾကည္ညိဳတဲ့ ဆရာသမားမ်ားကို စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္မ်ားကို ေစတနာ ထားၿပီး ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ကို ေကၽြးေလ့ရွိပါတယ္။ ရြာက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ဟင္းေလးမ်ိဳးမပါရင္ ဘုန္းမေပးပါ။ ဟင္းမေကာင္း ရင္လည္း ဒကာ ဒကာမ မ်ားကို ႀကိမ္းေမာင္း တာမ်ားလည္း ေျမာက္ျမားစြာပါ။ ဒါေတြကိုေရာ ဦးဇင္းက ဘယ္လုိ သေဘာရပါ သလဲ။

၃။ ေရကန္ထဲကုိ ေက်ာက္ခဲတစ္လံုး ပစ္လုိက္တဲ့အခါ အဲဒီေက်ာက္ခဲပစ္ခ်လုိက္တဲ့အရွိန္ေၾကာင့္ ေရေလးေတြ ဟာ နေဘးကုိ လြင့္စင္သြားၾကေပမဲ့ အခ်ိန္တန္တဲ့အခါက်ေတာ့ အဲဒီပစ္လုိက္တဲ့ ေက်ာက္ခဲဆီကုိပဲ ေရေလး ေတြ ျပန္လာၾကပါ တယ္။ ေဘာလံုး တစ္လံုးနဲ႔ နံရံတစ္ခုကုိ ကန္လုိက္တဲ့အခါ မိမိကန္လုိက္တဲ့ေဘာလံုးေလးဟာ နံရံကုိမွန္ၿပီး မိမိဆီကုိပဲ ျပန္လာသလုိ မိမိလုပ္ တဲ့ ေကာင္းကံမေကာင္းကံဟာ မိမိဆီပဲျပန္လာၾကတာမုိ႔ အဲဒါကုိ မလြဲမေသြ ခံစားၾကရပါတယ္။ မိမိက ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္း က်ိဳးေတြျပန္လာမွာျဖစ္သလုိ မေကာင္းတာ လုပ္ရင္ မေကာင္းက်ိဳးေတြ မိမိဆီကုိ ျပန္လာမွာ အမွန္ပါ။ ဒါေတြဟာ သဘာ၀တရား တစ္ခုပဲမုိ႔ မည္သူကမွ ဖန္ ဆင္းေပးျခင္း မဟုတ္ပါ။

အဲ့ေလာက္တိက်ၿပီး ေဖါက္ျပန္ျခင္းမရွိတဲ့ နိယာမကို ဘာအသိဉာဏ္မွမရွိတဲ့ သဘာ၀က ျပဌာန္းထားတယ္ဆို တာ ျဖစ္ႏုိင္ပါ သ လားလို႔ အေပၚမွာ ေဆြးေႏြးထားပါတယ္။ ဆက္ေမးပါရေစ-၊ ဦးဇင္း သံုးေနတဲ့ ကြန္ျပဴတာမွာ ဘယ္ခလုတ္ကို ႏွိပ္ရင္- က ႀကီးေပၚ မယ္။ ဘယ္ခလုတ္ကို ႏွိပ္ရင္ ခ ေကြး ေပၚမယ္-၊ ဆိုတာကို ဦးဇင္းက သိ တယ္။ သိလုိ႔ လိုရာကို ႏွိပ္တယ္။ ခလုတ္ႏွိပ္ျခင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ အႏွိပ္ခံရတဲ့ အက်ိဳးဆက္ စာေတြ ေပၚ လာတယ္။ အဲ့ဒီ ျဖစ္စဥ္မွာ ဒီခလုတ္ကို ႏွိပ္ရင္ ဒီစာလံုး ေပၚမယ္ဆိုတဲ့ အရာဟာ- ကြန္ျပဴတာ တစ္လံုးကို ထုတ္ လုပ္လိုက္တာနဲ႔ သူ႔ဟာသူ သဘာ၀အေလွ်ာက္ ျဖစ္ေပၚၿပီးသားလား- သို႔မဟုတ္ ပညာရွင္ တစ္ဦးဦးက အဲ့ဒီ ပရို ဂရမ္ကို ထည့္ေပးထားတာလား- ဆိုတာေလးကို ဦးဇင္း ျပန္လည္ေဆြးေႏြးေပးေစလိုပါတယ္။

အဲဒီလုိ မိမိလုပ္တဲ့လုပ္ရပ္ေတြ မိမိဆီကုိ အက်ိဳးေပးရန္ျပန္လာတဲ့အခါမွာ ေအာက္ပါအတုိင္း (၄)မ်ိဳးထဲက တစ္ မ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ေတာ့ ျပန္ လာၾကပါတယ္။

၁။ တခ်ိဳ႕ ေကာင္းကံမေကာင္းကံေတြဟာ မ်က္ေမွာက္ဘ၀မွာ အက်ိဳးေပးတယ္။

၂။ တခ်ိဳ႕ ေကာင္းကံမေကာင္းကံေတြဟာ ဒုတိယဘ၀မွာ အက်ိဳးေပးတယ္။

၃။ တခ်ိဳ႕ ေကာင္းကံမေကာင္းကံေတြဟာ တတိယဘ၀ကေန ပန္းတုိင္ေရာက္တဲ့အထိ အက်ိဳးေပးတယ္။

၄။ တခ်ိဳ႕ ေကာင္းကံမေကာင္းကံေတြဟာ အက်ိဳးေပးခြင့္မရလုိက္လုိ႔ ေပ်ာက္ပ်က္သြားတတ္ပါတယ္။ ဥပမာ-ေကာင္းမႈေသးေလးဟာ ေကာင္းမႈႀကီးအက်ိဳးေပးခြင့္ရွိလာတဲ့အခါ ေကာင္းမႈႀကီးအက်ိဳးေပးေနလုိ႔ ေကာင္းမႈ ေလးဟာ အက်ိဳးေပးခြင့္မရဘဲ ေပ်ာက္ပ်က္သြားတာမ်ိဳးကုိ ဆုိလုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကိေလသာခ်ဳပ္ၿငိမ္းၿပီးသား ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္ေတြ ဟာ ေရွ႕ဆက္ဘ၀ျဖစ္စရာ မရွိေတာ့လုိ႔ ေကာင္းက်ိဳး ခံစားရ မွာ မဟုတ္ေတာ့တဲ့အတြက္ သူတုိ႔ဘာသာ ေအးေဆးေနႏုိင္ၾက ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလုိမေနၾကဘဲ သာမန္ ရဟန္းမ်ားလုပ္တဲ့ ဆြမ္းစားေက်ာင္းတာ၀န္၊ အိမ္သာေဆးတာ၀န္ေတြကအစ အမ်ား အက်ိဳးျပဳ လုပ္ေပးၾကတာ ကုိ အတုယူတတ္မယ္ဆုိရင္ မိမိတုိ႔လုိ ဘ၀အဆံုးမသတ္ေသးဘဲ ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ရဦးမဲ့ မိမိတုိ႔ဟာ ပုိမုိၿပီး ေတာင္ အမ်ားအက်ိဳး ေကာင္းမႈမ်ားကုိ ျပဳလုပ္ေပးသင့္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္မ်ားကုိ အတုယူၿပီး မိမိတုိ႔ ဟာ ေကာင္းက်ိဳးမ်ားခံစားရဖုိ႔ ရွိေသးတာေၾကာင့္ အသက္ရွင္စဥ္ေလးမွာ ေကာင္းမႈမ်ားနဲ႔ ဘ၀ကုိ အဆံုး သတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါလိမ့္မယ္။ ယခု ေအာက္ဆံုးကံ (၄) မ်ိဳး အေၾကာင္းကေတာ့ ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာ မ်ားအတြက္ သီးသန္႔ထပ္ျဖည့္ စြက္ေပးလုိက္တာပါ။

အဲ့ဒီလို ေရွ႔က ကံေၾကာင့္ခ်ည္း ျဖစ္တယ္ဆိုရင္- က်ားတစ္ေကာင္အတြက္ တိရိစၦာန္ဘ၀၊ ငရဲ႔ဘ၀က လြတ္ပါဦး မလား၊ သူဟာ ေရွ႔ က ကံမေကာင္းခဲ့လို႔ တိရိစၦာန္ျဖစ္ရတယ္- ျဖစ္တဲ့ ဘ၀မွာလည္း သူ႔အသက္ကိုခ်ည္း သတ္ သတ္ၿပီး စားေနရတယ္။ (ျမက္စားလို႔ လည္း မျဖစ္)-၊ ဒီေတာ့ သူ႔အသက္ကို ေန႔စဥ္သတ္ျဖတ္စားေနတဲ့ အကု သိုလ္က ထပ္ဆင့္ ထပ္ဆင့္ ေန႔စဥ္ ျဖစ္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔သားသမီးေတြကိုလည္း သူတစ္ပါးအသက္ကို သတ္နည္းကို သင္ေပးေသး တယ္။ သူတစ္ပါး အသက္ကို ေန႔စဥ္သတ္တဲ့ အကု သိုလ္ကံ။ သူတစ္ပါးအသက္ကို ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ဘို႔ သင္ေပးတဲ့ အသက္သတ္ဘို႔ လမ္းျပေပးျခင္း အကုသိုလ္ကံ--၊ ေတြ ထပ္ေနေတာ့ သူ႔အတြက္ သံုးဆယ့္တစ္ဘံုမွာ လူ႔ဘံုေလာက္ကို ဘယ္လိုမ်ား ေရာက္ပါေတာ့မလဲ။ (ေရွးဘ၀ကလည္း ကံ နည္းခဲ့လို႔ တိရိစၦာန္ ျဖစ္ရၿပီ။ အခုဘ၀မွာလည္း ကုသိုလ္ျပဳလုပ္ဘို႔ အခြင့္အေရးမရွိ- အခုဘ၀ေၾကာင့္ ဆက္ တိုက္ ဆိုးရတဲ့ ကံက နဂိုက မေကာင္းခဲ့တဲ့ ကံေပၚမွာဆင့္ေနေတာ့- သူဟာ ဘယ္ေတာ့မ်ား ျမင့္တဲ့ဘံုေတြဆီကို ေရာက္ပါေတာ့မလဲ။ ယုတၱိရွိရွိေလး ဆင္ျခင္ ေဆြးေႏြးေပးေစလိုပါတယ္။

၄။ တကယ္ေတာ့ ဗုဒၶဆုိတာ ကိေလသာအေမွာင္ေတြထဲကေန ရုန္းကန္ႏုိးထလာသူ၊ ကိေလသာ အေမွာင္ေတြ ကုိ တြန္းလွန္ႏုိင္ သူ၊ ေလာကရွိအရာအားလံုးကုိ အမွန္တကယ္ သိျမင္သူ၊ မေကာင္းမႈအားလံုးကုိ ပယ္ထုတ္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရွ႕ယခင္ကလည္း ဒီလုိဗုဒၶေတြအမ်ားႀကီးျဖစ္ခဲ့သလုိ အနာဂတ္မွာလည္း ျဖစ္ၾကပါလိမ့္ဦးမယ္။ ဗုဒၶဆုိတာ မသိတာမရွိတဲ့ သဗၺညဳတဉာဏ္ ပုိင္ရွင္ရရွိ သူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါျပင္ ဗုဒၶဟာ သူတစ္ပါးအေပၚ သနား ကရုဏာႀကီးမားသူျဖစ္ၿပီး သမာသမတ္စိတ္ထားေကာင္းနဲ႔ျပည့္စံု သူ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶဟာ ေရွးယခင္ကျဖစ္ခဲ့တဲ့အရာေတြကုိ မွတ္မိျခင္း ပုေဗၺနိ၀ါသႏုႆတိဉာဏ္။ နတ္မ်က္စိကဲ့သုိ႔ အေ၀းကုိ ေဖာက္ထြင္း သိျမင္ႏုိင္ေသာ ဒိဗၺစကၡဳဉာဏ္။ ကိေလသာႏူနာအားလံုးကုိ ပယ္သတ္ႏုိင္ေသာ အာသ၀ကၡယ ဉာဏ္ (၃) မ်ိဳးကုိ ရရွိထားပါတယ္။

ဒီေလာက္ သိေနတယ္ဆိုရင္ သူ႔အသက္မသတ္ရ ဥပေဒကို ဘာေၾကာင့္ ထုတ္ျပန္ခဲ့တာလဲ။ သာမန္ သိပၸံပညာ ရွင္ေတြေတာင္ မ်က္ႏွာသစ္လိုက္ရင္ မ်က္လံုးထဲက သက္ရွိ (ပိုးမႊားေလး) ေတြ ေသရတာကို သိေနတာပဲ။ မျမင္လို႔ မသိလို႔ သတ္မိရင္ ကံမ သင့္ႏိုင္ဆိုတဲ့ ဆင္ေျခကို လက္ခံႏိုင္ေပမယ့္-၊ ဗုဒၶဆိုတာ အကုန္သိေနသူ ဆို ေတာ့ - လမ္းေလွ်ာက္လို႔ နင္းမိရင္ သက္ရွိေတြေသ မယ္။ မ်က္ႏွာသစ္ရင္ မ်က္ႏွာေပၚက သက္ရွိေတြေသမယ္-၊ ဆိုတာ သူသိေနလွ်က္နဲ႔ သူကိုယ္တိုင္က သက္ရွိေတြ ေသေစ မယ့္ ျပဳမူခ်က္မ်ားကို ဘာေၾကာင့္ ေန႔စဥ္ ေဆာင္ ရြက္ ေနတာလဲ။

ကရုဏာရွင္ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ ဆက္တိုက္ ေဖၚျပပါ စကားအရ- လူေတြေရွ႔မွာ ျမင္ႏိုင္တာကို ကရုဏာထားျပၿပီး လူေတြ မျမင္ႏိုင္ဘဲ သူ႔ေလာက္ ဉာဏ္ရွိသူမွ ျမင္ႏိုင္တဲ့ သက္ရွိေတြကို ေသခ်င္ေသေတာ့ ငါေတာ့ မ်က္ႏွာ မသစ္ဘဲ မေနႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ သေဘာ ေန႔စဥ္ သတ္ေနရတာက- အဲ့ဒီ သက္ရွိေလးေတြကို ကရုဏာ မထားႏိုင္ အားလို႔လား- ဆိုတာေလးကို ေဆြးေႏြးေစလိုပါတယ္။

ျမတ္ဗုဒၶဟာ သူရရွိတဲ့ အဘိဉာဏ္တန္ခုိးေတြကုိ လူေတြယဥ္ေက်းလာေအာင္၊ လူေတြကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ေအာင္ အတြက္ အသံုးမျပဳခဲ့ ဘဲ တရားေဟာတဲ့အခါ၊ နာယူသူအား ဘယ္လုိတရားမ်ိဳးေဟာရင္ ပုိအက်ိဳးမ်ားမလဲ၊ ဘယ္ လုိတရားနဲ႔ ထုိက္တန္သလဲ၊ ဘယ္သူ ဟာ ဘယ္ခ်ိန္မွာ တရားထူးရတဲ့သူျဖစ္မလဲဆုိတဲ့ အမ်ားတရားရရွိဖုိ႔ အတြက္ေတာ့ တစ္ခါတရံမွာ သူရရွိထားတဲ့ အဘိဉာဏ္ တန္ခုိးမ်ားကုိ အသံုးျပဳၿပီး ေဟာၾကား လမ္းညႊန္ေပးေလ့ ရွိပါတယ္။ ဒါျပင္ ဗုဒၶဟာ တစ္ကမၻာလံုးဆုိင္ရာ အမွန္တရားမ်ားျဖစ္တဲ့ ဆင္းရဲျခင္းအမွန္၊ ဆင္းရဲျခင္းျဖစ္ ေၾကာင္း အမွန္တရား၊ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္းအမွန္တရား။ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသုိ႔ ဆုိက္ေရာက္ေၾကာင္း လမ္းမွန္ တရားတုိ႔ကုိ သူကုိယ္တုိင္လည္းသိျမင္ၿပီး အမ်ားကုိလည္း လမ္းညႊန္ေဟာျပေပးခဲ့ပါတယ္။

သစၥာေလးပါး- ဆုိပါေတာ့၊ သစၥာေလးပါးဟာ ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္မွာ သစၥာသံုးပါး ျဖစ္လိုက္၊ ေနာက္ေန႔မွာ သံုးပါးနဲ႔ တစ္၀က္ျဖစ္ လိုက္၊ ေနာက္ေန႔မွာ ေလးပါးေက်ာ္ေက်ာ္ေလး ျဖစ္လိုက္၊ ေနာက္ေန႔မွာ ငါးပါး ျဖစ္လိုက္ သေဘာ ေဖါက္ျပန္ ေနပါသလား။ မေဖါက္ျပန္တဲ့ သေဘာဆိုရင္ တိက်တဲ့ သီအိုရီ၊ တိက်တဲ့ နိယာမ ျဖစ္ေနပါတယ္။ တိ က်တဲ့ ေသခ်ာတဲ့ နိယာမကို အသိဉာဏ္ မရွိတဲ့ ေလာကက ျပဌာန္းေပးထားတာလား၊ အသိဉာဏ္ရွိတဲ့ အရာ တစ္ခုက ျပဌာန္းထားတာလား- ဘယ္အရာက ျဖစ္ႏိုင္ပါသလဲ- ဆင္ျခင္ေဆြးေႏြးေပးပါ။

ဗုဒၶရဲ႕တရားမ်ားဟာ သာမာန္အေျခခံတရားမ်ားေရာ၊ အနက္အဓိပၸါယ္ေလးနက္တဲ့ တရားမ်ားေရာ ပါ၀င္ ပါ တယ္။ ဒါျပင္ စိတ္ ကုိျဖဴစင္ေအာင္ထားၿပီး ေကာင္းေသာအလုပ္မ်ား ေဆာင္ရြက္တတ္ေအာင္၊ မေကာင္းမႈ အား လံုးတုိ႔ အဆံုးသတ္ႏုိင္ ေအာင္လည္း သူ႔ရဲ႕ဉာဏ္ထဲမွာ အမွန္အတုိင္း သိျမင္သမွ်အားလံုးတုိ႔ကုိ ေဟာၾကား ေပးခဲ့ပါတယ္။

သူတရားေဟာခဲ့တာကို မျငင္းဆိုပါ။ အလားတူ ေျမာက္မ်ားစြာေသာ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားလည္း သူ႔ တရားနဲ႔သူ ေဟာေျပာ ခဲ့တယ္ဆိုတာကိုလည္း အမွန္ကို အမွန္အတိုင္း ၀န္ခံသင့္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဟာ ငါတုိ႔ရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ျဖစ္သလုိ ေကာင္းတာမေကာင္းတာကုိ သိေအာင္၊ ျပဳလုပ္တတ္ေအာင္ လမ္းညႊန္ေပးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္မုိ႔ ငါတုိ႔ဟာ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ငါတုိ႔အေပၚရွိတဲ့ ေက်းဇူးတရား၊ ငါတုိ႔မွာမရွိတဲ့ ပညာစြမ္းအား၊ ကရုဏာစြမ္းအားစတာေတြကုိ အၿမဲတမ္းအာရံုျပဳၿပီး ရုိေသကန္ေတာ့ေနျခင္း ျဖစ္ ပါတယ္။ မိမိအေပၚမွာ ေက်းဇူးရွိခဲ့ တဲ့ေက်းဇူးရွင္ ကုိ ဘယ္သူမဆုိသိတတ္ၿပီး ေက်းဇူးဆပ္ရမွာပါ။ ဒါဟာ ေလာ ကရဲ႕သဘာ၀ပါ။

ဆရာသမားကို ရိုေသးေလးစားျခင္း ဆိုတာနဲ႔ ဆည္းကပ္ပူေဇာ္ ဆုေတာင္ပတၱနာျပဳျခင္း မတူညီပါ။ အခုအခါမွာ ဗုဒၶဘာသာမ်ားက ဗုဒၶဆိုတဲ့ အရွင္ေဂါတမဆီမွာ ဆုေတာင္းပတၱနာျပဳေနၾကပါတယ္။ (အမ်ားစုႀကီးပါ။) လူလူ ခ်င္းလည္း အ၀တ္အစားေလး လဲလိုက္ ယံုနဲ႔ ဘုရားသားေတာ္ဆိုတဲ့ ေခါင္းစီးေအာက္မွာ ရွိခိုးပူေဇာ္ ခံယူေနၾက ပါတယ္။ သားသမီးတစ္ဦး ရွင္ျပ ရဟန္းခံၿပီးရင္- မိဘကိုယ္ တိုင္က ထိုင္ၿပီး ကန္ေတာ့ပါတယ္။ သားသမီးဟာ မိဘရဲ႔ ဆရာျဖစ္ေလ ေရာ့သလား။ သို႔မဟုတ္ မေန႔ကမွ ရဟန္းျဖစ္တဲ့ အဲ့ဒီ သား သမီးက မိဘကုိ ဘယ္လိုမ်ား နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း တရားေတြကို စနစ္တက်ျပသေပးပါသလဲ။ သူကိုယ္တုိင္က ခ်က္ခ်င္း ဆရာ ျဖစ္သြားပါ သလား၊ ယုတၱိရွိရွိေလး ေဆြးေႏြးေပးေစလိုပါတယ္။

မွတ္ခ်က္။    ။ ဘာသာေရးအျပန္အလွန္ ပုတ္ခတ္မႈ႔တခုလို႔ ယခုပိုတ္စ့္အား ထင္ျမင္ျခင္းမျပဳပါရန္ႏွင့္ ဘာသာ ၂ ခုအၾကား အျပန္အလွန္ ႏွီးေႏွာ ဖလွယ္ေနသည္ဟု ထင္ျမင္ခံစားေပးပါရန္ ေလးစားစြာျဖင့္ အသိေပးအပ္ပါသည္...

သူရိယ