မဇင္သူမင္းႏွင့္ ဦးေဌးလြင္ဦးတို႔ရဲ႕ ဘာသာေရးေနာက္ဆက္တြဲ ေဆြးေႏြးခ်က္ေလးေတြကို အခ်ိန္ရသေလာက္ ထပ္ဆင့္ မွ်ေ၀ ေပးလိုက္ပါတယ္...
ဘာသာျခားမ်ား ေမးခြန္းမ်ားအတြက္ အေျဖမ်ား (၈) ရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲေဆြးေႏြးခ်က္မ်ား-
- သံသရာအယူအဆကို ဦးယံုၾကည္ပါသလား။
(၂) “မြတ္ဆလင္ မွာလည္းေတြထဲ မွာ- ေျမးလွ်ိဳး မိုးပ်ံ အဆင့္ေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ။ အ့ံၾသဘြယ္ေတြကို ျပသႏုိင္တာ ဦး လက္ေတြ႔ေတြ ႀကံဳဘူးပါတယ္။” အၾကြင္းမယ့္ယံုၾကည္ပါတယ္ဦး။ နိဗၺာန္ကိုသြားတဲ့ နည္းလမ္းမ်ားစြာထဲက ကၽြန္မသိတဲ့ နည္း (၂) ခုကို ေျပာပါ့မယ္။
- သမထက်င့္စဥ္ပါ - အာရံုစူးစိုက္မႈအား ဦးေျပာတဲ့“စိတ္ပါဝါ”ပါပဲ။ ဘယ္ဘာသာဝင္မဆို ဘယ္အရာကို အာရံု စူးစိုက္ စိုက္ “စ်ာန္တန္ခိုး” ရၿပီး ေျမးလွ်ိဳး မိုးပ်ံ ႏိုင္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က အဆင့္ (၄) ဆင့္၊ တခ်ိဳ႕က (၅) ဆင့္ ရွိတယ္ေျပာပါတယ္။ ကၽြန္မ မက်င့္လို႔မသိပါ။
- ဦးယူဆသလို “ဘုရား” ျဖစ္ေနရင္ ဦးဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ပရမတ္ဘုရားဆီ သြားမယ္ဆိုတာ သိပါရေစ။
(၄) “ဘာသာေရး- ဆိုတာက အလြန္က်ယ္ျပန္႔တဲ့ သေဘာတရား ပါ၀င္ပါတယ္။ အ၀တ္အစား၀တ္တာကအစ သြန္သင္မႈ ေတြ ပါ၀င္ပါတယ္။ (က်င့္စဥ္ကို က်င့္သူ တစ္ဦးမွာ သူ႔က်င့္စဥ္ကို ဘယ္လိုက်င့္ရမယ္ ဆိုတဲ့ နည္းကလြဲလို႔ ဘာသြန္သင္မႈ မွ မရွိပါ။) ဟုတ္ကဲ့ပါဦး။ ကၽြန္မက “ဘာသာတရား” အေၾကာင္းမျငင္းလိုပါ။ အမွန္တရားအေၾကာင္းပဲ ေျပာတာပါ ဦး။
ေလးစားစြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း
(၂) သမီး ဒီလိုပဲ ေျပာလာမယ္ ဆိုတာလဲ သိေနပါတယ္။ ဗုဒၶ၀ါဒီတို႔ရဲ႔ လက္သံုးစကားပါပဲ သမီး။- ထားလိုက္ပါ။- သမီးတို႔ ေျပာေနတဲ့ ေသာတာပန္၊ အနာဂန္၊ ရဟႏၱာ ဆိုတာမ်ားက စိတ္အစဥ္ အားျဖင့္ ကူးဆိုက္တာလား၊ ဉာဏ္အစဥ္အားျဖင့္ ကူး ဆိုက္တာလား၊ ရုပ္ခႏၶာအားျဖင့္ ကူးဆိုက္တာလား- ျပန္လည္စီစစ္ၾကည့္ပါ။ ရုပ္အားျဖင့္ ဘယ္သူမွ ရဟႏၱာ မျဖစ္ပါ။ ဒီ ေတာ့ သမီးတို႔က သမထက်င့္စဥ္ပါလို႔ စြပ္စြဲေနတဲ့ က်င့္စဥ္မ်ားမွာလည္း ရုပ္သႏၱာန္အားျဖင့္ ဘယ္သူမွ ကိန္းဆိုက္ျခင္း မရွိ ပါ။ မိမိရဲ႔ စိတ္သႏၱာမွာ ကိန္းဆုိက္ျခင္းမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမွာ အမ်ားစုႀကီးက နာမ္ေအာင္ျမင္မႈလို႔ ေျပာေပမယ့္- နာမ္ ေအာင္ျမင္မႈလည္း မဟုတ္ပါ။ ဉာဏ္စဥ္ေပါက္ေျမာက္တဲ့ အဆင့္မ်ားကိုသာ ပညတ္သတ္မွတ္ေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြ အားလံုးက - တစ္သီးပုဂၢလ စိတ္ကူးစိတ္သန္းမ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္။ သမီး ကိုယ္တိုင္ ေပါက္ေျမာက္ခဲ့တဲ့ အဆင့္ထိ ျပန္ဆင္ ျခင္ ၾကည့္ပါ။ သမီးရဲ႔ ဉာဏ္အသိအားျဖင့္ စိတ္ကူး စိတ္သန္း ေအာင္ျမင္မႈသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ တိက်ခိုင္လံုတဲ့ သက္ေသ ဘယ္သူမွ ထုတ္ျပလို႔ မရပါ။ ငါ- ရဟႏၱာ ျဖစ္ၿပီလို႔ ရင့္က်ဴးသူဟာလည္း မ်က္ႏွာမွာ အလင္းေရာင္ျဖာၿပီး ကြန္႔ျမဴး ျပႏိုင္ျခင္း မရွိပါ။ သူ႔ဟာသူ ဉာဏ္စဥ္ စ်ာန္ကိန္ုးဆိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္ၿပီး ဘယ္သူကမွ ျမင္ရတဲ့ ကိစၥမ်ိဳးမဟုတ္ပါ။ သူက လိမ္ ရင္လည္း ဘယ္သူမွ မသိႏိုင္သလို၊ သူက အတည္ေျပာရင္လည္း ဘယ္သူကမွ အာမခံခ်က္ မေပးႏိုင္ပါ။- ဒါေတြက တစ္ သီးပုဂၢလ ျဖစ္တည္ခံစားမႈမ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္။
(၃)“ ဒီအခ်က္ကေတာ့-သမီး နားလည္သလို ခဏ ထားေပးပါ။” ဟုတ္ကဲ့ပါဦး။ ကၽြန္မ နားလည္သလို ပရမတ္ကို “ဘုရား” မဟုတ္ပဲ “တရား” အေနနဲ႔ ခဏထားေပးပါ့မယ္။ ကၽြန္မအျမင္ကို ရိုးသားစြာေျပာ ပါရေစဦး။ ပရမတ္က ကၽြန္မယူဆသလို နိဗၺာန္ဆိုတဲ့ “တရား” ျဖစ္ေနရင္ က်င့္ယူလို႔ရမွာပါဦး။
(၄) ဟုတ္ကဲ့ပါဦး။ ကၽြန္မက “ဘာသာတရား” အေၾကာင္းမျငင္းလိုပါ။ အမွန္တရား အေၾကာင္းပဲေျပာတာပါ ဦး။
- ဥပေဒေတြနဲ႔သြန္သင္မႈ ရွိတာကမွ အမွန္တရားလို႔ ဦးအတိအက်ေျပာႏိုင္ပါသလား သိပါရေစ။
(၃) တရား ဆိုတာကို ဘယ္လိုက်င့္ယူမွာလဲ။
သံုးဆယ့္တစ္ဘံု ဆိုတာကို မေရာက္မွီ လူေတြ၊ သတၱ၀ါေတြ ဘယ္မွတည္ခဲ့သလဲ- သမီးအရင္ ေျဖေပးၾကည့္ပါ။
(၄) သံုးဆယ့္ တစ္ဘံုကို လက္ခံထားတဲ့ သမီးအေနနဲ႔ အရာရာဟာ သံုးဆယ့္တစ္ဘံုထဲကပဲ စတင္ျဖစ္ တည္ၿပီး က်င္လည္ ရတယ္၊ ဒါကို ျဖတ္ေတာက္ရမယ္လို႔ပဲ ယံုၾကည္ထားတာကို “အမွန္တရား” လို႔ သတ္မွတ္ထားပါသလား။
ေလးစားစြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း
(၁) ေကာင္းၿပီ၊ သံုးဆယ့္တစ္ဘံု ဆိုတာမွာ ဘ၀ မျဖစ္မွီ- ဘယ္မွာ ဘ၀ျဖစ္လာမယ့္ အရာဟာ ဘယ္မွာ ရွိခဲ့ပါသလဲ။ (သံုး ဆယ့္တစ္ဘံုထဲကို ဘယ္က ၀င္ခဲ့ပါသလဲ)။
- ဟုတ္ပါတယ္ဦး။ ပရမတ္တရားကုိ သစၥာ(၄)ပါးနဲ႔ ဝိပႆနာရွဳၿပီး ျဖစ္တဲ့ရဟႏၱာဟာ “မ်က္ႏွာမွာ အလင္းေရာင္ျဖာၿပီး ကြန္႔ျမဴးျပႏိုင္ျခင္း မရွိပါ” ။ ေသဆံုးသြားရင္ ကိုယ္ခႏၵာကို ဓါတ္ေတာ္ေတြအေနနဲ႔ မၿမဲတဲ့ ေလာက (သကၤတ) မွာ ထားခဲ့ ခ်င္ရင္ ထားခဲ့လို႔ရပါတယ္ဦး။
- လူေတြ၊ သတၱ၀ါ ဆိုတာ ပညတ္ပါ ၊ ပရမတ္မဟုတ္ပါ။ ရုပ္၊နာမ္ေတြဟာ နဂိုရိွၿပီးသား “ဓါတ္” ေတြကျဖစ္လာတာပါ။ ဘယ္သူမွမဖန္ဆင္းပါ။
- ဦးယူဆသလို “ဘုရား” ျဖစ္ေနရင္ ဦးဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ပရမတ္ဘုရားဆီ သြားမယ္ဆိုတာ သိပါရေစ။
လူေတြကို ဒီလိုေန၊ ဒီလိုစား၊ ဒီလိုေရွာင္၊ ဒီလိုေဆာင္- ဆိုတဲ့ တိက်တဲ့ သြန္သင္မႈနဲ႔သာ သူတုိ႔က်မၼာေရးကို ဦးေဆာင္ လမ္းျပ ၿပီး သယ္ေဆာင္သြားရမွာ ျဖစ္သလို-၊ လူသားထုရဲ႔ အနာဂါတ္ ဆိုတာကိုလည္း အဲ့ဒီနည္းနဲ႔သာဦးေဆာင္လမ္းျပေခၚသြားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
- ဟုတ္ကဲ့ လက္ရွိဘဝမွာ ဘယ္လိုေနထိုင္ ႏွလံုးသြင္းရမယ္ဆိုတဲ့ အဆံုးအမေတြရွိတဲ့အျပင္ အိုျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္းေတြ ကို ဘယ္လိုရင္ဆိုင္ရမယ္ဆိုတဲ့ အဆံုးအမေတြရွိပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေနာက္ဘဝေကာင္းဖို႔ ဒီဘဝမွာ ဘယ္လိုျပင္ဆင္ရမယ္ ဆိုတာအျပင္ အိုျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္းေတြက အၿပီးတိုင္ လြတ္ေျမာက္ခ်င္ရင္လည္း ဘယ္လုိလုပ္ရမယ္ဆိုတာ သင္ျပ ထားပါတယ္။
လူတစ္ဦးရဲ႔ တရားက်င့္စဥ္ ခဏတာ စိတ္ဘ၀င္မွာ ထင္ဟပ္တဲ့ နိဗၺာန္ ျဖစ္ေစ၊ စ်န္အဆင့္မ်ား ျဖစ္ေစ- အဲ့ဒီ ခဏတာမွာပဲ မဂ္ ဖိုလ္၀င္စားတဲ့ သေဘာပါ။
သိလာရမွာပါ။ ပထမဆံုး အေနနဲ႔ အသကၤတ သေဘာကို သိၿပီး ျဖစ္တဲ့ သမီးကို ရွင္းရမွာ တစ္ဆင့္္ေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္။ ဒါေပမယ့္- သမီးကိုယ္တိုင္လည္း ဓမၼ ဆိုတဲ့ သေဘာတရားကို အရင္သိဘို႔ လိုပါဦးမယ္။ ေနာက္တစ္ခုက သံုးဆယ့္တစ္ဘံု ကို ဘယ္လို ေရာက္လာသလဲ ဆင္ျခင္တဲ့စိတ္ ရွိဘို႔ လိုပါဦးမယ္။ အနည္း ဆံုး အဆင့္ သံုးဆယ့္တစ္ဘံုထဲကို အလိုလို ေရာက္လာတာ မဟုတ္ဘူး (သံုးဆယ့္တစ္ဘံုက လြတ္သြားတဲ့ နိဗၺာန္ကို အလိုလို မေရာက္ႏိုင္သလို) ဆိုတာေလာက္ကို သမီး ဆင္ျခင္မိဘို႔ လိုပါဦးမယ္။
- ကၽြန္မတစ္ခုစဥ္းစားမိတာက ဦးယူဆသလို အခုတမ်ိဳးေတာ္ၾကာတမ်ိဳးေျပာတဲ့ ရွင္ေဂါတမရဲ့ စကားလံုး ေတာ္ေတာ္ မ်ား မ်ားကို ဘာေၾကာင့္အစၥလာမ္မွာေတြ႕ရ ပါသလဲ။ ေနာက္တစ္ခုက ဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ အယ္ကိုင္းဒါးဆိုတဲ့ အစြန္းေရာက္ေတြေပၚထြန္း လာပါသလဲ။ ဦးအျမင္ကိုသိပါရေစ။
- ဒီေနရာမွာ ဦးရဲ့ေမးခြန္းနဲ႔ တူတဲ့ ဥပမာတစ္ခုကို ေျပာျပပါ့မယ္။ အိမ္က“ဘံု” ဆိုရင္ အိ္မ္တစ္လံုး ျဖစ္လာဖို႔အတြက္ သံုးတဲ့ အုတ္၊ သဲ၊ ေက်ာက္၊ ထံုး၊ ဘိလပ္ေၿမ၊ ေရ၊ သစ္သား ေတြက “ဓါတ္” ေတြဆိုရင္ အဲဒီ အုတ္၊ သဲ၊ ေက်ာက္ စတဲ့ ပစၥည္း ေတြဟာ ဘယ္အိမ္က လာပါသလဲ ဆိုသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။
- ေနာက္တစ္ခုက ဦး ကၽြန္မရဲ့ အယူအဆကို အျပည့္အဝ လက္မခံႏိုင္ဘူးဆိုတာ ကၽြန္မယံုၾကည္ပါတယ္။ ဥပမာ- နိဗၺာန္ ဆိုတာ ဘဲြဲ႕ဒီဂရီတစ္ခု ဆိုပါစို႔။ အဲဒီ ဘဲြ႕ဒီဂရီကိုရဖို႔ (၄) ႏွစ္ တက္ရၿပီး တစ္ႏွစ္ခ်င္းဆီမွာ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းေတြ ရွိတယ္ ဆိုပါစို႔။ အဲဒီ ေမးခြန္းရဲ့ အဆင့္ဟာ တတိယႏွစ္ရဲ့ သင္ရိုးထဲ မွာပါတယ္ဆိုရင္ အဲဒီေမးခြန္းရဲ့ အေျဖကို ေျပာျပေတာင္မွ ဆယ္တန္း ေက်ာင္းသားဟာ နားမလည္ႏိုင္တဲ့ သေဘာပါပဲ ဦး။ ျမင္သာေအာင္ေျပာရလို႔ စကားထဲ အမွားပါရင္ ခြင့္လႊတ္ ေပးပါ ဦး။
- “ပရမတ္” ဘုရားဆီဘယ္နည္းနဲ႔ သြားမယ္ဆိုတာကို ဦးအယူအဆတိုင္းေျပာျပပါ။ ကၽြန္မဦးအယူအဆတိုင္း လိုက္ၿပီး နား လည္ေအာင္ လုပ္ၾကည့္ပါ့မယ္။
ေလးစားစြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း
ကၽြန္မနဲ႔ဦး ဘာသာခ်င္းဖလွယ္ ေနတာပါ။ ဘာသာမတူတဲ့ အတြက္ ကၽြန္မရဲ့အယူအဆကို ေျပာျပတဲ့အခါ အဲဒီအယူအဆ အတိုင္း ေက်းဇူးျပဳ၍ လိုက္ၿပီးေတြးၾကည့္ေပးပါ။ (၃၁) ဘံုမွာအမွန္ရွိတာ ရုပ္၊ နာမ္ပါ ဦး။ ဦးရဲ့ေမးခြန္းက “ဘံု” ျဖစ္ေနတယ္ ဦး (“ဘံု”ဟာ ပညတ္ပါ၊ ပညတ္ဟာ အျမဲမမွန္ပါ) ဒီ ရုပ္၊နာမ္ေတြဟာ နဂိုရွိၿပီးသား “ဓါတ္”ေတြေပါင္းစည္း ၿပီးျဖစ္လာတာပါ ဦး။ ကနဦးျဖစ္လာတဲ့ ရုပ္၊နာမ္ မွာေတာ့ ေရွးဘဝကံ ဘယ္ရွိမလဲဦး ဒါပင္မယ့္ စၿပီးျဖစ္တည္ကတည္းက လုပ္ေဆာင္တဲ့ ပစၥဳပၸာန္ကံေတြက “အက်ိဳး” စေပးပါၿပီ။
စိတ္ကူးယဥ္သီအိုရီေတြကို ေလွ်ာက္ေျပာေနလို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ။
ပိုၿပီး တည့္မတ္သြား ေအာင္ သမၼာဒိဌိ၊ (မွန္ကန္စြာ ျမင္ႏိုင္တဲ့ အျမင္) သမၼာသကၤပ (မွန္ကန္စြာ ျခင္ဆင္ႏုိင္မႈ)မ်ား ရွိပါေစလို႔ ဦး ေမတၱာပို႔ပါတယ္။
- သမၼာဒိဌိ၊ (မွန္ကန္စြာ ျမင္ႏိုင္တဲ့ အျမင္) ဆိုတာ ရုပ္၊နာမ္ေတြဟာ ဒုကၡအစစ္ျဖစ္ေၾကာင္းသိတဲ့ အျမင္မွန္ကိုေခၚတာပါ။ သမၼာသကၤပ (မွန္ကန္စြာ ျခင္ဆင္ႏုိင္မႈ) ဆိုတာ ဒုကၡအစစ္ျဖစ္ေၾကာင္း အျမင္မွန္ကို ဆင္ျခင္တာကိုေခၚတာပါ။ တစ္ခု ေျပာ ပါရေစ ဦး ဒီစကားလံုးေတြဟာ ေနရာတကာသံုးလို႔ မသင့္ေတာ္ပါ။ ဦးရဲ့ Web Site မွာလည္း အစၥလာမ္က်မ္းမွာပါတဲ့ စကားလံုးေတြကိုပဲ ထည့္ေပးေစ ခ်င္ပါတယ္။
- “ပရမတ္” ဘုရားဆီဘယ္နည္းနဲ႔ သြားမယ္ဆိုတာကို ဦးအယူအဆတိုင္းေျပာျပပါ။ ကၽြန္မဦးအယူအဆတိုင္း လိုက္ၿပီး နားလည္ေအာင္ လုပ္ၾကည့္ပါ့မယ္။
ေလးစားစြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း
ကၽြန္မနဲ႔ဦး ဘာသာခ်င္းဖလွယ္ ေနတာပါ။ ဘာသာမတူတဲ့ အတြက္ ကၽြန္မရဲ့အယူအဆကို ေျပာျပတဲ့အခါ အဲဒီအယူအဆ အတိုင္း ေက်းဇူးျပဳ၍ လိုက္ၿပီးေတြးၾကည့္ေပးပါ။ (၃၁) ဘံုမွာအမွန္ရွိတာ ရုပ္၊ နာမ္ပါ ဦး။ ဦးရဲ့ေမးခြန္းက “ဘံု” ျဖစ္ေနတယ္ ဦး (“ဘံု”ဟာ ပညတ္ပါ၊ ပညတ္ဟာ အျမဲမမွန္ပါ) ဒီ ရုပ္၊နာမ္ေတြဟာ နဂိုရွိၿပီးသား “ဓါတ္”ေတြေပါင္းစည္း ၿပီးျဖစ္လာတာပါ ဦး။ ကနဦးျဖစ္လာတဲ့ ရုပ္၊နာမ္ မွာေတာ့ ေရွးဘဝကံ ဘယ္ရွိမလဲဦး ဒါပင္မယ့္ စၿပီးျဖစ္တည္ကတည္းက လုပ္ေဆာင္တဲ့ ပစၥဳပၸာန္ကံေတြက “အက်ိဳး” စေပးပါၿပီ။
စိတ္ကူးယဥ္သီအိုရီေတြကို ေလွ်ာက္ေျပာေနလို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ။
ပိုၿပီး တည့္မတ္သြား ေအာင္ သမၼာဒိဌိ၊ (မွန္ကန္စြာ ျမင္ႏိုင္တဲ့ အျမင္) သမၼာသကၤပ (မွန္ကန္စြာ ျခင္ဆင္ႏုိင္မႈ)မ်ား ရွိပါေစလို႔ ဦး ေမတၱာပို႔ပါတယ္။
- ဟုတ္ကဲ့ ဦးက “ဓါတ္” ေတြကေန ရုပ္၊နာမ္ ျဖစ္လာတာကို လက္မခံႏိုင္တာပါ။ ဦးအျမင္ကိုဆက္ေျပာပါ။ ဦးေျပာၿပီးရင္ ကၽြန္မအျမင္နဲ႔ ရွင္းျပေပးပါ့မယ္။
စကားလံုးေတြ အတြက္ေတာင္ သမီးက တြန္႔တိုေနပါသလား-။ စကားလံုးေ၀ါဟာရ ဆိုတာ ငါသာ ပိုင္တယ္၊ ငါ့ဘာသာရဲ႔ မူပိုင္ျဖစ္တယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္က အရာတစ္ခုကို ေမာင္ပိုင္စီးခ်င္တဲ့ စိတ္ဓါတ္ပါ။ ဒါဟာ ဘာသာေရးသမား တို႔ က်င့္သံုး ရယူအပ္ တဲ့ စိတ္ဓါတ္မ်ိဳး မဟုတ္ေသးပါ။ သမီးအေနနဲ႔ ပထမမဂ္ကို ရထားၿပီလို႔ ရင့္က်ဴးထားၿပီး- ဒီလိုမ်ိဳး စိတ္ဓါတ္မ်ိဳး မထားသင့္ဘူး လို႔ ဦး- သံုးသပ္မိတယ္၊ သမီး။ ဦးက စကားလံုးတိုင္းကို စီစစ္ၿပီးမွ သံုးတာပါ။ ဒါေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးလည္း ေနာက္ေတာ့မွ ေဆြးေႏြးတာေပါ့။
- စကားလံုးေတြဟာ မူလအဓိပၸါယ္အတိုင္း သံုးစဲြရင္မွန္ကန္တဲ့ သံုးစဲြမႈျဖစ္ပါတယ္ ဦး။ ဥပမာ - “အလာ” ဆိုတဲ့စကားလံုးကို မွားယြင္းတဲ့ေနရာမွာ ကၽြန္မတို႔ဘာသာက သံုးစဲြထားရင္ ဦးရက္ေရာႏိုင္ပါသလား။ ဘာသာတစ္ခုကို မယံုၾကည္လို႔ စြန္႔ပစ္ ခဲ့ရင္ အဲဒီဘာသာရဲ့ စကားလံုးေတြကိုလည္း စြန္႔လႊတ္ၿပီး မိမိယံုၾကည္တဲ့ဘာသာရဲ့ စကားလံုးေတြကိုပဲ ျပတ္ျပတ္သားသား သံုးသင့္ပါတယ္။ တျခားဘာသာရဲ့ စကားလံုးေတြကို ကိုယ္ယံုၾကည္တဲ့ ဘာသာရဲ့အယူအဆနဲ႔ ေရာေထြးၿပီးမေဖၚျပသင့္ပါ ဦး။
ဒီလိုဆိုရင္ ဟိုမူလ အစက ဓါတ္ေတြဟာလည္း အဲ့ဒီ ဓါတ္ထဲမွာ ပါတဲ့ မူလစိတ္တစ္ခုခုရဲ႔ ဦးေဆာင္မႈနဲ႔ သံုးဆယ့္ တစ္ဘံုထဲ က တစ္ခုခုေသာ ဘံုမွာ စတည္ ျဖစ္လာရတယ္ ဆိုတာေကာ သမီး လက္ခံႏုိင္မလား။
သမီး နားလည္လာမွာပါ။ သိပ္လည္း ဆႏၵမေစာပါနဲ႔ သမီး-၊ ဦးနဲ႔ သမီးနဲ႔ ကြဲလြဲခ်က္က မူလအစ ဓါတ္မွာ အသိဉာဏ္ဓါတ္ ရွိ မရွိ၊ ပရမတ္စိတ္ဓါတ္ခံ ဆိုတာ ရွိမရွိ ဆိုတဲ့ ကိစၥေလးသာ ျဖစ္ေနပါတယ္။- သမီးအေနနဲ႔ မူလအစ ဓါတ္ထိ လက္ခံႏိုင္အား ရွိေနၿပီ ဆိုတာကို သိရေတာ့ ဦး ၀မ္းသာမိပါတယ္။
- ဦးအခုလူ႔ဘဝကေန မူလအစ “ဓါတ္” ကို ဘယ္လိုသြားမလဲဆိုတာ သိပါရေစ။
ေလးစားစြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း
ေလးစားစြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း
- ကၽြန္မနဲ႔ဦး ဘာသာခ်င္းဖလွယ္ေနတဲ့အတြက္ ဦးရဲ့အယူအဆကိုသာဆက္ေျပာပါ။
ကၽြန္မအျမင္က မူလဇစ္ျမစ္ကိုရွာခ်င္ရင္ အေဝးႀကီးမစဥ္းစားဘဲ မိမိကိုယ္ကို ခဲြျခမ္းစိပ္ျဖာ ၾကည့္ဖို႔လိုမယ္ ထင္ပါတယ္။ မိမိ ဟာ ဘယ္အရာေတြနဲ႔ ဖဲြ႕စည္းတည္ရွိေနလဲ ဆိုတာကိုသိရင္ မူလဇစ္ျမစ္ကိုရွာႏိုင္မွာပါ။
ဦးအယူအဆ မူလဇစ္ျမစ္ကိုရွာဖို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကၽြန္မအယူအဆ မျမဲတဲ့ေလာက ကေန လြတ္ေျမာက္ဖို႔ျဖစ္ျဖစ္ အရင္သိရမွာက မိမိရဲ့ခႏၵာကိုယ္ အေၾကာင္းပါပဲ။ ခႏၵာကိုယ္ရဲ့အေၾကာင္းကို ရွင္ေဂါတမေဟာျပခ်က္အရ ကၽြန္မခဲြျခမ္းစိပ္ျဖာျပပါမယ္။
ပရမတ္ဆိုတာ အစိုင္အခဲမဟုတ္ဘဲ အထင္အရွားရွိေသာ သေဘာတရားျဖစ္ပါတယ္။
လူ (ပညတ္) = ရုပ္၊ နာမ္ (ပရမတ္) ဆိုလိုတာက လူဆိုတဲ့အစိုင္အခဲႀကီးဟာ တကယ္ေတာ့ “ရုပ္၊ နာမ္” ဆိုတဲ့ သေဘာ တရား သာျဖစ္ပါတယ္။
ရုပ္ ကိုထပ္ခဲြရင္ ဓါတ္ (၄) ခု (ပထဝီ =ေျမဓါတ္ ၊ အာေပါ= ေရဓါတ္၊ ဝါေယာ= ေလဓါတ္၊ ေတေဇာ= မီးဓါတ္) နာမ္ ကို ထပ္ခဲြရင္ ဓါတ္ (၁) ခု (ဝိညာဏဓါတ္ = အာရံုေျခာက္ပါး ကိုသိျမင္မႈ နာမ္တရားအစု) အာကာသ ဓါတ္ (၁) ခု = ရုပ္တ ရား တစ္စုတစ္စု ကုိ သဘာဝသတၱိခ်င္း မေရာယွက္ေအာင္ ပိုင္းျခားကန္႔သတ္ထားတဲ့ဓါတ္ စုစုေပါင္း ဓါတ္ (၆) ခု ရွိပါ တယ္။ ပရမတ္ျဖစ္တဲ့ ရုပ္၊နာမ္ ကိုထပ္ခဲြထားလို႔ ဓါတ္ဟာ ပရမတ္ျဖစ္တဲ့အျပင္ လူရဲ့ မူလဇစ္ျမစ္ပါပဲ။ ဆိုလိုတာက လူဆိုတဲ့ အစိုင္အခဲႀကီးဟာ တကယ္ေတာ့ “ဓါတ္” ဆိုတဲ့ သေဘာတရား သာျဖစ္ပါတယ္။
လူ႔ဘံုဆိုတာ ကမၻာႀကီးပါ။ (၃၁) ဘံုမွာ က်န္ဘံုေတြဟာ လူ႔ဘံုကို မွီျပီးေပၚလာတာမို႔ နတ္ျဖစ္ျဖစ္၊ ျဗဟၼၼာျဖစ္ျဖစ္၊ ငရဲသား ျဖစ္ျဖစ္၊ တိရစၦာန္ျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ရဲ့ မူလဇစ္ျမစ္ဟာလည္း ဓါတ္(၆)ခုပါပဲ။ ရွင္ေဂါတမက ဓါတ္ေတြဟာ မၿမဲဘဲ ေရြ႕လ်ား ေျပာင္းလဲ ေဖါက္ျပန္ေနတဲ့ အနိစၥ သေဘာကို ဆရာေျပာသလို သိတာမဟုတ္ဘဲ မိမိခႏၵာကိုယ္မွာ ျမင္ေအာင္ ၾကည့္ခုိင္း တာပါ။ ဓါတ္ေတြဟာ နဂိုထဲကရွိတာလား၊ ဘုရားဖန္ဆင္းတာလားဆိုတာ သိဖို႔က “ဓါတ္” ေတြရဲ့ သေဘာကို သိမွ နား လည္မွာပါ။ လူေတြရဲ့ မူလ ဥာဏ္ဟာ “ဓါတ္” မေျပာနဲ႔ ရုပ္၊နာမ္ေတာင္ ေရးေတးေတးပဲ ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဥာဏ္ကိုဥာဏ္စဥ္ (၁၆) ထိ ရင့္သန္ေအာင္ ဝိပႆနာက်င့္ၿပီး ရုပ္၊နာမ္ ရဲ့မျမဲတဲ့သေဘာကိုမိမိခႏၵာမွာ ျမင္ေအာင္ၾကည့္လို႔ သမၼာဒိဌိျဖစ္ရင္ ပထမမဂ္ကိုရပါၿပီ။ ဓါတ္ေတြရဲ့ မျမဲတဲ့သေဘာကိုဆရာေျပာလို႔သိ၊ စာသိ မဟုတ္ဘဲ ခႏၵာနဲ႔သိဖို႔က တတိယမဂ္ကို ရမွ သိမွာပါ။ ဆိုလိုတာက ခႏၵာရဲ့မျမဲတဲ့သေဘာကို အဆင့္တဆင့္ၿပီးတဆင့္ နက္နက္နဲနဲသိလာေလေလ သကၤတ = မျမဲတဲ့ေလာက ကေန ဥာဏ္ဟာစြန္႔ခြာလာၿပီး အသကၤတ = နိဗၺာန္ကို အဆင့္တဆင့္ၿပီးတဆင့္ နီးနီး သြား တာပါ။
ဦးေမးထားတဲ့ေမးခြန္းေတြကို ကၽြန္မအခ်ိန္ရရင္ ျပန္လည္ေဆြးေႏြးေပးပါ့မယ္။
ေလးစားစြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း
ဘာသာျခားမ်ား ေမးခြန္းမ်ားအတြက္ အေျဖမ်ား (၈) ရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲေဆြးေႏြးခ်က္မ်ား-
မဇင္သူမင္း
စိတ္ရွည္လက္ရွည္
ရွင္းျပတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဦး။ ဟုတ္ကဲ့ကၽြန္မ နားလည္ထားတဲ့အျမင္ကို
ရိုးသားစြာ တင္ျပ ပါရေစ။
၁) “၀ိပႆနာမွာ မတူညီတဲ့ ႏွလံုးသြင္းမႈ” ဆိုတာက ဦးေျပာတဲ့ နိဗၺာန္အယူအဆဟာ “ဘာမွမရွိဖို႔႔႔” ကုိပဲ ဦးတည္ ေနတယ္ လို႔ထင္လို႔ပါ။ “ဒါဟာ စကားလံုးမဲ့ နယ္ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါကို သႏၱိသုခ အစၥလာမ္အေခၚ ဆလာမတ္ လို႔ေခၚပါတယ္။ ေအး ၿငိမ္းပီတိရသ သေဘာလို႔ ေျပာႏိုင္ပါမယ္။- ငါ ဆိုတာ လံုး၀ ေပ်ာက္ေနေတာ့- စကားလံုးက ဂိတ္ဆံုး ေနပါတယ္။” ဆိုတဲ့ အဆင့္ကို ကၽြန္မ ေရာက္ဖူးၿပီးပါၿပီ ဦး။ အဲတာ “နိဗၺာန္” မဟုတ္ေသးပါ။ “နိဗၺာန္” မေရာက္ခင္ အတုအေရာင္အဆင့္ (မဂ္တု ၁၀ခု) ရွိၿပီး လူတစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ေတြ႔ရွိပံုခ်င္း မတူၾကပါ။ ဆရာတူတပည့္ အခ်င္းခ်င္းေတာင္ မတူပါ။ မဂ္အစစ္ ဆို ဖိုလ္ဝင္စား (“နိဗၺာန္” ကိုစိတ္ညႊတ္) လို႔ အခ်ိန္မေရြးရပါတယ္။ ကၽြန္မက က်မ္းစာေတြမသိေတာ့ ကၽြန္မ နားလည္ သလိုပဲ ေရးပါရေစ။ “နိဗၺာန္” ဆိုတာ ျမဲတဲ့ နာမ္ေလာကပါ။ အထင္အရွားရွိတဲ့ သေဘာတရား = ပရမတၱၱတရား (၄) ပါး မွာ ေလာက ႏွစ္ခုရွိပါတယ္။ ပရမတၱၱတရား (၃) ပါး (စိတ္၊ ေစတသိတ္၊ ရုပ္) အက်ဥ္းခ်ံဳးရင္ နာမ္၊ ရုပ္ = မျမဲတဲ့ေလာက (သကၤတ) ျဖစ္ၿပီး က်န္ (၁) ပါးက “နိဗၺာန္” = ျမဲတဲ့ေလာက (အသကၤတ)။ ကၽြန္မတို႔ ေနေနတဲ့ ေလာကဟာ မျမဲတဲ့ ေလာ က၊ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ရုပ္ေရာ၊ နာမ္ေရာ မျမဲပါ။ လူတစ္ေယာက္ ေမြးဖြား၊ အိုမင္း၊ ေသဆံုးတာကအစ။ လူကိုယ္တြင္းက ဆဲလ္ တစ္ခု ေမြးဖြား၊ အိုမင္း၊ ေသဆံုး တာေရာ။ လူရဲ႕ စိတ္တစ္ခု ေမြးဖြား၊ အိုမင္း ၊ေသဆံုးတာအဆံုး ဘယ္အရာမွမျမဲလို႔ အနိစၥ။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ကိုယ္နဲ႕စိတ္ဟာ မျမဲတာေၾကာင့္ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းေနရလို႔ ဆင္းရဲျခင္း = (အနိစၥ ပါ။ “နိဗၺာန္” ေလာကကိုသြားဖို႔က သစၥာ (၄) ပါး သိဖို႔လိုပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္အျဖစ္ ေမြးဖြားလာေစတဲ့ အရင္ဘဝကျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ (အေၾကာင္း) ကို “သမုဒယ သစၥာ” လို႔ ေခၚသလုိ ေမြးဖြားၿပီးမေသခင္ထိ ထိုသူ “ျပဳလုပ္” သမ်ွကိုလည္း (အေၾကာင္း) “သမုဒယသစၥာ” လို႕ေခၚပါ တယ္။ အခုသစၥာ” (အက်ိဳး) ပါပဲ။ လူျဖစ္ၿပီးျပဳလုပ္ေနတဲ့ (အေၾကာင္း) ေတြက ေသၿပီးေနာက္ ဘဝ မွာ (အက်ိဳး) ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ “သမုဒယသစၥာ” ေၾကာင့္ သစၥာ” ျဖစ္တယ္ေပါ႔။ ဒီလိုေမြးဖြားၿပီး ေသဆံုး လိုက္၊ ေသဆံုးၿပီး တဖန္ ေမြးဖြားလိုက္ ျဖစ္ေနတာကို သံသရာလည္တယ္လို႔ ေခၚပါတယ္။ “သမုဒယ သစၥာ” နဲ႔ သစၥာ” က သံသရာလည္ ေစတဲ့သစၥာ (၂) ပါး ျဖစ္ပါတယ္။ က်န္တဲ့ သစၥာ (၂) ပါး ကေတာ့ လည္ေနတဲ့သံသရာကို ျဖတ္ မွာ ျဖစ္ၿပီး တရားရွဳဖို႔ လိုပါတယ္။ တျခားမဟုတ္ပါ ဦးေျပာသလိုျဖစ္လာတဲ့ ေရွ႕စိတ္ကို “သတိ” ဆိုတဲ့ ေနာက္စိတ္နဲ႔ရွဳတာ ပါ။ ေရွ႕စိတ္ေတြ ပ်က္သြားတိုင္း ေနာက္စိတ္ကသိတဲ့အတြက္ မျမဲတဲ့သေဘာကို စာေတြ႕မဟုတ္ဘဲလက္ေတြ႕ ျမင္လာရင္ “ဒုကၡသစၥာ= ဒုကၡျဖစ္ေၾကာင္းအမွန္” ကိုနားလည္ပါၿပီ၊ မျမဲတဲ့သေဘာေတြ မရွိေတာ့တဲ့အခါတိုင္းကို လိုက္သိေပးေနတဲ့ “သတိ” က “မဂၢသစၥာ” ပါ (မဂၢသစၥာ” ရဲ႕ အစြမ္းကေတာ့ ေမြးဖြားၿပီး ေသဆံုးလိုက္၊ ေသဆံုးၿပီး တဖန္ ေမြးဖြားလိုက္ ျဖစ္ေစတဲ့ (အေၾကာင္း) “သမုဒယသစၥာ” ကိုအဆံုးသတ္ၿပီး၊ အျမဲထာဝ ရရွိတဲ့ သစၥာ” ကိုပို႔ေပးတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ အေရးႀကီးတာက မဂၢင္ (၈) ပါးစံုၿပီး ဥာဏ္စဥ္ (၁၆) ထိေရာက္မွ မဂၢသစၥာ” အစစ္ျဖစ္ၿပီး သစၥာ” အစစ္ကိုျမင္မွာပါ။ ဒါေတာင္ ပထမ“ မဂ္” ကိုပဲရေသးတာပါ။
၁) “၀ိပႆနာမွာ မတူညီတဲ့ ႏွလံုးသြင္းမႈ” ဆိုတာက ဦးေျပာတဲ့ နိဗၺာန္အယူအဆဟာ “ဘာမွမရွိဖို႔႔႔” ကုိပဲ ဦးတည္ ေနတယ္ လို႔ထင္လို႔ပါ။ “ဒါဟာ စကားလံုးမဲ့ နယ္ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါကို သႏၱိသုခ အစၥလာမ္အေခၚ ဆလာမတ္ လို႔ေခၚပါတယ္။ ေအး ၿငိမ္းပီတိရသ သေဘာလို႔ ေျပာႏိုင္ပါမယ္။- ငါ ဆိုတာ လံုး၀ ေပ်ာက္ေနေတာ့- စကားလံုးက ဂိတ္ဆံုး ေနပါတယ္။” ဆိုတဲ့ အဆင့္ကို ကၽြန္မ ေရာက္ဖူးၿပီးပါၿပီ ဦး။ အဲတာ “နိဗၺာန္” မဟုတ္ေသးပါ။ “နိဗၺာန္” မေရာက္ခင္ အတုအေရာင္အဆင့္ (မဂ္တု ၁၀ခု) ရွိၿပီး လူတစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ေတြ႔ရွိပံုခ်င္း မတူၾကပါ။ ဆရာတူတပည့္ အခ်င္းခ်င္းေတာင္ မတူပါ။ မဂ္အစစ္ ဆို ဖိုလ္ဝင္စား (“နိဗၺာန္” ကိုစိတ္ညႊတ္) လို႔ အခ်ိန္မေရြးရပါတယ္။ ကၽြန္မက က်မ္းစာေတြမသိေတာ့ ကၽြန္မ နားလည္ သလိုပဲ ေရးပါရေစ။ “နိဗၺာန္” ဆိုတာ ျမဲတဲ့ နာမ္ေလာကပါ။ အထင္အရွားရွိတဲ့ သေဘာတရား = ပရမတၱၱတရား (၄) ပါး မွာ ေလာက ႏွစ္ခုရွိပါတယ္။ ပရမတၱၱတရား (၃) ပါး (စိတ္၊ ေစတသိတ္၊ ရုပ္) အက်ဥ္းခ်ံဳးရင္ နာမ္၊ ရုပ္ = မျမဲတဲ့ေလာက (သကၤတ) ျဖစ္ၿပီး က်န္ (၁) ပါးက “နိဗၺာန္” = ျမဲတဲ့ေလာက (အသကၤတ)။ ကၽြန္မတို႔ ေနေနတဲ့ ေလာကဟာ မျမဲတဲ့ ေလာ က၊ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ရုပ္ေရာ၊ နာမ္ေရာ မျမဲပါ။ လူတစ္ေယာက္ ေမြးဖြား၊ အိုမင္း၊ ေသဆံုးတာကအစ။ လူကိုယ္တြင္းက ဆဲလ္ တစ္ခု ေမြးဖြား၊ အိုမင္း၊ ေသဆံုး တာေရာ။ လူရဲ႕ စိတ္တစ္ခု ေမြးဖြား၊ အိုမင္း ၊ေသဆံုးတာအဆံုး ဘယ္အရာမွမျမဲလို႔ အနိစၥ။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ကိုယ္နဲ႕စိတ္ဟာ မျမဲတာေၾကာင့္ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းေနရလို႔ ဆင္းရဲျခင္း = (အနိစၥ ပါ။ “နိဗၺာန္” ေလာကကိုသြားဖို႔က သစၥာ (၄) ပါး သိဖို႔လိုပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္အျဖစ္ ေမြးဖြားလာေစတဲ့ အရင္ဘဝကျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ (အေၾကာင္း) ကို “သမုဒယ သစၥာ” လို႔ ေခၚသလုိ ေမြးဖြားၿပီးမေသခင္ထိ ထိုသူ “ျပဳလုပ္” သမ်ွကိုလည္း (အေၾကာင္း) “သမုဒယသစၥာ” လို႕ေခၚပါ တယ္။ အခုသစၥာ” (အက်ိဳး) ပါပဲ။ လူျဖစ္ၿပီးျပဳလုပ္ေနတဲ့ (အေၾကာင္း) ေတြက ေသၿပီးေနာက္ ဘဝ မွာ (အက်ိဳး) ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ “သမုဒယသစၥာ” ေၾကာင့္ သစၥာ” ျဖစ္တယ္ေပါ႔။ ဒီလိုေမြးဖြားၿပီး ေသဆံုး လိုက္၊ ေသဆံုးၿပီး တဖန္ ေမြးဖြားလိုက္ ျဖစ္ေနတာကို သံသရာလည္တယ္လို႔ ေခၚပါတယ္။ “သမုဒယ သစၥာ” နဲ႔ သစၥာ” က သံသရာလည္ ေစတဲ့သစၥာ (၂) ပါး ျဖစ္ပါတယ္။ က်န္တဲ့ သစၥာ (၂) ပါး ကေတာ့ လည္ေနတဲ့သံသရာကို ျဖတ္ မွာ ျဖစ္ၿပီး တရားရွဳဖို႔ လိုပါတယ္။ တျခားမဟုတ္ပါ ဦးေျပာသလိုျဖစ္လာတဲ့ ေရွ႕စိတ္ကို “သတိ” ဆိုတဲ့ ေနာက္စိတ္နဲ႔ရွဳတာ ပါ။ ေရွ႕စိတ္ေတြ ပ်က္သြားတိုင္း ေနာက္စိတ္ကသိတဲ့အတြက္ မျမဲတဲ့သေဘာကို စာေတြ႕မဟုတ္ဘဲလက္ေတြ႕ ျမင္လာရင္ “ဒုကၡသစၥာ= ဒုကၡျဖစ္ေၾကာင္းအမွန္” ကိုနားလည္ပါၿပီ၊ မျမဲတဲ့သေဘာေတြ မရွိေတာ့တဲ့အခါတိုင္းကို လိုက္သိေပးေနတဲ့ “သတိ” က “မဂၢသစၥာ” ပါ (မဂၢသစၥာ” ရဲ႕ အစြမ္းကေတာ့ ေမြးဖြားၿပီး ေသဆံုးလိုက္၊ ေသဆံုးၿပီး တဖန္ ေမြးဖြားလိုက္ ျဖစ္ေစတဲ့ (အေၾကာင္း) “သမုဒယသစၥာ” ကိုအဆံုးသတ္ၿပီး၊ အျမဲထာဝ ရရွိတဲ့ သစၥာ” ကိုပို႔ေပးတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ အေရးႀကီးတာက မဂၢင္ (၈) ပါးစံုၿပီး ဥာဏ္စဥ္ (၁၆) ထိေရာက္မွ မဂၢသစၥာ” အစစ္ျဖစ္ၿပီး သစၥာ” အစစ္ကိုျမင္မွာပါ။ ဒါေတာင္ ပထမ“ မဂ္” ကိုပဲရေသးတာပါ။
-“ဘာမွမရွိဖို႔႔႔”၊ “ဘံု (ဘ၀ အတြက္ ေနရာ) ဆိုတာ မရွိေတာ့တဲ့ အဆင့္” ျဖစ္ဖို႔ မဟုတ္ပါ ဦး။
မျမဲတဲ့ေလာက(သကၤတ) ရဲ့ ဒုကၡျဖစ္ေၾကာင္းအမွန္ကိုေတြ႕ရွိၿပီး
မျမဲတဲ့ေလာက ကေနလြတ္ေျမာက္ေအာင္
ႀကိဳးစားအားထုတ္လို႔ တျခားေလာက ျဖစ္တဲ့ အျမဲထာဝရ “သကၤတ)
လက္ရွိအေျခအေန အေနနဲ႔
လြဲေခ်ာ္ေနတာေတြ၊ ေရွးတစ္မ်ိဳး ေနာက္တစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေနတာေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႔ေနရပါ တယ္။” မအဲ့ဒီ
စိတ္ပါ၀ါဟာ အျခားေသာ ေလာကသေဘာတရားကို ဆြဲယူပစ္ႏုိင္ပါ တယ္။” ခဏတာရြတ္ရံုနဲ႔ ဒီလိုလုပ္ႏိုင္ရင္ “သကၤတ) ဆိုတဲ့ ထာဝရေလာကကို ေရာက္ဖို႔ ဒီထက္ပါဝါလိုတာ ေပါ့ဦး။
ေနာက္ပိုင္းရက္ေတြမွာ တစ္ေန႔ကို (၉) ႀကိမ္ထိထိုင္ၿပီး ပါဝါျမွင့္ရပါတယ္။
အရာအားလံုးဟာ
ပရမတ္ဘုရားဆီမွ စ ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ၿပီး ပရမတ္ဘုရားရွင္ဆီ ေပါင္းဆံုသြားဘို႔ပါပဲ။
(ဆိုလိုတာက သကၤ တနဲ႔ ေဖၚျပလို႔ မရႏိုင္တဲ့ အသကၤတ ဓါတ္ တစ္ခု ျဖစ္သြားဘို႔ပါပဲ)” ဗုဒၶဘာသာမွာကေတာ့ ပရမတ္က ဘုရားမဟုတ္ပဲ
“
ကၽြန္မေတြ႕ခဲ့တဲ့သက္ေသကေတာ့
(၁၅)ရက္ျပည့္ၿပီးတဲ့အခါ ျမတ္စြာဘုရားကို “တပည့္ေတာ္သည္ ေသာတာ ပတၱိဖိုလ္ (ေသာတာပန္)
ကိုရရွိၿပီးရင္ ယခုတရားထိုင္ေနစဥ္တစ္နာရီအတြင္း အသုဘျဖစ္ပါေစလို႔” တိုင္တည္ရပါတယ္။
ထိုင္ေနစဥ္မွာပဲ ကၽြန္မရဲ႕ေျခေထာက္ေတြဟာ လူေသလိုေအးစက္ၿပီး ေလးလံလာပါတယ္။
ေအးစက္မႈက ခါးထိတက္လာ ၿပီး ကၽြန္မရဲ႕ေက်ာရိုးကေတာင့္လာကာ အေနာက္ကိုဆဲြလွန္
ပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္မ ပက္လက္လွန္ အေနအထားျဖစ္ၿပီး သတိလစ္ သြားပါတယ္။ တစ္နာရီျပည့္ေတာ့
သတိျပန္လည္လာပါတယ္။ စမ္းသပ္မႈက (၅) မ်ိဳးေလာက္ လုပ္ရပါတယ္။ ဦးႀကိဳက္ႏွစ္သက္သလိုလဲ
စမ္းလို႔ရပါတယ္။ ကၽြန္မထိုင္ခဲ့တာက (၁၅) ရက္ အျမန္စခန္းပါ။ “ဒီလို မ်က္ေတြ႔နဲ႔ စံုစမ္းလို႔ ရ တဲ့ အရာမ်ားမွာေတာင္
လြဲေခ်ာ္ေနမယ္ ဆိုရင္---၊ အဲ့ဒီ လူက ေျပာပါတယ္ ဆိုတဲ့ မျမင္ႏိုင္တဲ့- ဟိုဘက္ကမၻာ၊
ဟိုဘက္ ဘ၀က အရာမ်ားကို ဘယ္လိုလုပ္ စိတ္ခ်လက္ခ် ယံုၾကည္ႏိုင္မလဲ။--” အကယ္လို႔ ဦး
အရင္ဘဝ၊ ငရဲဘံု၊ နတ္ဘံု တို႔ ျမင္ ခ်င္ရင္ေတာ့ ရက္ (၆၀) စခန္း ရွိပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဦးကိုယ္တိုင္ျမင္ရမွာပါ။
အမွန္တရား ဟုတ္မဟုတ္ကို စမ္းသပ္ၿပီးမွ “ဘာသာတစ္ခုအျဖစ္
ဆက္လက္ခံယူျခင္း မျပဳလည္း” ေနာက္မက်ေသးပါဘူး
ဦး။ ကၽြန္မေရးထားတာေတြကိုလဲ က်မ္းနဲ႔ မကိုက္ပဲ လဲြေနတယ္လို႔ေတာ့ မေျပာပါနဲ႔ေနာ္
ဦး ကၽြန္မေခါင္းထဲကအရာေတြကို လက္တန္းေျပာေနလို႔ပါ။ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ ပါေစ ဦး။
ေလးစားစြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း
ဦးေဌးလြင္ဦး
သမီးေျပာျပတဲ့ သမီး အေတြ႔အႀကံဳေတြကို ဦးလက္ခံႏိုင္ပါတယ္။
၁) သမီးတင္ျပတဲ့ နိဗၺာန္ဆိုတာ ၿမဲေနတဲ့ နာမ္သေဘာတရား ဆိုတဲ့
အယူက စတုဘံုမိက ငွက္တြင္းဂိုဏ္းရဲ႔ ရွင္းလင္းမႈနဲ႔ ဆင္တူပါတယ္။- စကားလံုးနဲ႔
တတ္အားသမွ်သာ ပံုေဆာင္ႏုိင္တာမို႔- ဦးနားလည္ႏိုင္ပါတယ္။ က်င့္စဥ္ေတြကို အမည္နာမ
ေပးတာကေတာ့- ဘာသာတစ္ခုနဲ႔ တစ္ခု ဘာသာစကား မတူႏိုင္တာမို႔-၊ ဒါကိုလည္း
နားလည္ႏိုင္ပါတယ္။ ဆရာေတြ မတူ သလို နည္းစနစ္လည္း မတူညီႏုိင္ဘူး ဆိုတဲ့ အခ်က္ကလည္း
သဘာ၀ က်ပါတယ္။ သမီးကို ေမးစရာေလး တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။
(သံသရာကို ျဖတ္တယ္-
ဆိုတာနဲ႔ ရွိေနတဲ့ ဘ၀ကို မရွိေအာင္ လုပ္လိုက္တယ္ ဆိုတာ ဘယ္လိုမ်ား ကြာျခားမႈ
ရွိေနတယ္ လို႔ သမီးထင္မိပါသလဲ။)
မၿမဲတဲ့ ေလာက ဆိုတာ
ဘာကို ေခၚပါသလဲ။ (သံသရာမွာ က်က္စားေနတဲ့ ဘ၀မ်ားကို ေခၚျခင္း မဟုတ္ပါလား)။ ဘ၀ မ်ား ဆိုတာက
ဘံုတစ္ခုခု ေပၚတည္မွီမွ ဘ၀ တစ္ခုခု ဆိုတာ ျဖစ္ရတာ မဟုတ္ပါလား။ သမီး
ဆင္ျခင္ၾကည့္ပါ။- ၿပီးမွာ သမီး ဆို လိုတဲ့ နိဗၺာန္နဲ႔ ဦးေျပာတဲ့ နိဗၺာန္
ဘယ္လိုမ်ား ကြာျခားသလဲ ဆက္ၿပီး သိလိုပါတယ္။
၂) သမီးတင္ျပတဲ့ အခ်က္ကလည္း သမီး
ဆံုေတြ႔တဲ့ ဆရာတစ္ပါးပါးရဲ႔ နည္းျဖစ္လို႔ ဦး ေစာဒက မတက္လိုပါ။ မြတ္ဆလင္ မွာလည္း
ကာဒရီယာ က်င့္စဥ္၊ က်က္ရွ္တီယာ က်င့္စဥ္၊ ေဖရ္ေဒါင္စီယာ က်င့္စဥ္၊ နာ့ရွ္ဘန္ဒီယာ
က်င့္စဥ္၊ အတာ့တ္ ဆီ ယာ က်င့္စဥ္ ဆိုၿပီး- ထင္ရွားတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားရဲ႔
အမည္နာမမ်ားနဲ႔ က်င့္စဥ္ေတြ နာမည္ႀကီးပါတယ္။ သူတုိ႔ေတြထဲ မွာ- ေျမးလွ်ိဳး မိုးပ်ံ
အဆင့္ေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ။ အ့ံၾသဘြယ္ေတြကို ျပသႏုိင္တာ ဦးလက္ေတြ႔ေတြ
ႀကံဳဘူးပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး သမီး ေလ့လာလိုရင္ အဲ့ဒီ က်င့္စဥ္ေတြထဲက ေပါက္ေျမာက္ခဲ့သူေတြ
ေသသြားၿပီး သခ်ိဳင္းေျမစာပံု ေတာင္ ဘယ္ေလာက္ တန္ခိုးျပေနတယ္ ဆိုတာမ်ိဳး- ဦး
လက္ေတြ႔ ပို႔ေပးႏိုင္ပါတယ္။ အေ၀းႀကီး မဟုတ္ပါ။ သမီး ရန္ကုန္ကို ျပန္ ျဖစ္ရင္
ဦးကို အေၾကာင္းၾကားပါ။ သမီး သြားၾကည့္လို႔ရေအာင္ ဦး လိပ္စာ အတိအက် ေပးပါမယ္။ --
ဒါေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဦး အမ်ားႀကီး ေလ့လာဘူးပါတယ္။- မယံုလို႔လည္း စပ္စုဘူးတယ္။
(ဒီအေၾကာင္းအရာမ်ားက ဘာေတြလဲဆိုတာ သီးျခား ေဆြးေႏြးရမယ္ ထင္ပါတယ္။)
၃) “အရာအားလံုးဟာ
ပရမတ္ဘုရားဆီမွ စ ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ၿပီး ပရမတ္ဘုရားရွင္ဆီ ေပါင္းဆံုသြားဘို႔ပါပဲ။
(ဆိုလိုတာက သကၤတနဲ႔ ေဖၚျပလို႔ မရႏိုင္တဲ့ အသကၤတ ဓါတ္ တစ္ခု ျဖစ္သြားဘို႔ပါပဲ)” ဗုဒၶဘာသာမွာကေတာ့
ပရမတ္က ဘုရား မဟုတ္ ပဲ “နိဗၺာန္”ဆိုတဲ့
ပရမတၱတရား ပါဦး။ စကားထဲအမွားပါရင္ခြင့္လႊတ္ပါေနာ္ ဦး။
ဒီအခ်က္ကေတာ့- သမီး နားလည္သလို ခဏ ထားေပးပါ။
ပိဋကတ္မွာေတာ့ ပရမတ္ဘုရားဟာ အဓိက ေသာ့ခ်က္ ျဖစ္ တယ္လို႔ ဦးေတြ႔ထားတယ္။ အခ်ိဳ႔ေသာ
ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားကလည္း ၀န္ခံဘူးတယ္၊ သဲအင္းဂူဆရာေတာ္လည္း ရင့္က်ဴး ဘူးပါတယ္။
၄) သမီးေျပာတဲ့ အရာမ်ား
အားလံုး ျဖစ္ႏိုင္ေျခ ရွိပါတယ္။- ဒါေတြက ဘာသာတရား မဟုတ္ေသးဘူးလို႔ ဦးေျပာလို ပါ တယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ဒါေတြဟာ ဟိႏၵဴ၊ ခရစ္ယာန္၊ အစၥလာမ္ သံုးမ်ိဳးလံုးမွာ ေတြ႔ေနရတဲ့
၀ိပႆနာ ဂိုဏ္းမ်ားရဲ႔ ဖြင့္ဆိုခ်က္၊ စိတ္ကူးပံုရိပ္၊ က်င့္စဥ္တစ္ခုမွာ
ျဖတ္သန္းေတြ႔ရွိရတဲ့ စကၡဳအာရံု အျမင္မ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာ ဘာသာ တရား
တစ္ခုမဟုတ္ပါ။ က်င့္စဥ္တစ္ရပ္မွာ သူ႔အဆင့္နဲ႔သူ ရရွိလာတဲ့ စိတ္ပါ၀ါအင္အားမ်ားက
အျခားသူမ်ား မျမင္ႏိုင္တာ ကို ျမင္လာႏိုင္တဲ့ အဆင့္မ်ားပါ။ ဥပမာေပးရရင္- ဒါေတြဟာ
သိုင္းပညာကို နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္း လိုက္စားလာသူ တစ္ဦးရဲ႔ ပံုစံ မ်ိဳး- ခါးပတ္ျဖဴ၊
ခါးပတ္၀ါ၊ ခါးပတ္နီ၊ ခါးပတ္နက္၊ ခါးပတ္နက္လြန္---- စတဲ့ အဆင့္မ်ိဳးမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။
သမီးဟာ ဘယ္ ဘာသာကိုမွာ လက္မခံဘဲ-၊ ကိုယ္ပိုင္က်င့္စဥ္ တစ္ခုခုကို က်င့္ရင္လည္း
ဒါေတြကို ႀကံဳေတြ႔လာရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ေဘးက ဆရာမရွိရင္- အခု ငါေတြ႔တဲ့ အဆင့္၊
ငါေရာက္တဲ့ အဆင့္ဟာ ဘာလဲ ဆိုတာ မသိဘဲ ေယာင္ခ်ာခ်ာ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္
လူေတြက အလြယ္လိုက္ၿပီး ကိုယ့္ထက္အရင္ က်င့္ဘူးသူကို ဆရာတင္ေနတဲ့ သေဘာမ်ိဳးသာ
ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ဆရာမရွိရင္-- စိတ္မခိုင္သူမ်ား ရူးႏိုင္တဲ့ သေဘာလည္း
ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာရွာၿပီး စိတ္ပါ၀ါကို ေလ့က်င့္တဲ့ က်င့္စဥ္မ်ား ျဖစ္တယ္လို႔
ဦးသံုးသပ္ပါတယ္။
ဦးအေတြ႔အႀကံဳအရ- ဦးတို႔ရဲ႔ ဆရာဟာ တစ္ၿပိဳင္နက္မွာ
ကိုယ္ေတြအမ်ားႀကီး ခြဲႏိုင္တဲ့ အဆင့္ထိ ရွိေနခဲ့တယ္။ ဆိုလိုတာ က မြတ္ဆလင္က်င့္စဥ္-
တစ္ခုမွာ တရားက်င့္မယ့္ လူဟာ (၁) ပထမအဆင့္ သံုးရက္ အေမွာင္ပိတ္ ေျမခမ္းထဲမွာ ေနရ တယ္၊
သူဘာကို စိတ္မွာ မွတ္ေနရမယ္ဆိုတာကို အစပိုင္းက အျပင္မွာ ေလ့က်င့္ေပးထားတယ္၊
ေျမခန္း၀င္ၿပီ ဆိုရင္ သူ႔ကို တစ္ေန႔မွာ ေရႏြမ္းၾကမ္းတစ္ခြက္နဲ႔ ထမ္းလွ်က္တစ္ခဲပဲ
ေကၽြးမယ္။ သူ႔အခန္းကို အျပင္က လူ၀င္မရေအာင္ ေသာ့ကို အတြင္းက ပိတ္ထားရတယ္။ ေရေႏြး
ထမ္းလွ်က္ ပို႔ေပးမယ့္သူက ပန္းကန္ေလး ထုတ္သြင္းလို႔ရတဲ့ အေပါက္ေလးက
ထုတ္သြင္းေပးတယ္။ အဲ့ဒီလို ထုတ္သြင္းေပးစဥ္မွာ အသံလံုး၀ မထြက္ရပါ။ ေျမခန္းထဲက
လူကို ဘာသံမွ မၾကားရေအာင္ အခန္းလုပ္ေပးထားျခင္း ျဖစ္တယ္။ (၂) အဲ့ဒီ
အဆင့္ေအာင္သြားရင္ ဒုတိယ အႀကိမ္မွာ ၅ ရက္ (၃) တိယအႀကိမ္မွာ ၇ ရက္--- ဒီလိုနဲ႔
ရက္ေပါင္း ၄၀ ျပည့္တဲ့ အဆင့္ထိ သူ႔အတိုင္းအဆနဲ႔ သူ ရက္ကို တိုးေပးသြား တယ္။
ဦးတို႔ က်င့္ခဲ့စဥ္က အခန္း ၁၂ ခန္းရွိတယ္။ အံၾသဘို႔ ေကာင္းတဲ့ အခ်က္ေတြက--၊ (၁)
တပည့္တစ္ဦးခ်င္းရဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္မွာ ဆရာႀကီး ရွိေနတယ္။ တရားက်င့္ေနတဲ့
တပည့္တစ္ဦးခ်င္းစီဟာ မ်က္လံုးမွိတ္ၿပီး က်င့္ေနတာပါ။ အခန္းကိုယ္စီကလည္း အျပင္က
လံုး၀ ဖြင့္လို႔ မရပါ။ က်င့္ေနတဲ့ တပည့္တစ္ဦးခ်င္းရဲ႔ စိတ္အေျခအေန၊
ကိုယ္ခႏၶာက်မၼာေရး အေျခအေန အားလံုးဟာ ဆရာႀကီးေရွ႔မွာ ေရာက္ေနတယ္- ဒီေတာ့
စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ လံုၿခံဳမႈ ရေနပါတယ္။ (၂) သူ႔အဆင့္နဲ႔သူ တစ္ပည့္ တစ္ဦးခ်င္း စီဟာ-
တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အလည္သြားလို႔ရတဲ့ အဆင့္ေတြ ရွိတယ္။ စကားေျပာႏိုင္တယ္။ သီးျခား
အခန္းကိုယ္စီမွာ ရွိေန တာပါ။ (၃) သမီးေျပာသလို စိတ္ကို ဆန္႔ၿပီး အတိတ္၊
အနာဂါတ္ေတြကို ၾကည့္လို႔ ရလာတယ္။ (၄) ဆလာမတ္ လို႔ေခၚတဲ့ လံုး၀ ၿငိမ္းေအးပိတိမႈ
ေမြ႔ေလွ်ာ္ေနတဲ့ အဆင့္ကို ေရာက္လာရင္ သူဟာ အဲ့ဒီက မျပန္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒီအခါမ်ိဳးမွာ
ဆရာႀကီး က လာေခၚၿပီး- ေလာကီကို ျပန္ပို႔ေပးတယ္- ဒီေတာ့မွ သတိျပန္၀င္သြားတယ္။
ဒါေတြကို ဦး ကိုယ္ေတြ႔ေတြ မ်ားခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဦးက ဒါေတြဟာ
ဘယ္လို သေဘာတရားလဲလို႔ စူးစမ္းပါတယ္။ တစ္ ကယ္လို႔ ဦးက အဲ့ဒီ သင္တန္းမ်ိဳးကို
ျပန္လည္ပို႔ခ်ရင္ရတဲ့ အဆင့္ရွိေပမယ့္- သူမ်ားကို ပို႔ခ်ဘို႔ထက္ ဒါရဲ႔ ဇစ္ျမစ္ကို
သိလုိ တယ္။ ဒါဟာ ဘာသာေရးလား ဆိုတာကိုလည္း သိလိုတယ္။ က်န္သူအမ်ားစုႀကီးကေတာ့ ဒီလို
စပ္စုလိုစိတ္ မရွိဘူး ထင္ပါတယ္။
ဆရာႀကီးကို ဦးက ႏွစ္ဦးခ်င္း ေမးမိတယ္။ ဒါဟာ ဘာသာေရးလားေပါ့။-
ဆရာႀကီးကေတာ့ ရွင္းပါတယ္။ လူေတြ အျမင္မွာ ေတာ့ ဘာသာေရးပဲတဲ့-၊ တစ္ကယ္ေတာ့ ဒါဟာ
ဘာသာေရးရဲ႔ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုမွ်သာ ျဖစ္တယ္- က်င့္ခ်င္လည္း ရ တယ္၊ မက်င့္ခ်င္လည္းရတယ္။
ဒီက်င့္စဥ္ေၾကာင့္ သိျမင္ရတာေတြဟာ ေသရင္ ပါမသြားဘူးတဲ့။ က်င့္ေနစဥ္မွာ သမာဓိ အားေကာင္းလာၿပီး
စိတ္ပါ၀ါ တက္လာျခင္းျဖစ္တယ္။ ေဘာ္လံုးကို ေျခနဲ႔ထိခ်ိန္မွာ ေဘာ္လံုး
လြင့္သြားသလိုမ်ိဳးသာ ျဖစ္ တယ္။ ေဘာ္လံုးကို ေျခနဲ႔ မထိေတာ့ရင္ ေဘာ္လံုးက
ရပ္ေနမွာပဲတဲ့။ ဘာသာေရး ဆိုတာက လူေတြ၊ လူသားေတြ အတြက္ ေပးဆပ္ၿပီး အမွန္ကို
အမွန္အတိုင္း ျမင္တတ္တဲ့ အေလ့အက်င့္ကိုပဲ သြန္သင္ပါ၊ မိမိကိုယ္တိုင္
ေလ့က်င့္ဆင္ျခင္ပါတဲ့-- ဒီလိုပဲ ေျပာပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ က်င့္စဥ္တစ္ရပ္ကို ဦးက က်င့္စဥ္တစ္ရပ္လို႔ပဲ
သေဘာထားပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာက်င့္စဥ္၊ အစၥလာမ္ဘာသာ က်င့္စဥ္- ဒီလုိပဲ သေဘာထားပါတယ္။
(က်င့္စဥ္ ဆိုတာေတာင္ စိတ္ပါ၀ါတက္လာေအာင္ က်င့္တဲ့ က်င့္စဥ္ အစိတ္အပိုင္း
တစ္ခုမွ်သာ သေဘာထားပါတယ္။) ဘာသာေရး မဟုတ္ေသးပါ။
ဒါေၾကာင့္ က်င့္စဥ္ပိုင္းဆိုင္ရာမွာ သူမွန္ရမယ္၊ ငါမွန္ရမယ္
ေျပာခြင့္မရွိပါ။ အဓိကက က်င့္သူဟာ သူက်င့္တဲ့ အရာကို ရ လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘာသာေရး- ဆိုတာက အလြန္က်ယ္ျပန္႔တဲ့ သေဘာတရား ပါ၀င္ပါတယ္။
အ၀တ္အစား၀တ္တာကအစ သြန္သင္မႈေတြ ပါ ၀င္ပါတယ္။ (က်င့္စဥ္ကို က်င့္သူ တစ္ဦးမွာ
သူ႔က်င့္စဥ္ကို ဘယ္လိုက်င့္ရမယ္ ဆိုတဲ့ နည္းကလြဲလို႔ ဘာသြန္သင္မႈမွ မရွိ ပါ။)
ေလ့လာလိုစိတ္ ရွိတဲ့ သမီးကိုလည္း ေလးစားပါတယ္။
ေဌးလြင္ဦး
မဇင္သူမင္း
ဟုတ္ကဲ့ပါဦး။
ကၽြန္မလည္း ဦးဆီက ဗဟုသုတအမ်ားႀကီးရပါတယ္။ ကၽြန္မနားလည္သလို
ႀကိဳးစားရွင္းေပးပါ့မယ္ဦး။
(၁) (သံသရာကို ျဖတ္တယ္- ဆိုတာနဲ႔ ရွိေနတဲ့ ဘ၀ကို မရွိေအာင္
လုပ္လိုက္တယ္ ဆိုတာ ဘယ္လိုမ်ား ကြာျခားမႈ ရွိေန တယ္လို႔ သမီးထင္မိပါသလဲ။)
ကၽြန္မတို႔
ေနတဲ့ေလာက (သကၤတ) မွာ ၃၁ ဘံု ရွိပါတယ္ဦး။
ျဗဟၼာဘံု
ႏွစ္ဆယ္၊
နတ္ဘံု
ေျခာက္ဘံု၊
လူ႔ဘံု
တစ္ဘံု၊
အပါယ္
ေလးဘံု (ငရဲ၊ တိရစၦာန္၊ ျပိတၱာ၊ အသူရကယ္) တို႔ျဖစ္သည္။
ကၽြန္မတို႔
ေနတဲ့ေလာက (သကၤတ) မွာ သတၱဝါေတြဟာမိမိတို႔ျပဳလုပ္တဲ့ (အေၾကာင္းတရား) ေကာင္းမႈ၊
မေကာင္းမႈ အ ေပၚ မူတည္ၿပီး (အက်ိဳးတရား) လူျဖစ္လိုက္၊ နတ္ျဖစ္လိုက္၊
ငရဲသားျဖစ္လိုက္၊ တိရစၦာန္ျဖစ္လိုက္၊ လူျပန္ျဖစ္လိုက္၊ ျဗဟၼာ ျဖစ္လိုက္ ဒီလို (၃၁)
ဘံု ကို အဆက္မျပတ္ လည္ေနတဲ့ သံသရာကိုျဖတ္ၿပီး တျခားေလာက နိဗၺာန္ (အသကၤတ) ကို သြား တာပါ။
ဆိုလိုတာက သံသရာလည္ေစတဲ့ (အေၾကာင္းတရား) ေတြကို ျဖတ္ပစ္တာပါ။
-ေနာက္တစ္ခုက
ဝိပႆနာမွာ အကယ္လို႔ စိတ္ဟာ “ဘာမွမရွိ” တဲ့ အေပၚပဲ အာရံံုေရာက္ေနရင္ အဲဒီေနရာမွာ တင္တန္႔
ၿပီး ေရွ႔ဆက္ မသြားႏိုင္ ျဖစ္တတ္ပါတယ္ဦး။
- သံသရာအယူအဆကို ဦးယံုၾကည္ပါသလား။
မၿမဲတဲ့ ေလာက ဆိုတာ ဘာကို ေခၚပါသလဲ။ (သံသရာမွာ
က်က္စားေနတဲ့ ဘ၀မ်ားကို ေခၚျခင္း မဟုတ္ပါလား)။ ဘ၀ မ်ား ဆိုတာက ဘံုတစ္ခုခု
ေပၚတည္မွီမွ ဘ၀ တစ္ခုခု ဆိုတာ ျဖစ္ရတာ မဟုတ္ပါလား။ သမီး ဆင္ျခင္ၾကည့္ပါ။
မၿမဲတဲ့
ေလာကဆိုတာ ဘဝကူးသြားတာကိုပဲ ေျပာတာမဟုတ္ပါ။ ဥပမာ နာမ္ဆိုရင္- ဦးေျပာတဲ့ ေပၚလာတဲ့ ေရွ႕စိတ္ကို
ေနာက္က “သတိ” ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ လိုက္သိတဲ့အခါ ေရွ႕စိတ္က ပ်က္သြားလိုက္၊ ေနာက္တစ္ခု ျဖစ္လာလိုက္
လိုက္သိလိုက္၊ ပ်က္သြားလိုက္၊ ေနာက္တစ္ခုျဖစ္လာလိုက္ လိုက္သိလိုက္၊
ပ်က္သြားလိုက္ အဲဒီလိုအဆက္မျပတ္ ျဖစ္လိုက္ပ်က္လိုက္ ကို မျမဲတဲ့ေလာကလို႔ေျပာတာပါ
ဦး။ နာမ္တခုတည္း မဟုတ္ပါ ရုပ္လဲ ျဖစ္လိုက္ပ်က္ လိုက္ပါပဲ။
(၂) “မြတ္ဆလင္ မွာလည္းေတြထဲ မွာ- ေျမးလွ်ိဳး မိုးပ်ံ အဆင့္ေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ။ အ့ံၾသဘြယ္ေတြကို ျပသႏုိင္တာ ဦး လက္ေတြ႔ေတြ ႀကံဳဘူးပါတယ္။” အၾကြင္းမယ့္ယံုၾကည္ပါတယ္ဦး။ နိဗၺာန္ကိုသြားတဲ့ နည္းလမ္းမ်ားစြာထဲက ကၽြန္မသိတဲ့ နည္း (၂) ခုကို ေျပာပါ့မယ္။
- သမထက်င့္စဥ္ပါ - အာရံုစူးစိုက္မႈအား ဦးေျပာတဲ့“စိတ္ပါဝါ”ပါပဲ။ ဘယ္ဘာသာဝင္မဆို ဘယ္အရာကို အာရံု စူးစိုက္ စိုက္ “စ်ာန္တန္ခိုး” ရၿပီး ေျမးလွ်ိဳး မိုးပ်ံ ႏိုင္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က အဆင့္ (၄) ဆင့္၊ တခ်ိဳ႕က (၅) ဆင့္ ရွိတယ္ေျပာပါတယ္။ ကၽြန္မ မက်င့္လို႔မသိပါ။
ေသၿပီးရင္ရထားတဲ့
စ်ာန္အဆင့္လိုက္ ျဗဟၼာဘံု ကိုေရာက္ၾကပါတယ္။ စ်ာန္ရဲ႕ ျပႆနာက ရၿပီးသားစ်ာန္ကို အဖန္ဖန္
ျပန္ ဝင္စားရပါတယ္။ မဝင္စားႏိုင္ရင္ ရၿပီးသားအဆင့္ ေအာက္ျပန္က်သြားႏိုင္တဲ့အတြက္
မိမိေသမည့္အခ်ိန္မွာ က်မက် မေသ ခ်ာလို႔ အားမကိုးေလာက္ပါ။ ျဗဟၼာဘံုကို ေရာက္ၿပီးတာေတာင္
ေသလြန္ရင္ အပါယ္ဘံုကိုေရာက္ႏိုင္ၿပီး (၃၁) ဘံုဆိုတဲ့ သံသရာ လည္မွာပါ။
-
ဝိပႆနာက်င့္စဥ္ပါ - အဆင့္ (၄) ဆင့္ ရွိပါတယ္။ သစၥာ (၄) ပါးကို သိမွျဖစ္မွာပါ။
ရရွိတဲ့မဂ္အလိုက္ ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္၊ ရဟႏၱာ တို႔ျဖစ္ၾကပါတယ္။
စ်ာန္နဲ႔ကြာတာက ရၿပီးသားအဆင့္က လံုးဝျပန္မက်ေတာ့ပါဘူး။ အနိမ့္ ဆံုး
ေသာတာပန္ေတာင္ ေသရင္ အပါယ္ (၄) ဘံု မေရာက္ေတာ့လို႔ အားကိုးေလာက္တဲ့
အာမခံခ်က္ရွိပါတယ္။
နိဗၺာန္သြားမယ့္ လမ္းေပၚေရာက္သြားတာျဖစ္လို႔ အထက္ ဘံုေတြကို အဆင့္ဆင့္တက္ၿပီး နိဗၺာန္ကိုေရာက္မွာ အေသ အခ်ာပါ။
(၃)“ ဒီအခ်က္ကေတာ့- သမီး နားလည္သလို ခဏ ထားေပးပါ။” ဟုတ္ကဲ့ပါဦး။ ကၽြန္မ နားလည္သလို ပရမတ္ကို “ဘုရား” မဟုတ္ပဲ “တရား” အေနနဲ႔ ခဏထားေပးပါ့မယ္။ ကၽြန္မအျမင္ကို ရိုးသားစြာေျပာပါရေစဦး။ ပရမတ္က ကၽြန္မယူဆသလို နိဗၺာန္ဆိုတဲ့ “တရား” ျဖစ္ေနရင္ က်င့္ယူလို႔ရမွာပါဦး။
နိဗၺာန္သြားမယ့္ လမ္းေပၚေရာက္သြားတာျဖစ္လို႔ အထက္ ဘံုေတြကို အဆင့္ဆင့္တက္ၿပီး နိဗၺာန္ကိုေရာက္မွာ အေသ အခ်ာပါ။
(၃)“ ဒီအခ်က္ကေတာ့- သမီး နားလည္သလို ခဏ ထားေပးပါ။” ဟုတ္ကဲ့ပါဦး။ ကၽြန္မ နားလည္သလို ပရမတ္ကို “ဘုရား” မဟုတ္ပဲ “တရား” အေနနဲ႔ ခဏထားေပးပါ့မယ္။ ကၽြန္မအျမင္ကို ရိုးသားစြာေျပာပါရေစဦး။ ပရမတ္က ကၽြန္မယူဆသလို နိဗၺာန္ဆိုတဲ့ “တရား” ျဖစ္ေနရင္ က်င့္ယူလို႔ရမွာပါဦး။
- ဦးယူဆသလို “ဘုရား” ျဖစ္ေနရင္ ဦးဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ပရမတ္ဘုရားဆီ သြားမယ္ဆိုတာ သိပါရေစ။
(၄) “ဘာသာေရး- ဆိုတာက အလြန္က်ယ္ျပန္႔တဲ့ သေဘာတရား ပါ၀င္ပါတယ္။ အ၀တ္အစား၀တ္တာကအစ သြန္သင္မႈ ေတြ ပါ၀င္ပါတယ္။ (က်င့္စဥ္ကို က်င့္သူ တစ္ဦးမွာ သူ႔က်င့္စဥ္ကို ဘယ္လိုက်င့္ရမယ္ ဆိုတဲ့ နည္းကလြဲလို႔ ဘာသြန္သင္မႈ မွ မရွိပါ။) ဟုတ္ကဲ့ပါဦး။ ကၽြန္မက “ဘာသာတရား” အေၾကာင္းမျငင္းလိုပါ။ အမွန္တရားအေၾကာင္းပဲ ေျပာတာပါ ဦး။
- ဥပေဒေတြနဲ႔သြန္သင္မႈ ရွိတာကမွ
အမွန္တရားလို႔ ဦးအတိအက်ေျပာႏိုင္ပါသလား သိပါရေစ။
ေလးစားစြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း
ဦးေဌးလြင္ဦး
(၁) ေကာင္းၿပီ၊
သံုးဆယ့္တစ္ဘံု ဆိုတာမွာ ဘ၀ မျဖစ္မွီ- ဘယ္မွာ ဘ၀ျဖစ္လာမယ့္ အရာဟာ ဘယ္မွာ
ရွိခဲ့ပါသလဲ။ (သံုး ဆယ့္ တစ္ဘံုထဲကို ဘယ္က ၀င္ခဲ့ပါသလဲ)။
-ေနာက္တစ္ခုက ဝိပႆနာမွာ
အကယ္လို႔ စိတ္ဟာ “ဘာမွမရွိ” တဲ့ အေပၚပဲ အာရံံုေရာက္ေနရင္ အဲဒီေနရာမွာတင္ တန္႔ ၿပီး
ေရွ႔ဆက္ မသြားႏိုင္ ျဖစ္တတ္ပါတယ္ဦး။
ဦးရွင္းျပတာကို သမီး နားလည္မႈ လြဲေနၿပီထင္ပါတယ္။ စာတစ္ေစာင္
ဆိုတာကို ဦးပမာေပးစဥ္ကပဲ- နဂို စာတစ္ေစာင္ မရွိ မွီက အတိုင္း ျဖစ္လည္ျဖစ္ေအာင္
က်င့္ေဆာင္ျခင္းလို႔ ေျပာခဲ့တာပါ။ အလားတူ သံုးဆယ့္တစ္ဘံု ျဖစ္ျဖစ္-
သံုးဆယ့္ႏွစ္ဘံု ျဖစ္ျဖစ္၊ အဲ့ဒီကို မ၀င္ေရာက္မွီက အတိုင္း ပကတိေန သူ႔ေနရာကို
ေရာက္သြားေအာင္ ျပန္ပို႔ျခင္း လို႔ ဆိုလိုခဲ့တာပါ။
- သံသရာအယူအဆကို ဦးယံုၾကည္ပါသလား။
သံသရာ ဆိုတဲ့ သေဘာတရားကို အစၥလာမ္၊ ဟိႏၵဴ၊ ဗုဒၶ ဘာသာ၊ မဂ်ဴစီ၊
ဒူရ္စီ ဘာသာေတြမွာ သြန္သင္ပါတယ္။ အေသး စိတ္ ရွင္းခ်က္ သိပ္မတူလွေပမယ့္- သေဘာတရားက
အတူတူပါပဲ။
မၿမဲတဲ့ ေလာကဆိုတာ ဘဝကူးသြားတာကိုပဲ
ေျပာတာမဟုတ္ပါ။ ဥပမာ နာမ္ဆိုရင္- ဦးေျပာတဲ့ ေပၚလာတဲ့ ေရွ႕စိတ္ကို ေနာက္က “သတိ”
ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ လိုက္သိတဲ့အခါ ေရွ႕စိတ္က ပ်က္သြားလိုက္၊ ေနာက္တစ္ခုျဖစ္လာလိုက္
လိုက္သိလိုက္၊ ပ်က္သြားလိုက္၊ ေနာက္တစ္ခုျဖစ္လာလိုက္ လိုက္သိလိုက္၊ ပ်က္သြားလိုက္
အဲဒီလိုအဆက္မျပတ္ ျဖစ္လိုက္ပ်က္လိုက္ ကိုမျမဲတဲ့ေလာကလို႔ေျပာတာပါ ဦး။ နာမ္တခုတည္း
မဟုတ္ပါ ရုပ္လဲ ျဖစ္လိုက္ပ်က္ လိုက္ပါပဲ။
မၿမဲတဲ့ ေလာက ဆိုတာ ဘ၀ မ်ားပဲ မဟုတ္ပါလား။ ဘ၀မ်ား ဆိုတာ မၿမဲဘူး
ဆိုရင္ ၿမဲသြားေအာင္ ဘ၀ ရွိေနလို႔ မျဖစ္ဘူး ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို သမီး မဆင္ျခင္မိဘူး
ထင္ပါတယ္။
(၂) သမီး ဒီလိုပဲ ေျပာလာမယ္ ဆိုတာလဲ သိေနပါတယ္။ ဗုဒၶ၀ါဒီတို႔ရဲ႔ လက္သံုးစကားပါပဲ သမီး။- ထားလိုက္ပါ။- သမီးတို႔ ေျပာေနတဲ့ ေသာတာပန္၊ အနာဂန္၊ ရဟႏၱာ ဆိုတာမ်ားက စိတ္အစဥ္ အားျဖင့္ ကူးဆိုက္တာလား၊ ဉာဏ္အစဥ္အားျဖင့္ ကူး ဆိုက္တာလား၊ ရုပ္ခႏၶာအားျဖင့္ ကူးဆိုက္တာလား- ျပန္လည္စီစစ္ၾကည့္ပါ။ ရုပ္အားျဖင့္ ဘယ္သူမွ ရဟႏၱာ မျဖစ္ပါ။ ဒီ ေတာ့ သမီးတို႔က သမထက်င့္စဥ္ပါလို႔ စြပ္စြဲေနတဲ့ က်င့္စဥ္မ်ားမွာလည္း ရုပ္သႏၱာန္အားျဖင့္ ဘယ္သူမွ ကိန္းဆိုက္ျခင္း မရွိ ပါ။ မိမိရဲ႔ စိတ္သႏၱာမွာ ကိန္းဆုိက္ျခင္းမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမွာ အမ်ားစုႀကီးက နာမ္ေအာင္ျမင္မႈလို႔ ေျပာေပမယ့္- နာမ္ ေအာင္ျမင္မႈလည္း မဟုတ္ပါ။ ဉာဏ္စဥ္ေပါက္ေျမာက္တဲ့ အဆင့္မ်ားကိုသာ ပညတ္သတ္မွတ္ေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြ အားလံုးက - တစ္သီးပုဂၢလ စိတ္ကူးစိတ္သန္းမ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္။ သမီး ကိုယ္တိုင္ ေပါက္ေျမာက္ခဲ့တဲ့ အဆင့္ထိ ျပန္ဆင္ ျခင္ ၾကည့္ပါ။ သမီးရဲ႔ ဉာဏ္အသိအားျဖင့္ စိတ္ကူး စိတ္သန္း ေအာင္ျမင္မႈသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ တိက်ခိုင္လံုတဲ့ သက္ေသ ဘယ္သူမွ ထုတ္ျပလို႔ မရပါ။ ငါ- ရဟႏၱာ ျဖစ္ၿပီလို႔ ရင့္က်ဴးသူဟာလည္း မ်က္ႏွာမွာ အလင္းေရာင္ျဖာၿပီး ကြန္႔ျမဴး ျပႏိုင္ျခင္း မရွိပါ။ သူ႔ဟာသူ ဉာဏ္စဥ္ စ်ာန္ကိန္ုးဆိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္ၿပီး ဘယ္သူကမွ ျမင္ရတဲ့ ကိစၥမ်ိဳးမဟုတ္ပါ။ သူက လိမ္ ရင္လည္း ဘယ္သူမွ မသိႏိုင္သလို၊ သူက အတည္ေျပာရင္လည္း ဘယ္သူကမွ အာမခံခ်က္ မေပးႏိုင္ပါ။- ဒါေတြက တစ္ သီးပုဂၢလ ျဖစ္တည္ခံစားမႈမ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္။
(၃)“ ဒီအခ်က္ကေတာ့-သမီး နားလည္သလို ခဏ ထားေပးပါ။” ဟုတ္ကဲ့ပါဦး။ ကၽြန္မ နားလည္သလို ပရမတ္ကို “ဘုရား” မဟုတ္ပဲ “တရား” အေနနဲ႔ ခဏထားေပးပါ့မယ္။ ကၽြန္မအျမင္ကို ရိုးသားစြာေျပာ ပါရေစဦး။ ပရမတ္က ကၽြန္မယူဆသလို နိဗၺာန္ဆိုတဲ့ “တရား” ျဖစ္ေနရင္ က်င့္ယူလို႔ရမွာပါဦး။
တရား ဆိုတာကို ဘယ္လိုက်င့္ယူမွာလဲ။ တရားဆိုတာ က်င့္ယူရမယ့္
လမ္းၫႊန္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ အရက္မေသာက္ ၾကနဲ႔ ဆိုတာက တရား (ၾသ၀ါဒတရား)၊
အရက္ေသာက္ရင္ ျဖစ္လာမယ့္ ဆိုးက်ိဳးေကာင္းက်ိဳးက ရလာဒ္အေျဖက ႀကိဳတင္ ရွိေနတဲ့
ျပဌာန္းၿပီး- ေလာက-ဓမၼ။ အရက္ကို ေသာက္ျခင္း၊ မေသာက္ျခင္းက ေလ့က်င့္ယူရတဲ့ အက်င့္။-
ဒါေတြအားလံုးက သက္မဲ့သေဘာ ရုပ္သေဘာဆန္ပါတယ္။ ဉာဏ္ဆိုတာ ရွိေနတဲ့ လူသားအတြက္ သက္မဲ့
ရုပ္သေဘာေတြကိုခ်ည္း သက္ သက္ က်င့္ႀကံရင္ ဉာဏ္ဆိုတာကို ဘယ္မွာထားလိုက္ေတာ့မွာလဲ။
- ဦးယူဆသလို “ဘုရား” ျဖစ္ေနရင္ ဦးဘယ္လိုနည္းနဲ႔
ပရမတ္ဘုရားဆီ သြားမယ္ဆိုတာ သိပါရေစ။
သံုးဆယ့္တစ္ဘံု ဆိုတာကို မေရာက္မွီ လူေတြ၊ သတၱ၀ါေတြ
ဘယ္မွတည္ခဲ့သလဲ- သမီးအရင္ ေျဖေပးၾကည့္ပါ။-
(၄) ဟုတ္ကဲ့ပါဦး။ ကၽြန္မက “ဘာသာတရား” အေၾကာင္းမျငင္းလိုပါ။ အမွန္တရား အေၾကာင္းပဲေျပာတာပါ ဦး။
ဒီစကားေလးကို ႀကိဳက္ပါတယ္။
သံုးဆယ့္ တစ္ဘံုကို လက္ခံထားတဲ့ သမီးအေနနဲ႔ အရာရာဟာ
သံုးဆယ့္တစ္ဘံုထဲကပဲ စတင္ျဖစ္ တည္ၿပီး က်င္လည္ရ တယ္၊ ဒါကို ျဖတ္ေတာက္ရမယ္လို႔ပဲ
ယံုၾကည္ထားတာကို “အမွန္တရား” လို႔ သတ္မွတ္ထားပါသလား။
- ဥပေဒေတြနဲ႔သြန္သင္မႈ ရွိတာကမွ အမွန္တရားလို႔ ဦးအတိအက်ေျပာႏိုင္ပါသလား သိပါရေစ။
တိက်ေသခ်ာတဲ့ လက္ေတြ႔သက္ေသျပခ်က္ေတြမွာ လြဲေခ်ာ္ေနမယ္၊ ၿပီးေတာ့
ဥပေဒလည္း မရွိ ပရမ္းပတာ ျဖစ္ေနတာ ထက္ လက္ေတြ႔ေလာကမွာ လက္ေတြ႔ယုတၱိေဗဒရွိၿပီး လူေတြ
လိုက္နာႏိုင္တဲ့ တိက်တဲ့ ဥပေဒမ်ား ရွိေနတာက ပိုမမွန္ႏိုင္ ဘူးလား။
ေလးစားစြာျဖင့္
ေဌးလြင္ဦး
ေဌးလြင္ဦး
မဇင္သူမင္း
ဟုတ္ကဲ့ပါဦး။
ပရမတ္ဆိုတာ အရမ္းကို သိမ္ေမြ႕နက္နဲမယ္လို႔ဆိုရင္ ဦးလက္ခံႏိုင္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
ကၽြန္မ ၾကိဳးစား ရွင္းျပပါ့မယ္ ဦး။
ပရမတၱတရားမွာေလာက
(၂) ခု ရွိပါတယ္။
-
သကၤတေလာက (မျမဲတဲ့ ေလာက) မွာ သကၤတ “ပရမတ္” ျဖစ္တဲ့ (ရုပ္၊ နာမ္) ရွိပါတယ္။
-
အသကၤတ ေလာက (ျမဲတဲ့ေလာက) မွာ အသကၤတ “ပရမတ္”
ျဖစ္တဲ့ (နိဗၺာန္) ရွိပါတယ္။
အသကၤတ
ေလာကရဲ႕ ပရမတ္ “နိဗၺာန္” ကို သြားမယ္ဆိုရင္ သကၤတေလာကရဲ႕ ပရမတ္ျဖစ္တဲ့ “ရုပ္၊ နာမ္”
ကိုသိမွျဖစ္ မယ္ ဦး။။
(၁) ေကာင္းၿပီ၊ သံုးဆယ့္တစ္ဘံု
ဆိုတာမွာ ဘ၀ မျဖစ္မွီ- ဘယ္မွာ ဘ၀ျဖစ္လာမယ့္ အရာဟာ ဘယ္မွာ ရွိခဲ့ပါသလဲ။ (သံုး ဆယ့္တစ္ဘံုထဲကို
ဘယ္က ၀င္ခဲ့ပါသလဲ)။-ဟုတ္ကဲ့ပါဦး။
“ဘဝ” ဆိုတာတို႔၊ “ဘံု” ဆိုတာတို႔က “ပညတ္” ပါဦး။ “ပညတ္” ဆိုတာက အျမဲမမွန္ပါဘူးဦး။
ပရမတ္မွာ “ဘဝ”၊ “ဘံု” ဆိုတာေတြမရွိပါဘူး ဦး။ သကၤတ ေလာကျဖစ္တဲ့ (၃၁) ဘံုကို
ပရမတ္နဲ႔ ေျပာရင္ ရုပ္၊ နာမ္ပဲရွိပါတယ္ ဦး။ ဆို လိုတာက လူျဖစ္ျဖစ္၊ နတ္ျဖစ္ျဖစ္၊
ျဗဟၼာျဖစ္ျဖစ္၊ ငရဲသားျဖစ္ျဖစ္၊ တိရစၦာန္ျဖစျ္ဖစ္၊ ေသာတာပန္ျဖစ္ျဖစ္၊ သကဒါဂါမ္
ျဖစ္ ျဖစ္၊ အနာဂါမ္ျဖစ္ျဖစ္၊ ရဟႏၱာျဖစ္ျဖစ္ “ရုပ္၊ နာမ္” ဆိုတဲ့ ပရမတ္ “ေဘာင္” ထဲက
ေျပးမလြတ္ပါဘူး ဦး။ ဘယ္လိုစျဖစ္တယ္ ဆိုတာက ရုပ္၊ နာမ္ကို ထပ္ၿပီး
အႏုစိပ္ခဲြၾကည့္မွ သိမွာမို႔လို႔ ရုပ္၊ နာမ္ ဆုိတဲ့ သေဘာတရားကို အရင္နားလည္ေအာင္
လုပ္ဖို႔ လိုပါတယ္။
အလားတူ
သံုးဆယ့္တစ္ဘံု ျဖစ္ျဖစ္- သံုးဆယ့္ႏွစ္ဘံု ျဖစ္ျဖစ္၊ အဲ့ဒီကို မ၀င္ေရာက္မွီက
အတိုင္း ပကတိေန သူ႔ေနရာကို ေရာက္သြားေအာင္ ျပန္ပို႔ျခင္း လို႔ ဆိုလိုခဲ့တာပါ။
- ဦးေျပာတဲ့ သေဘာကဖန္ဆင္းထားတဲ့
ပရမတ္ဘုရားရွင္ထံ ျပန္သြားတာမဟုတ္လား ဦး၊ ကၽြန္မေျပာတာက တခါမွ မေရာက္ဖူးတဲ့
ျမဲတဲ့ေလာကကို သြားမွာပါဦး။ အလြယ္ေျပာရင္ တခါမွမေရာက္ဖူးတဲ့ ေလာကကို သြားဖို႔က
အခုေနေနတဲ့ ေလာကကို သံေယာဇဥ္ျဖတ္မွရမွာပါ ဦး။
သံသရာ ဆိုတဲ့
သေဘာတရားကို အစၥလာမ္၊ ဟိႏၵဴ၊ ဗုဒၶ ဘာသာ၊ မဂ်ဴစီ၊ ဒူရ္စီ ဘာသာေတြမွာ သြန္သင္ပါတယ္။
အေသး စိတ္ ရွင္းခ်က္ သိပ္မတူလွေပမယ့္- သေဘာတရားက အတူတူပါပဲ။
- သံသရာကို ဦးကိုယ္တိုင္ တကယ္ျမင္ခ်င္ရင္ သင္ေပးတဲ့ေနရာကို
ကၽြန္မေျပာျပပါ့မယ္ဦး။
မၿမဲတဲ့ ေလာက ဆိုတာ ဘ၀ မ်ားပဲ မဟုတ္ပါလား။ ဘ၀မ်ား
ဆိုတာ မၿမဲဘူး ဆိုရင္ ၿမဲသြားေအာင္ ဘ၀ ရွိေနလို႔ မျဖစ္ဘူး ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို သမီး
မဆင္ျခင္မိဘူး ထင္ပါတယ္။
-
“ဘဝ” ေတြ အလီလီ ေျပာင္းလို႔ မျမဲတာမဟုတ္ပါ ဦး။ ယခုဘဝရဲ့ အခ်ိန္ခဏေလးေတာင္ မျမဲတာ ေျပာတာပါ။
ပရမတ္ ကို ျမင္ေအာင္ ၾကည့္ေပးပါ ဦး။
ဥပမာ နာမ္ဆိုပါစို႔-
ပ်င္းတဲ့စိတ္ေပၚတယ္၊ ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲလို႔ စဥ္းစားတဲ့ စိတ္ ေပၚလာတယ္
(ပ်င္းတဲ့စိတ္ မရွိ ေတာ့ပါဘူး)၊ အင္း.. သီခ်င္း နားေထာင္ရင္ ေကာင္းမယ္လို႔ စဥ္းစားတဲ့စိတ္
ေပၚလာတယ္္ (ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲလို႔ စဥ္းစားတဲ့ စိတ္မရွိေတာ့ပါဘူး)၊
သီခ်င္းနားေထာင္ရင္း ေပ်ာ္တဲ့စိတ္ ေပၚလာတယ္ (သီခ်င္းနားေထာင္ရင္ ေကာင္းမယ္လို႔ စဥ္းစားတဲ့စိတ္
မရွိေတာ့ပါဘူး)၊ ဆက္နားေထာင္ခ်င္တဲ့စိတ္ ေပၚလာတယ္ (ေပ်ာ္တဲ့စိတ္ မရွိေတာ့ပါဘူး)၊
နားေထာင္ရင္း ၿငီးေငြ႕စိတ္ ေပၚလာတယ္ (ဆက္နားေထာင္ခ်င္တဲ့စိတ္ မရွိေတာ့ပါဘူး)၊ သီခ်င္းရပ္ပစ္လိုက္တယ္
(ၿငီးေငြ႕စိတ္ မရွိေတာ့ပါ ဘူး)။ နာမ္တရားဟာ မၿမဲဘဲနာမ္တစ္ခုပ်က္တိုင္း ေနာက္နာမ္တစ္ခုႏွင့္
အစားထိုးပါတယ္။ ရုပ္တရားကလည္း တစ္ခု ပ်က္တိုင္း ေနာက္တစ္ခုႏွင့္ အစားထိုးပါတယ္။
တေျဖးေျဖးလူေတြအိုလာတာဘာျဖစ္လို႔လဲ။
ေသဆံုးသြားတဲ့ ဆဲလ္ေတြေနရာမွာ
အျပည့္အဝ အစားမထိုးႏိုင္ေတာ့လို႔ပါ။ ဒီဘဝမေသဆံုးခင္ေတာင္ အဆက္မျပတ္ ေသဆံုးေနတဲ့
ရုပ္၊နာမ္ေတြကို မျမဲဘူးလို႔ေျပာတာပါ။ ပရမတ္ရဲ႕ သိမ္ေမြ႕နက္နဲမႈကို ဦး
ျမင္ႏိုင္ၿပီဟုထင္ပါတယ္။
မၿမဲတဲ့ ေလာကကို ဥပမာတစ္ခုအေနနဲ႔
ေျပာပါ့မယ္ ဦး။ (၃၁) ဘံု ျဖစ္တဲ့ မၿမဲတဲ့ ေလာက (သကၤတ) ဟာ ရုပ္ရွင္ရံု တစ္ရံု
ဆိုပါစို႔ ဦး။ ရုပ္ရွင္ တစ္ကားၿပီးတစ္ကား ျပေနတာကို “ဘဝ” ေတြလို႔ ဆိုရင္ ရုပ္၊ နာမ္က
ျပေနတဲ့ ရုပ္ရွင္ကားရဲ႕ ဖလင္ တစ္ကြက္ပါဦး။ ဖလင္တစ္ကြက္ၿပီး တစ္ကြက္ကို အရွိန္နဲ႔ျပသတဲ့အခါ
တစပ္တည္းျဖစ္ေနတယ္ ထင္ရေပမယ့္ တကယ္ ေတာ့ တစ္ကြက္ေနရာကို ေနာက္တစ္ကြက္က အစားထိုးတာပါဦး။
(၂) ရုပ္၊နာမ္ကိုရွဳလို႔ ရတဲ့ဥာဏ္စဥ္က မဂ္ဥာဏ္
အျဖစ္ကူးေျပာင္းၿပီးနိဗၺာန္ကိုသြားတာပါ ဦး။ ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္၊
ရဟႏၱာေတြဟာ ဒီဘဝမေသဆံုးခင္ နိဗၺာန္ကို စိတ္ညႊတ္ျပီး သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒီအျပင္
ရဟႏၱာကေတာ့ ဒီဘဝ ေသဆံုးရင္ နိဗၺာန္ကို အၿပီးေရာက္သြားပါၿပီ။
ဒီအတြက္ တိက်ခိုင္လံုတဲ့ သက္ေသ ဘယ္သူမွ ထုတ္ျပလို႔ မရပါ။ ငါ- ရဟႏၱာ
ျဖစ္ၿပီလို႔ ရင့္က်ဴးသူဟာလည္း မ်က္ႏွာမွာ အလင္းေရာင္ျဖာၿပီး ကြန္႔ျမဴးျပႏိုင္ျခင္း
မရွိပါ။ သူ႔ဟာသူ ဉာဏ္စဥ္စ်ာန္ကိန္ုးဆိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္ၿပီး ဘယ္သူကမွ ျမင္ရတဲ့
ကိစၥမ်ိဳး မဟုတ္ပါ။
- ဟုတ္ပါတယ္ဦး။
ပရမတ္တရားကုိ သစၥာ (၄) ပါးနဲ႔ ဝိပႆနာရွဳၿပီး ျဖစ္တဲ့ ရဟႏၱာဟာ “မ်က္ႏွာမွာ
အလင္းေရာင္ျဖာၿပီး ကြန္႔ျမဴး ျပႏိုင္ျခင္း မရွိပါ”။ ေသဆံုးသြားရင္ ကိုယ္ခႏၵာကို
ဓါတ္ေတာ္ေတြအေနနဲ႔ မၿမဲတဲ့ ေလာက (သကၤတ) မွာ ထားခဲ့ ခ်င္ရင္ ထားခဲ့လို႔ရပါတယ္ဦး။
(၃) တရား ဆိုတာကို ဘယ္လိုက်င့္ယူမွာလဲ။
- ရုပ္၊နာမ္ကို
သစၥာ(၄)ပါးနဲ႔ ဝိပႆနာရွဳမွာပါ ဦး။
သံုးဆယ့္တစ္ဘံု ဆိုတာကို မေရာက္မွီ လူေတြ၊ သတၱ၀ါေတြ ဘယ္မွတည္ခဲ့သလဲ- သမီးအရင္ ေျဖေပးၾကည့္ပါ။
- လူေတြ၊ သတၱ၀ါ ဆိုတာ
ပညတ္ပါ ၊ ပရမတ္မဟုတ္ပါ။ ရုပ္၊နာမ္ေတြဟာ နဂိုရိွၿပီးသား “ဓါတ္” ေတြကျဖစ္လာတာပါ။
ဘယ္သူမွ မဖန္ဆင္းပါ။
- ဦးယူဆသလို “ဘုရား” ျဖစ္ေနရင္ ဦးဘယ္လိုနည္းနဲ႔
ပရမတ္ဘုရားဆီ သြားမယ္ဆိုတာ သိပါရေစ။
(၄) သံုးဆယ့္ တစ္ဘံုကို လက္ခံထားတဲ့ သမီးအေနနဲ႔ အရာရာဟာ သံုးဆယ့္တစ္ဘံုထဲကပဲ စတင္ျဖစ္ တည္ၿပီး က်င္လည္ ရတယ္၊ ဒါကို ျဖတ္ေတာက္ရမယ္လို႔ပဲ ယံုၾကည္ထားတာကို “အမွန္တရား” လို႔ သတ္မွတ္ထားပါသလား။
- သံသရာလည္ေစတဲ့ အေၾကာင္းတရားကို
ျဖတ္ေတာက္ရမယ္ဆိုတဲ့ “အမွန္တရား” ကို လံုးဝယံုၾကည္ပါတယ္ ဦး။ ေသာ တာပန္တို႔
ျဖတ္ႏိုင္တဲ့ အတိုင္းအတာကို အၿပီးတိုင္ဖ်က္၍ “နိဗၺာန္” ကို တစ္ၾကိမ္ျမင္ေစတဲ့ “ပထမ
မဂ္” ကို ရၿပီးေၾကာင္းပါ။ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ပါေစ ဦး။
ေလးစားစြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း
ဦးေဌးလြင္ဦး
သမီးနဲ႔ ဦး- အသကၤတ ဆိုတဲ့ အရာကို လက္ခံတာေတာ့ ဘံုတူညီမႈ
ေတြ႔ေနရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သမီးက အသကၤတ ေလာ က ဆိုတာ ၿမဲတဲ့ေလာကလို႔ စကားလံုးသံုးတယ္၊
ဦးက- ေျပာင္းလဲလည္ပတ္ ျဖစ္တည္ေနတဲ့ ေလာက (အခုစကားလံုးနဲ႔ ေျပာ ေနတဲ့ ဘ၀မ်ား)
မရွိတဲ့အရာလို႔ စကားလံုး သံုးတယ္။- ခရစ္ယာန္မ်ားက မေသေတာ့ေသာ ႏိုင္ငံလို႔
စကားလံုးသံုးတယ္၊ ဘာ မ်ား ကြာျခားပါသလဲ။ ဥပမာ စာအုပ္၊ book၊ ကီတာ့ဘ္၊ လို႔
စကားလံုး မတူညီတာပဲ ရွိေနပါတယ္။
အသကၤတေလာကကို သြားဘုိ႔ သကၤတေလာကကို သိရဦးမယ္- စိတ္ တစ္ခုယုတ္ ၉၀
(၈၉ စိတ္) အက်ယ္ ၁၂၀ ကို သိရ မယ္၊ ဉာဏ္အဆင့္ဆင့္ကို သိရမယ္၊ အဲ့ဒီ စိတ္ေတြ၊
ဉာဏ္ေတြ၊ ရုပ္ေတြကို ပါဠိလို က်က္ရဦး (ျမန္မာလို အကုန္မရွိေတာ့)- အဲ့ဒါေတြကို
က်က္မွတ္ေနရင္း က်င့္ႀကံတဲ့ အခ်ိန္က ကုန္သြားဦးမယ္။- သမီးကိစၥႀကီးက လူတစ္ဦးဟာ
ဘ၀သာ ကုန္သြား မယ္၊ နိဗၺာန္ကို ေရာက္ႏုိင္လိုက္ဘို႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။
လူတစ္ဦးခ်င္းက မိမိခႏၶာကို က်မၼာသန္စြမ္းဘို႔အတြက္ တစ္ဦးခ်င္းဟာ
ခႏၶာမွာ ရွိတဲ့ အရိုး၊ အေၾကာ၊ အေသြးအသား၊ ေရာဂါအားလံုးကို ကိုယ္တိုင္သိ- ေရာဂါအားလံုးကို
ကိုယ္တိုင္သိမွ ကိုယ္တိုင္ေဆးကု- ဓါတ္စာစားၿပီးေနေနမွ က်မၼာမယ့္ သေဘာ ျဖစ္ေနေတာ့-၊
ေသြးသားနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ လူတစ္ဦးခ်င္းဟာ မိမိက်မၼာေရးအတြက္ ေဆးပညာကိုပဲ လိုက္ စားေနမွ
ျဖစ္ေတာ့မယ္၊ လယ္ထြန္ေနလို႔ မျဖစ္ဘူး၊ ေစ်းေရာင္းေနဘုိ႔ အခ်ိန္မရဘူး- ျဖစ္ေနမယ့္
ဥပမာမ်ိဳး ျဖစ္ေနတယ္။ ေရာဂါကို သိပါတယ္ဆိုတဲ့ ပါရဂူႀကီးေတြလည္း က်မၼာေရးက
ခ်ိဳ႔တဲ့မႈ ရွိေနတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ လူထုတစ္ရပ္ က်မၼာဘို႔ဆိုတာ တိက်ေသခ်ာတဲ့
ေဆးရံုေဆးခန္းႀကီးေတြ၊ က်မၼာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈေတြသာ အေရးႀကီးပါတယ္။- လူေတြကို
ဒီလိုေန၊ ဒီလို စား၊ ဒီလိုေရွာင္၊ ဒီလိုေဆာင္- ဆိုတဲ့ တိက်တဲ့ သြန္သင္မႈနဲ႔သာ
သူတုိ႔က်မၼာေရးကို ဦးေဆာင္လမ္းျပၿပီး သယ္ေဆာင္သြားရ မွာ ျဖစ္သလို-၊ လူသားထုရဲ႔
အနာဂါတ္ ဆိုတာကိုလည္း အဲ့ဒီနည္းနဲ႔သာ ဦးေဆာင္လမ္းျပ ေခၚသြားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာေလာက၊ ခရစ္ယာန္ေလာက၊ မြတ္ဆလင္ေလာကမ်ားကို
ယွဥ္ၾကည့္ပါ။ ဗုဒၶဘာသာ ေလာကမွာ လူ တစ္ဦးခ်င္းစီက- ငါ နိဗၺာန္ကို ေရာက္ရမယ္လို႔
ခံစားခ်က္၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အလြန္အားနည္းပါတယ္။ ငါေသသြားရင္ေတာ့ နတ္ျပည္ေလာက္
ေရာက္ႏိုင္တယ္လို႔သာ ခံစားခ်က္က မ်ားေနပါတယ္။ (လူထုထဲမွာ ေျပာတာပါ။)
ခရစ္ယာန္ေလာကမွာ ေကာင္းကင္းႏိုင္ငံေတာ္ (ထာ၀ရ မေသေတာ့ေသာ ႏုိင္ငံေတာ္၊ အသကၤတေလာက) ကို
ေရာက္ကို ေရာက္ရမယ္လို႔ ခံစား ခ်က္ရွိသူ ၉၀ ရာႏႈန္းရွိတယ္။ မြတ္ဆလင္ေလာကမွာက ၁၀၀
ရာႏႈန္းရွိေနတယ္။ ေရာက္တာ မေရာက္တာ၊ ကိန္းဆိုက္တာ မကိန္းဆိုက္တာက မျမင္ရတဲ့
ကိစၥမို႔ ထားပါ။ ဒါေပမယ့္ လူတစ္ဦးရဲ႔ ေနာက္ဆံုးစိတ္-က သူ႔ကို အဲ့ဒီေနရာကို
ပို႔ေဆာင္ တယ္လို႔- ပိဋကတ္ေတာ္မွာ လည္း စိေတၱန နိေယ်ေတ ေလာေကာ လို႔ ေျပာထားပါတယ္။
လူတစ္ဦးရဲ႔ တရားက်င့္စဥ္ ခဏတာ စိတ္ဘ၀င္မွာ ထင္ဟပ္တဲ့ နိဗၺာန္
ျဖစ္ေစ၊ စ်န္အဆင့္မ်ား ျဖစ္ေစ- အဲ့ဒီ ခဏတာမွာပဲ မဂ္ဖိုလ္၀င္စားတဲ့ သေဘာပါ။
မဂ္ဖိုလ္၀င္စားေနခိုက္ ခႏၶာခ်သြားရင္ေတာ့- အဲ့ဒီေနာက္ဆံုး စိတ္က သူ႔ကို အနာဂါတ္ရဲ႔
အၿမဲေလာက အသကၤတေလာက ကို ပို႔ေဆာင္ႏိုင္မွာပါ။- အမွန္ကိုသာ ခ်စ္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ သမီး
အေနနဲ႔-၊ အႏုလံုပဋိလံု ေစာေၾကာ ဆင္ျခင္ၾကည့္ပါ။
(၁) ေကာင္းၿပီ၊ သံုးဆယ့္တစ္ဘံု ဆိုတာမွာ ဘ၀ မျဖစ္မွီ- ဘယ္မွာ ဘ၀ျဖစ္လာမယ့္ အရာဟာ ဘယ္မွာ ရွိခဲ့ပါသလဲ။ (သံုး ဆယ့္တစ္ဘံုထဲကို ဘယ္က ၀င္ခဲ့ပါသလဲ)။
-ဟုတ္ကဲ့ပါဦး။
“ဘဝ”ဆိုတာတို႔၊ “ဘံု” ဆိုတာတို႔က “ပညတ္”ပါဦး။ “ပညတ္”ဆိုတာက အျမဲမမွန္ပါဘူးဦး။
ပရမတ္မွာ “ဘဝ”၊ “ဘံု” ဆိုတာေတြမရွိပါဘူး ဦး။ သကၤတေလာကျဖစ္တဲ့ (၃၁)ဘံုကို ပရမတ္နဲ႔
ေျပာရင္ ရုပ္၊ နာမ္ပဲရွိပါတယ္ ဦး။ ဆိုလိုတာက လူျဖစ္ျဖစ္၊ နတ္ျဖစ္ျဖစ္၊
ျဗဟၼာျဖစ္ျဖစ္၊ ငရဲသားျဖစ္ျဖစ္၊ တိရစၦာန္ျဖစျ္ဖစ္၊ ေသာတာပန္ျဖစ္ျဖစ္၊
သကဒါဂါမ္ျဖစ္ျဖစ္၊ အနာဂါမ္ျဖစ္ျဖစ္၊ ရဟႏၱာျဖစ္ျဖစ္ “ရုပ္၊နာမ္” ဆိုတဲ့ ပရမတ္
“ေဘာင္”ထဲကေျပးမလြတ္ပါဘူး ဦး။ ဘယ္လိုစျဖစ္တယ္ ဆိုတာက ရုပ္၊ နာမ္ကိုထပ္ၿပီး
အႏုစိပ္ခဲြၾကည့္မွ သိမွာမို႔လို႔ ရုပ္၊ နာမ္ ဆုိတဲ့ သေဘာတရားကို အရင္
နားလည္ေအာင္လုပ္ဖို႔လိုပါတယ္။
သမီးႀကိဳက္သလို ခြဲၾကည့္ပါ။ ရုပ္ျဖစ္လို႔ သံုးဆယ့္တစ္ဘံုကို
၀င္ေရာက္လာရတာလား၊ နာမ္ျဖစ္လို႔ နာမ္က ရုပ္ကိုမွီၿပီး သံုး ဆယ့္တစ္ဘံုကို
၀င္ေရာက္လာရတာလား။- ဗုဒၶဘာသာအရ - ဦး သိလိုပါတယ္။ (၀င္ခဲ့တဲ့ အေပါက္ကို မသိဘဲ
ထြက္သြား မယ့္ အေပါက္ကိုပဲ ရွာေနေတာ့-၊ ပတ္ရွာကာ လည္ေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္။)
အလားတူ သံုးဆယ့္တစ္ဘံု ျဖစ္ျဖစ္-
သံုးဆယ့္ႏွစ္ဘံု ျဖစ္ျဖစ္၊ အဲ့ဒီကို မ၀င္ေရာက္မွီက အတိုင္း ပကတိေန သူ႔ေနရာကို
ေရာက္သြားေအာင္ ျပန္ပို႔ျခင္း လို႔ ဆိုလိုခဲ့တာပါ။
-
ဦးေျပာတဲ့ သေဘာကဖန္ဆင္းထားတဲ့ ပရမတ္ဘုရားရွင္ထံ ျပန္သြားတာမဟုတ္လား ဦး၊
ကၽြန္မေျပာတာက တခါမွ မေရာက္ဖူးတဲ့ ၿမဲတဲ့ေလာကကို သြားမွာပါဦး။ အလြယ္ေျပာရင္
တခါမွမေရာက္ဖူးတဲ့ ေလာကကို သြားဖို႔က အခုေနေနတဲ့ ေလာကကို သံေယာဇဥ္ျဖတ္မွရမွာပါ
ဦး။
တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးတဲ့ ေလာကလို႔ သမီး
သံုးသပ္တာကိုက လြဲေနပါတယ္။ အဲ့ဒီက လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္တယ္။ အဲ့ဒီကို ျပန္သြား ရမွာပါ။
အဲ့ဒီက လာခဲ့ျခင္းကို အ၀ိဇၨာဖံုးလိုက္လို႔- တဏွာျဖစ္၊ ဘ၀ျဖစ္- လည္ပတ္ေနျခင္း
ျဖစ္တယ္- သံေယာဇဥ္ျဖတ္ရမွာက ေလာက ကိုမဟုတ္ဘူး၊ အ၀ိဇၨာ ကိုသာ သံေယာဇဥ္ ျဖတ္ရမွာလို႔
ဦး ျမင္တယ္။ သံသရာ ဆိုတဲ့ သေဘာတရားကို အစၥလာမ္၊ ဟိႏၵဴ၊ ဗုဒၶ ဘာသာ၊ မဂ်ဴစီ၊
ဒူရ္စီ ဘာသာေတြမွာ သြန္သင္ပါတယ္။ အေသးစိတ္ရွင္းခ်က္ သိပ္မတူလွေပမယ့္- သေဘာတရားက
အတူတူပါပဲ။
- သံသရာကို ဦးကိုယ္တိုင္တကယ္ျမင္ခ်င္ရင္ သင္ေပးတဲ့ေနရာကို
ကၽြန္မေျပာျပပါ့မယ္ဦး။
အဲ့ဒါေတြက စိတ္ကူးစိတ္သန္း သီအုိရီေတြ
ျဖစ္တယ္လို႔ ဦးေျပာခဲ့ၿပီပဲ။ စိတ္ကူးထဲမွာ ထင္ဟပ္တဲ့ စိတ္ပါ၀ါ အဆင့္ရဲ႔ ပံုရိပ္ မ်ားသာ
ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ကယ္လို႔ သမီးက ေျပာေနတဲ့ ၀ိပႆနာ ဆိုတာကို မက်င့္ဘဲ- ဘိုးေတာ္
အက်င့္၊ နတ္ကေတာ္ အက်င့္ေတြကို က်င့္ရင္လည္း သူ႔သီအိုရီနဲ႔သူ-
စိတ္ကူးစိတ္သန္းပံုရိပ္မ်ားကို ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ သာမန္လူေတြ မျမင္ႏိုင္
မၾကားႏိုင္တဲ့ အဆင့္ေတြမွာ သူတို႔သီအိုရီနဲ႔ သူတို႔ရွိေနတယ္။- ဒါကိုလည္း သူတုိ႔က
သူတို႔သတ္မွတ္တဲ့ အမည္နာမမ်ားနဲ႔ ကင္းပြန္းတပ္ထားတာပဲ။ သမီးေျပာေနတဲ့ သို႔မဟုတ္
ျမင္ဘူးပါတယ္ ဆိုတဲ့ ဘ၀မ်ား သံသရာမ်ား ဆိုတာလဲ-၊ သက္ဆိုင္ရာ ဆရာေတာ္မ်ားက
ကင္ပြန္းတပ္ထားတဲ့ အမည္နာမမ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ေျပာေနတဲ့ ေနာက္ဆံုး အဆင့္ကို
နိဗၺာန္ ရယ္ လို႔ ကင္ပြန္းပညတ္ မေပးခဲ့ ဘဲ- ဗာန္နိတ္ ရယ္လို႔
ကင္ပြန္းတပ္ခဲ့ရင္လည္း သမီးက ဒီအတုိင္းပဲ မွတ္ယူမွာပဲ မဟုတ္လား--- ဒါကိုက
သမီးကိုယ္တိုင္ ပညတ္- ပရမတ္ကို မကြဲေသးဘူး ဆိုတာ ထင္ရွားေနပါတယ္။ မၿမဲတဲ့
ေလာက ဆိုတာ ဘ၀ မ်ားပဲ မဟုတ္ပါလား။ ဘ၀မ်ား ဆိုတာ မၿမဲဘူး ဆိုရင္ ၿမဲသြားေအာင္ ဘ၀
ရွိေနလို႔ မျဖစ္ဘူး ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို သမီး မဆင္ျခင္ မိဘူး ထင္ပါတယ္။
- “ဘဝ” ေတြ အလီလီ ေျပာင္းလို႔ မျမဲတာမဟုတ္ပါ ဦး။
ယခုဘဝရဲ့ အခ်ိန္ခဏေလးေတာင္ မျမဲတာ ေျပာတာပါ။ ပရမတ္ ကို ျမင္ေအာင္ ၾကည့္ေပးပါ ဦး။
ဥပမာ နာမ္ဆိုပါစို႔-
ပ်င္းတဲ့စိတ္ေပၚတယ္၊ ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲလို႔ စဥ္းစားတဲ့ စိတ္ ေပၚလာတယ္
(ပ်င္းတဲ့စိတ္ မရွိ ေတာ့ပါဘူး)၊ အင္း.. သီခ်င္း နားေထာင္ရင္ ေကာင္းမယ္လို႔ စဥ္းစားတဲ့စိတ္
ေပၚလာတယ္္ (ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲလို႔ စဥ္းစားတဲ့ စိတ္မရွိေတာ့ပါဘူး)၊
သီခ်င္းနားေထာင္ရင္း ေပ်ာ္တဲ့စိတ္ ေပၚလာတယ္ (သီခ်င္းနားေထာင္ရင္ ေကာင္းမယ္လို႔ စဥ္းစားတဲ့စိတ္
မရွိေတာ့ပါဘူး)၊ ဆက္နားေထာင္ခ်င္တဲ့စိတ္ ေပၚလာတယ္ (ေပ်ာ္တဲ့စိတ္ မရွိေတာ့ပါဘူး)၊
နားေထာင္ရင္း ၿငီးေငြ႕စိတ္ ေပၚလာတယ္ (ဆက္နားေထာင္ခ်င္တဲ့စိတ္ မရွိေတာ့ပါဘူး)၊ သီခ်င္းရပ္ပစ္လိုက္တယ္
(ၿငီးေငြ႕စိတ္ မရွိေတာ့ပါ ဘူး)။ နာမ္တရားဟာ မၿမဲဘဲနာမ္တစ္ခုပ်က္တိုင္း ေနာက္နာမ္တစ္ခုႏွင့္
အစားထိုးပါတယ္။ ရုပ္တရားကလည္း တစ္ခု ပ်က္တိုင္း ေနာက္တစ္ခုႏွင့္ အစားထိုးပါတယ္။
တေျဖးေျဖးလူေတြအိုလာတာဘာျဖစ္လို႔လဲ။
ဒါကေတာ့ ပစၥပၸာန္ကမၼ၀ါဒက ဖြင့္ဆိုတဲ့ ပံုစံနဲ႔
ဆင္တူေနျပန္တယ္။ စိတ္ကူးရွိတုိင္း စိတ္ကူးယဥ္ သီအိုရီမ်ားကို ဖြင့္ဆိုမယ္ ဆို ရင္
ဘယ္လို ဆံုးမလဲ- သမီး။ သံုးဆယ့္ တစ္ဘံုကို မေရာက္မွီ ဘယ္မွာ ရွိခဲ့သလဲ ဆိုတာကိုပဲ
သမီး အရင္ ေျဖေပးပါ။ သို႔မ ဟုတ္ ဆင္ျခင္ေပးပါ။
ေသဆံုးသြားတဲ့ ဆဲလ္ေတြေနရာမွာ
အျပည့္အဝ အစားမထိုးႏိုင္ေတာ့လို႔ပါ။ ဒီဘဝမေသဆံုးခင္ေတာင္ အဆက္မျပတ္ ေသဆံုးေနတဲ့
ရုပ္၊နာမ္ေတြကို မျမဲဘူးလို႔ေျပာတာပါ။ ပရမတ္ရဲ႕ သိမ္ေမြ႕နက္နဲမႈကို ဦး
ျမင္ႏိုင္ၿပီဟုထင္ပါတယ္။
မၿမဲတဲ့ ေလာကကို ဥပမာတစ္ခုအေနနဲ႔
ေျပာပါ့မယ္ ဦး။ (၃၁) ဘံု ျဖစ္တဲ့ မၿမဲတဲ့ ေလာက (သကၤတ) ဟာ ရုပ္ရွင္ရံု တစ္ရံု
ဆိုပါစို႔ ဦး။ ရုပ္ရွင္ တစ္ကားၿပီးတစ္ကား ျပေနတာကို “ဘဝ” ေတြလို႔ ဆိုရင္ ရုပ္၊ နာမ္က
ျပေနတဲ့ ရုပ္ရွင္ကားရဲ႕ ဖလင္ တစ္ကြက္ပါဦး။ ဖလင္တစ္ကြက္ၿပီး တစ္ကြက္ကို
အရွိန္နဲ႔ျပသတဲ့အခါ တစပ္တည္းျဖစ္ေနတယ္ ထင္ရေပမယ့္ တကယ္ ေတာ့ တစ္ကြက္ေနရာကို ေနာက္တစ္ကြက္က
အစားထိုးတာပါဦး။
ဒါေတြကေတာ့ ေဆြးေႏြးဘို႔ မလိုေလာက္ဘူး ထင္ပါတယ္။
သမီးနဲ႔ ဦး ၾကားမွာ တူညီမႈ ရွိေနတဲ့ သေဘာပါ။ သမီးနဲ႔ ဦးၾကား မွာ မၿမဲတဲ့
သေဘာတရားကို ဘံုလက္ခံၿပီးသားပါ။ ဦးေမးတာက သံုးဆယ့္တစ္ဘံုကို မေရာက္မွီ
ဘယ္ျဖစ္တည္ခဲ့သလဲ- သံုး ဆယ့္တစ္ဘံုကို ဘယ္က ၀င္လာခဲ့သလဲ။ ဆိုတာပါ။ ဒါကို ရွင္းမွ
အသကၤတ ဆိုတာမွာ ပရမတ္ဘုရား ဆိုတာကိုပါ ရွင္းႏိုင္ မွာပါ သမီး-။
(၂) ရုပ္၊နာမ္ကိုရွဳလို႔ ရတဲ့ဥာဏ္စဥ္က မဂ္ဥာဏ္
အျဖစ္ကူးေျပာင္းၿပီးနိဗၺာန္ကိုသြားတာပါ ဦး။ ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္၊
ရဟႏၱာေတြဟာ ဒီဘဝမေသဆံုးခင္ နိဗၺာန္ကို စိတ္ညႊတ္ျပီး သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒီအျပင္
ရဟႏၱာကေတာ့ ဒီဘဝ ေသဆံုးရင္ နိဗၺာန္ကို အၿပီးေရာက္သြားပါၿပီ။
ဒီအတြက္ တိက်ခိုင္လံုတဲ့ သက္ေသ ဘယ္သူမွ
ထုတ္ျပလို႔ မရပါ။ ငါ- ရဟႏၱာ ျဖစ္ၿပီလို႔ ရင့္က်ဴးသူဟာလည္း မ်က္ႏွာမွာ
အလင္းေရာင္ျဖာၿပီး ကြန္႔ျမဴးျပႏိုင္ျခင္း မရွိပါ။ သူ႔ဟာသူ
ဉာဏ္စဥ္စ်ာန္ကိန္ုးဆိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္ၿပီး ဘယ္သူကမွ ျမင္ရတဲ့ ကိစၥမ်ိဳးမဟုတ္ပါ။
- ဟုတ္ပါတယ္ဦး။ ပရမတ္တရားကုိ သစၥာ(၄)ပါးနဲ႔ ဝိပႆနာရွဳၿပီး ျဖစ္တဲ့ရဟႏၱာဟာ “မ်က္ႏွာမွာ အလင္းေရာင္ျဖာၿပီး ကြန္႔ျမဴးျပႏိုင္ျခင္း မရွိပါ” ။ ေသဆံုးသြားရင္ ကိုယ္ခႏၵာကို ဓါတ္ေတာ္ေတြအေနနဲ႔ မၿမဲတဲ့ ေလာက (သကၤတ) မွာ ထားခဲ့ ခ်င္ရင္ ထားခဲ့လို႔ရပါတယ္ဦး။
(၃) တရား ဆိုတာကို ဘယ္လိုက်င့္ယူမွာလဲ။
-
ရုပ္၊နာမ္ကို သစၥာ(၄)ပါးနဲ႔ ဝိပႆနာရွဳမွာပါ ဦး။
သံုးဆယ့္တစ္ဘံု ဆိုတာကို မေရာက္မွီ လူေတြ၊
သတၱ၀ါေတြ ဘယ္မွတည္ခဲ့သလဲ- သမီးအရင္ ေျဖေပးၾကည့္ပါ။
- လူေတြ၊ သတၱ၀ါ ဆိုတာ ပညတ္ပါ ၊ ပရမတ္မဟုတ္ပါ။ ရုပ္၊နာမ္ေတြဟာ နဂိုရိွၿပီးသား “ဓါတ္” ေတြကျဖစ္လာတာပါ။ ဘယ္သူမွမဖန္ဆင္းပါ။
- ဦးယူဆသလို “ဘုရား” ျဖစ္ေနရင္ ဦးဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ပရမတ္ဘုရားဆီ သြားမယ္ဆိုတာ သိပါရေစ။
သိလာရမွာပါ။ ပထမဆံုး အေနနဲ႔ အသကၤတ သေဘာကို
သိၿပီး ျဖစ္တဲ့ သမီးကို ရွင္းရမွာ တစ္ဆင့္္ေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္။ ဒါေပမယ့္-
သမီးကိုယ္တိုင္လည္း ဓမၼ ဆိုတဲ့ သေဘာတရားကို အရင္သိဘို႔ လိုပါဦးမယ္။ ေနာက္တစ္ခုက
သံုးဆယ့္တစ္ဘံု ကို ဘယ္လို ေရာက္လာသလဲ ဆင္ျခင္တဲ့စိတ္ ရွိဘို႔ လိုပါဦးမယ္။ အနည္းဆံုး
အဆင့္ သံုးဆယ့္တစ္ဘံုထဲကို အလိုလို ေရာက္ လာတာ မဟုတ္ဘူး (သံုးဆယ့္တစ္ဘံုက
လြတ္သြားတဲ့ နိဗၺာန္ကို အလိုလို မေရာက္ႏိုင္သလို) ဆိုတာေလာက္ကို သမီး ဆင္ ျခင္မိဘို႔
လိုပါဦးမယ္။
(၄) သံုးဆယ့္ တစ္ဘံုကို လက္ခံထားတဲ့ သမီးအေနနဲ႔
အရာရာဟာ သံုးဆယ့္တစ္ဘံုထဲကပဲ စတင္ျဖစ္ တည္ၿပီး က်င္ လည္ရတယ္၊ ဒါကို
ျဖတ္ေတာက္ရမယ္လို႔ပဲ ယံုၾကည္ထားတာကို “အမွန္တရား” လို႔ သတ္မွတ္ထားပါသလား။
-
သံသရာလည္ေစတဲ့အေၾကာင္းတရားကို ျဖတ္ေတာက္ရမယ္ဆိုတဲ့ “အမွန္တရား”ကို
လံုးဝယံုၾကည္ပါတယ္ ဦး။ ေသာ တာပန္တို႔ ျဖတ္ႏိုင္တဲ့ အတိုင္းအတာကို အၿပီးတိုင္ဖ်က္၍
“နိဗၺာန္”ကိုတစ္ၾကိမ္ျမင္ေစတဲ့ “ပထမ မဂ္” ကို ရၿပီးေၾကာင္းပါ။ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ပါေစ
ဦး။
သမီးလည္း ရြင္လန္းခ်မ္းေျမ႔ပါေစ--၊ သမီး
ကိန္းဆိုက္တဲ့ မဂ္ ဆိုတာကို ဦး မေ၀ဖန္ေသးပါ။ တစ္ေျဖးေျဖးေတာ့ ေ၀ဖန္ ဆန္း စစ္ ျပမွာပါ။
သမီးနဲ႔ အေတြ႔အႀကံဳမတူရင္ေတာင္ ဦး-လည္း ဦးအေတြ႔အႀကံဳနဲ႔ ဘ၀ျဖတ္သန္းမႈေတြ
ရွိခဲ့ပါတယ္။ ေ၀ဖန္ ဆန္းစစ္တဲ့အခါ ဖလွယ္တဲ့သေဘာေပါ့။-
မိမိရဲ႔ စိတ္ကူးဟာ မိမိရဲ႔ ထင္ျမင္ခ်က္သာ
ျဖစ္ပါေသးတယ္၊ တစ္ကယ့္လက္ေတြ႔မွာ- အမွန္တရားက အမွန္တရားပါ။ အမွန္ တရား ဆိုတာ
မွတ္ေက်ာက္တင္ခံႏိုင္တဲ့ သတၱိရွိရပါမယ္။
သမီးဆင္ျခင္ရမယ့္ အပိုင္းမ်ားက----၊ လူတစ္ဦးရဲ႔
ေနာက္ဆံုး အဆင့္ သဗၺညဳဉာဏ္ကို ကိန္းဆိုက္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦးဦးက
ဘာျဖစ္လို႔ ေရွ႔ေနာက္မညီတဲ့ စကားမ်ားကို ေျပာရပါသလဲ။ စကားလံုးမ်ားကို အခုတစ္မ်ိဳး
ေတာ္ၾကာတစ္မ်ိဳး (ဗေလာင္း ဗလဲ) ေျပာရပါလဲ။ သုိ႔မဟုတ္ သူ႔ရဲ႔ တပည့္သားေျမးမ်ားက
ရဟႏၱာအဆင့္ကို ေရာက္တဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးပါ ဆို ၿပီး- ဘာျဖစ္လို႔ လက္ေတြ႔ မွားယြင္းေနတဲ့
သြန္သင္မႈႀကီးမ်ားကို ဆက္တိုက္ သယ္ပိုး- ျပဌာန္းထားရပါသလဲ-။ ဒီလို ျပန္ ဆင္ျခင္ရင္-
သူတို႔ ေျပာေနတဲ့ ဉာဏ္အဆင့္ဆင့္ ဆိုတာ ဘာကို ေခၚပါသလဲ--၊ ဆိုတဲ့
ေမးခြန္းေတြက အမ်ားႀကီး လာဦး မွာပါ။
အမွန္ကိုသာ တစ္ကယ္ခ်စ္တဲ့ သမီး- ဆက္လက္
ဆင္ျခင္ႏိုင္ပါေစ။
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း
ကၽြန္မရဲ့အျမင္ကုိ ရိုးသားစြာတင္ျပပါရေစ
ဦး။ စကားထဲ အမွားပါရင္ ခြင့္လႊတ္ေပးပါ ဦး။
အသကၤတ ဆိုတဲ့
အရာကို လက္ခံတာေတာ့ ဘံုတူညီမႈ ေတြ႔ေနရပါတယ္
-ဟုတ္ကဲ့တူပါတယ္ ဦး။ ဒီတစ္မ်ိဳးထဲမဟုတ္ပဲ
စကားလံုးေတြတူၿပီး အယူအဆေတြ မတူတာအမ်ားၾကီးေတြ႕ရလို႔ ဦးရဲ့ အယူအဆကို ေမးျမန္း ရျခင္း
ျဖစ္ပါတယ္။
အဲ့ဒီ စိတ္ေတြ၊
ဉာဏ္ေတြ၊ ရုပ္ေတြကို ပါဠိလို က်က္ရဦး (ျမန္မာလို အကုန္မရွိေတာ့)- အဲ့ဒါေတြကို က်က္မွတ္ေနရင္း
က်င့္ ႀကံတဲ့ အခ်ိန္က ကုန္သြားဦးမယ္။- သမီးကိစၥႀကီးက လူတစ္ဦးဟာ ဘ၀သာ ကုန္သြားမယ္၊
နိဗၺာန္ကို ေရာက္ႏုိင္လိုက္ဘို႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။
- စာကိုၾကက္တူေရြး က်က္သလို က်က္ေနတာနဲ႔
နားလည္သေဘာေပါက္ေအာင္ လုပ္တာ ဘယ္အရာက မွန္ပါသလဲဦး။ ရွင္ေဂါတမက ရုပ္နာမ္ ဆိုတဲ့သေဘာတရားကို
မိမိခႏၶာမွာ ၾကည့္ခိုင္းတာပါဦး။ ၾကည့္ၿပီးနားလည္ၿပီဆိုတာနဲ႔ ဥာဏ္စဥ္ (၁) ကိုရပါၿပီ။
ခႏၶာမွာမၾကည့္ပဲ စာက်က္ေနရင္ေတာ့ ဦးေျပာသလို ဘ၀သာ ကုန္သြားမယ္၊ နိဗၺာန္ကို ေရာက္ဘို႔
မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။
လူေတြကို ဒီလိုေန၊ ဒီလိုစား၊ ဒီလိုေရွာင္၊ ဒီလိုေဆာင္- ဆိုတဲ့ တိက်တဲ့ သြန္သင္မႈနဲ႔သာ သူတုိ႔က်မၼာေရးကို ဦးေဆာင္ လမ္းျပ ၿပီး သယ္ေဆာင္သြားရမွာ ျဖစ္သလို-၊ လူသားထုရဲ႔ အနာဂါတ္ ဆိုတာကိုလည္း အဲ့ဒီနည္းနဲ႔သာဦးေဆာင္လမ္းျပေခၚသြားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
- ဟုတ္ကဲ့ လက္ရွိဘဝမွာ ဘယ္လိုေနထိုင္ ႏွလံုးသြင္းရမယ္ဆိုတဲ့ အဆံုးအမေတြရွိတဲ့အျပင္ အိုျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္းေတြ ကို ဘယ္လိုရင္ဆိုင္ရမယ္ဆိုတဲ့ အဆံုးအမေတြရွိပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေနာက္ဘဝေကာင္းဖို႔ ဒီဘဝမွာ ဘယ္လိုျပင္ဆင္ရမယ္ ဆိုတာအျပင္ အိုျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္းေတြက အၿပီးတိုင္ လြတ္ေျမာက္ခ်င္ရင္လည္း ဘယ္လုိလုပ္ရမယ္ဆိုတာ သင္ျပ ထားပါတယ္။
လူတစ္ဦးရဲ႔ တရားက်င့္စဥ္ ခဏတာ စိတ္ဘ၀င္မွာ ထင္ဟပ္တဲ့ နိဗၺာန္ ျဖစ္ေစ၊ စ်န္အဆင့္မ်ား ျဖစ္ေစ- အဲ့ဒီ ခဏတာမွာပဲ မဂ္ ဖိုလ္၀င္စားတဲ့ သေဘာပါ။
- မွန္ပါတယ္ ဦး။ မေသခင္မွာကေတာ့
ဖိုလ္၀င္စားၿပီး နိဗၺာန္ကို စိတ္ညႊတ္ႏိုင္ပါတယ္။ နိဗၺာန္ ကိုအၿပီးအပိုင္သြားဖို႔က မဂ္က
(၄) ဆင့္ အထိတက္ရမွာပါ ဦး။ ဥပမာ ေသာတာပန္ဆိုရင္ ပထမအဆင့္ပဲရေသးတာ ဆိုေတာ့ ေသရင္ အပါယ္ဘံု
ေတြ လံုးဝမေရာက္ေတာ့ဘဲ အထက္ဘံုေတြမွာ အနည္းဆံုး တစ္ဘဝနဲ႔ အမ်ားဆံုး ခုနစ္ဘဝစံၿပီး နိဗၺာန္
ဝင္ပါၿပီ။
မဂ္ဖိုလ္၀င္စားေနခိုက္
ခႏၶာခ်သြားရင္ေတာ့- အဲ့ဒီေနာက္ဆံုး စိတ္က သူ႔ကို အနာဂါတ္ရဲ႔ အၿမဲေလာက အသကၤတေလာက ကို
ပို႔ေဆာင္ႏိုင္မွာပါ။- အမွန္ကိုသာ ခ်စ္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ သမီး အေနနဲ႔-၊ အႏုလံုပဋိလံု ေစာေၾကာဆင္ျခင္ၾကည့္ပါ။
- ဒီေနရာမွာ ဦးအျမင္ရွင္းဖို႔လိုပါတယ္။ သာမန္လူ (ပုထုဇဥ္) ေတြအတြက္ေတာ့ မွန္ပါတယ္။ မဂ္ရရွိထားၿပီးသားသူကေတာ့ ဖိုလ္ဝင္စားၿပီး ခႏၶာခ် သည္ျဖစ္ျဖစ္၊ ဖိုလ္မဝင္စားဘဲ ခႏၶာခ် သည္ျဖစ္ျဖစ္ မိမိတို႔ရရွိထားတဲ့ မဂ္အဆင့္နဲ႔ညီတဲ့ ဘံုကို သြား မွာပါ။ ဒီအခ်က္က မဂ္ဥာဏ္ကိုရဖို႔ အားထုတ္ရတဲ့ အဓိက အခ်က္ပါ။ ေသာတာပန္ဟာ သူရထားတဲ့ ပထမမဂ္ကိုပဲ ဖိုလ္ ဝင္စားလို႔ ရပါတယ္။ ေသသြားတယ္ဆိုရင္ ပထမမဂ္နဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့ဘံု (လူ႔ဘံု၊ နတ္ဘံု) ကိုပဲေရာက္မွာပါ၊ အသကၤတ ေလာ ကကို မေရာက္ေသးပါ။ သကဒါဂါမ္က သူရထားတဲ့ ဒုတိယမဂ္နဲ႔ ညီတဲ့ ဘံု (နတ္ဘံု) ကိုပဲ ေရာက္ၿပီး အနာဂါမ္က သူ ရ ထားတဲ့ တတိယမဂ္နဲ႔ ညီတဲ့ဘံု (ျဗဟၼာဘံု) ကို ေရာက္ပါတယ္။ ဒါပင္မယ့္ ေအာက္ဘံုေတြ ျပန္လာစရာမလိုဘဲ အထက္ဘံု ကေန “နိဗၺာန္” ကို ဝင္ပါတယ္။ ရဟႏၱာက ခႏၶာခ်သြားရင္ေတာ့ စတုတၳမဂ္နဲ႔ညီတဲ့ အသကၤတေလာက “နိဗၺာန္” ကို ဝင္ပါၿပီ။
တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးတဲ့ ေလာကလို႔ သမီး သံုးသပ္တာကိုက လြဲေနပါတယ္။ အဲ့ဒီက လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္တယ္။ အဲ့ဒီကို ျပန္သြား ရ မွာပါ။ အဲ့ဒီက လာခဲ့ျခင္းကို အ၀ိဇၨာဖံုးလိုက္လို႔- တဏွာျဖစ္၊ ဘ၀ျဖစ္- လည္ပတ္ေနျခင္း ျဖစ္တယ္- သံေယာဇဥ္ျဖတ္ရမွာက ေလာကကို မဟုတ္ဘူး၊ အ၀ိဇၨာ ကို သာ သံေယာဇဥ္ ျဖတ္ရမွာလို႔ ဦး ျမင္တယ္။
- ဒီေနရာမွာ ဦးအျမင္ရွင္းဖို႔လိုပါတယ္။ သာမန္လူ (ပုထုဇဥ္) ေတြအတြက္ေတာ့ မွန္ပါတယ္။ မဂ္ရရွိထားၿပီးသားသူကေတာ့ ဖိုလ္ဝင္စားၿပီး ခႏၶာခ် သည္ျဖစ္ျဖစ္၊ ဖိုလ္မဝင္စားဘဲ ခႏၶာခ် သည္ျဖစ္ျဖစ္ မိမိတို႔ရရွိထားတဲ့ မဂ္အဆင့္နဲ႔ညီတဲ့ ဘံုကို သြား မွာပါ။ ဒီအခ်က္က မဂ္ဥာဏ္ကိုရဖို႔ အားထုတ္ရတဲ့ အဓိက အခ်က္ပါ။ ေသာတာပန္ဟာ သူရထားတဲ့ ပထမမဂ္ကိုပဲ ဖိုလ္ ဝင္စားလို႔ ရပါတယ္။ ေသသြားတယ္ဆိုရင္ ပထမမဂ္နဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့ဘံု (လူ႔ဘံု၊ နတ္ဘံု) ကိုပဲေရာက္မွာပါ၊ အသကၤတ ေလာ ကကို မေရာက္ေသးပါ။ သကဒါဂါမ္က သူရထားတဲ့ ဒုတိယမဂ္နဲ႔ ညီတဲ့ ဘံု (နတ္ဘံု) ကိုပဲ ေရာက္ၿပီး အနာဂါမ္က သူ ရ ထားတဲ့ တတိယမဂ္နဲ႔ ညီတဲ့ဘံု (ျဗဟၼာဘံု) ကို ေရာက္ပါတယ္။ ဒါပင္မယ့္ ေအာက္ဘံုေတြ ျပန္လာစရာမလိုဘဲ အထက္ဘံု ကေန “နိဗၺာန္” ကို ဝင္ပါတယ္။ ရဟႏၱာက ခႏၶာခ်သြားရင္ေတာ့ စတုတၳမဂ္နဲ႔ညီတဲ့ အသကၤတေလာက “နိဗၺာန္” ကို ဝင္ပါၿပီ။
တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးတဲ့ ေလာကလို႔ သမီး သံုးသပ္တာကိုက လြဲေနပါတယ္။ အဲ့ဒီက လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္တယ္။ အဲ့ဒီကို ျပန္သြား ရ မွာပါ။ အဲ့ဒီက လာခဲ့ျခင္းကို အ၀ိဇၨာဖံုးလိုက္လို႔- တဏွာျဖစ္၊ ဘ၀ျဖစ္- လည္ပတ္ေနျခင္း ျဖစ္တယ္- သံေယာဇဥ္ျဖတ္ရမွာက ေလာကကို မဟုတ္ဘူး၊ အ၀ိဇၨာ ကို သာ သံေယာဇဥ္ ျဖတ္ရမွာလို႔ ဦး ျမင္တယ္။
- ဟုတ္ကဲ့ စကားလံုးတူၿပီး အယူအဆမတူဘူးလို႔
ကၽြန္မေျပာခဲ့သလိုပါပဲ ဦး။ အဲဒီလိုအယူအဆကြာလို႔ ကၽြန္မနဲ႔ ဦး ဘာ သာမတူတာပါ ဦး။ ဒီေနရာမွာ
ကၽြန္မရဲ့ အယူအဆက ဒီေလာကဟာ အိုျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္းေတြ နဲ႔ မျမဲတဲ့အတြက္ ဒီေလာက
ကေန လြတ္ေျမာက္ဖို႔က အဓိကပါ။ ကၽြန္မရဲ႕အယူအဆအရ အ၀ိဇၨာ (အေမွာင္ဖံုးတယ္) ဆိုတာ လူေတြကို မိမိ
ကိုယ္ကုိ ရုပ္၊ နာမ္ (ပရမတ္) ေတြလို႔ မသိေအာင္ ဖံုးကြယ္တာကို ေခၚတာပါဦး။
တဏွာ (လိုခ်င္တပ္မက္မႈ) ဆိုတာ ရုပ္၊ နာမ္ ေတြလို႔မသိေတာ့
မိမိကိုယ္ကို တပ္မက္ေနလို႔ ဘဝေတြျဖစ္ေနတာပါ ဦး။ ဒါေၾကာင့္ ရုပ္၊နာမ္ ဆိုတဲ့
အမွန္ကိုျမင္ရင္ အ၀ိဇၨာ အေမွာင္ကို ၀ိဇၨာ
ဆိုတဲ့အလင္းေဆာင္ႏိုင္ၿပီး ဒီေလာကကို သံေယာဇဥ္ျဖတ္ႏိုင္ပါၿပီ ဦး။
အဲ့ဒါေတြက
စိတ္ကူးစိတ္သန္း သီအုိရီေတြ ျဖစ္တယ္လို႔ ဦးေျပာခဲ့ၿပီပဲ။ စိတ္ကူးထဲမွာ ထင္ဟပ္တဲ့ စိတ္ပါ၀ါ
အဆင့္ရဲ႔ ပံုရိပ္ မ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ကယ္လို႔ သမီးက ေျပာေနတဲ့ ၀ိပႆနာ ဆိုတာကို မက်င့္ဘဲ-
ဘိုးေတာ္ အက်င့္၊ နတ္ကေတာ္ အက်င့္ေတြကို က်င့္ရင္လည္း သူ႔သီအိုရီနဲ႔သူ- စိတ္ကူးစိတ္သန္းပံုရိပ္မ်ားကို
ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ သာမန္လူေတြ မျမင္ႏိုင္ မၾကားႏိုင္တဲ့ အဆင့္ေတြမွာ သူတို႔သီအိုရီနဲ႔
သူတို႔ရွိေနတယ္။
- စိတ္ကူးစိတ္သန္းေတြဟာ တကယ္ျဖစ္မလာဘူးလို႔
ဦးအေသအခ်ာေျပာႏိုင္ပါသလား
ဒီေလာကမွာ ႀကိဳးစားတဲ့သူအတြက္ ႀကိဳးစားမႈအဆင့္လိုက္
ရလဒ္ေတြရွိပါတယ္ ဦး။ ဥပမာ ေတာင္ေပၚကိုတက္သြားတဲ့ လူ ေတြက ေတာင္ေပၚ ကျမင္ရတဲ့ ရွဳခင္းေတြအေၾကာင္း
ေျပာတာကို မယံုရင္ သူတို႔လို လိုက္တက္ၾကည့္ၿပီးမွ ဟုတ္မဟုတ္ ေဝဖန္သင့္ပါတယ္။ ဒါေတာင္
သူတို႔သြားတဲ့ လမ္းအတိုင္းသြားမွ သူတို႔လိုျမင္မွာပါ။
သူတို႔ေျပာေနတဲ့
ေနာက္ဆံုး အဆင့္ကို နိဗၺာန္ ရယ္လို႔ ကင္ပြန္းပညတ္ မေပးခဲ့ဘဲ- ဗာန္နိတ္ ရယ္လို႔ ကင္ပြန္းတပ္ခဲ့ရင္လည္း
သမီးက ဒီအတုိင္းပဲ မွတ္ယူမွာပဲ မဟုတ္လား--- ဒါကိုက သမီးကိုယ္တိုင္ ပညတ္- ပရမတ္ကို မကြဲေသးဘူး
ဆိုတာ ထင္ရွား ေနပါတယ္။
- ဒါကေတာ့ ကၽြန္မနဲ႔ဦး စကားလံုးေတြတူၿပီး အယူအဆေတြမတူဘူးလိို႔ ေျပာခဲ့သလိုပါပဲ။ ကၽြန္မ ဗုဒၶဘာသာဝင္ျဖစ္လို႔ ဆရာေတာ္ သင္ၾကားတဲ့အတိုင္း ပညတ္နဲ႔ ပရမတ္ကို သင္ယူထားပါတယ္။ ကိုယ္တခါမွ မသြားဘူးတဲ့ ပန္းတိုင္ကို သြားတဲ့ ေနရာမွာ ဆရာေျပာတဲ့အတိုင္း တေသြမတိမ္းလုပ္ၾကည့္ၿပီး မမွန္ကန္ရင္ ဒါမွမဟုတ္ မယံုၾကည္ေတာ့ရင္ ဆက္ၿပီး မသင္ယူ ပဲ ရပ္ပစ္လိုက္ရံုပါပဲ။ ဆရာေျပာတဲ့အတိုင္း မလုပ္ဘဲ ကိုယ္ယူဆခ်င္သလို ယူဆေနရင္ အခ်ိန္ေတြၾကာၿပီး ပန္းတိုင္ မေရာက္ပဲ ေရာက္ခ်င္တဲ့ေနရာ ေရာက္ေနမွာေပါ့ ဦး။
- ဒါကေတာ့ ကၽြန္မနဲ႔ဦး စကားလံုးေတြတူၿပီး အယူအဆေတြမတူဘူးလိို႔ ေျပာခဲ့သလိုပါပဲ။ ကၽြန္မ ဗုဒၶဘာသာဝင္ျဖစ္လို႔ ဆရာေတာ္ သင္ၾကားတဲ့အတိုင္း ပညတ္နဲ႔ ပရမတ္ကို သင္ယူထားပါတယ္။ ကိုယ္တခါမွ မသြားဘူးတဲ့ ပန္းတိုင္ကို သြားတဲ့ ေနရာမွာ ဆရာေျပာတဲ့အတိုင္း တေသြမတိမ္းလုပ္ၾကည့္ၿပီး မမွန္ကန္ရင္ ဒါမွမဟုတ္ မယံုၾကည္ေတာ့ရင္ ဆက္ၿပီး မသင္ယူ ပဲ ရပ္ပစ္လိုက္ရံုပါပဲ။ ဆရာေျပာတဲ့အတိုင္း မလုပ္ဘဲ ကိုယ္ယူဆခ်င္သလို ယူဆေနရင္ အခ်ိန္ေတြၾကာၿပီး ပန္းတိုင္ မေရာက္ပဲ ေရာက္ခ်င္တဲ့ေနရာ ေရာက္ေနမွာေပါ့ ဦး။
ဒါကေတာ့ ပစၥပၸာန္ကမၼ၀ါဒက
ဖြင့္ဆိုတဲ့ ပံုစံနဲ႔ ဆင္တူေနျပန္တယ္။ စိတ္ကူးရွိတုိင္း စိတ္ကူးယဥ္ သီအိုရီမ်ားကို
ဖြင့္ဆိုမယ္ ဆို ရင္ ဘယ္လို ဆံုးမလဲ- သမီး။
- ရုပ္၊ နာမ္ဆိုတာဟာ ရွင္ေဂါတမလက္ထက္ထဲကေန
ယေန႔ထိရွိေနတဲ့အရာပါ။ ဦးနဲ႔ကၽြန္မမွာလဲ ဘံုတူညီတဲ့အရာပါ။ ဒါကို ဦး ျမင္ႏိုင္ေအာင္
ပစၥပၸာန္ကမၼ၀ါဒနဲ႔ ဖြင့္ဆို ျပတာပါ။
သိလာရမွာပါ။ ပထမဆံုး အေနနဲ႔ အသကၤတ သေဘာကို သိၿပီး ျဖစ္တဲ့ သမီးကို ရွင္းရမွာ တစ္ဆင့္္ေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္။ ဒါေပမယ့္- သမီးကိုယ္တိုင္လည္း ဓမၼ ဆိုတဲ့ သေဘာတရားကို အရင္သိဘို႔ လိုပါဦးမယ္။ ေနာက္တစ္ခုက သံုးဆယ့္တစ္ဘံု ကို ဘယ္လို ေရာက္လာသလဲ ဆင္ျခင္တဲ့စိတ္ ရွိဘို႔ လိုပါဦးမယ္။ အနည္း ဆံုး အဆင့္ သံုးဆယ့္တစ္ဘံုထဲကို အလိုလို ေရာက္လာတာ မဟုတ္ဘူး (သံုးဆယ့္တစ္ဘံုက လြတ္သြားတဲ့ နိဗၺာန္ကို အလိုလို မေရာက္ႏိုင္သလို) ဆိုတာေလာက္ကို သမီး ဆင္ျခင္မိဘို႔ လိုပါဦးမယ္။
- ကိစၥမရွိပါဘူး ဦး။ ပရမတ္ ဘုရားဆီကိုဘယ္လိုသြားမယ္ဆိုတာကို
ဦးနားလည္ယံုၾကည္ထားသလိုပဲရွင္းျပေပးပါ။
သမီးဆင္ျခင္ရမယ့္
အပိုင္းမ်ားက----၊ လူတစ္ဦးရဲ႔ ေနာက္ဆံုး အဆင့္ သဗၺညဳဉာဏ္ကို ကိန္းဆိုက္ပါတယ္ ဆိုတဲ့
ပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦးဦးက ဘာျဖစ္လို႔ ေရွ႔ေနာက္မညီတဲ့ စကားမ်ားကို ေျပာရပါသလဲ။ စကားလံုးမ်ားကို
အခုတစ္မ်ိဳး ေတာ္ၾကာတစ္မ်ိဳး (ဗေလာင္းဗလဲ) ေျပာရပါလဲ။ သုိ႔မဟုတ္ သူ႔ရဲ႔ တပည့္သားေျမးမ်ားက
ရဟႏၱာအဆင့္ကို ေရာက္တဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးပါ ဆို ၿပီး- ဘာျဖစ္လို႔ လက္ေတြ႔ မွားယြင္းေနတဲ့
သြန္သင္မႈႀကီးမ်ားကို ဆက္တိုက္ သယ္ပိုး- ျပဌာန္းထားရပါသလဲ-။ ဒီလို ျပန္ ဆင္ျခင္ရင္-
သူတို႔ ေျပာေနတဲ့ ဉာဏ္အဆင့္ဆင့္ ဆိုတာ ဘာကို ေခၚပါသလဲ--၊ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေတြက
အမ်ားႀကီး လာဦး မွာပါ။
- လူတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္မွာ နားလည္ႏိုင္စြမ္းေတြ၊ ဘယ္နည္းနဲ႔ ေဟာမွ နားလည္ႏိုင္မယ္ဆိုတာေတြ မတူပါဘူး ဦး။ ဒါေၾကာင့္ သဗၺညဳဉာဏ္ကို ရထားတဲ့ ရွင္ေဂါတမက သူေဟာမယ့္ သူအေပၚမူတည္ၿပီး တမ်ိဳးစီေဟာတာပါ ဦး။ အေျခခံ သေဘာကေတာ့ အတူတူပါပဲ။
- လူတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္မွာ နားလည္ႏိုင္စြမ္းေတြ၊ ဘယ္နည္းနဲ႔ ေဟာမွ နားလည္ႏိုင္မယ္ဆိုတာေတြ မတူပါဘူး ဦး။ ဒါေၾကာင့္ သဗၺညဳဉာဏ္ကို ရထားတဲ့ ရွင္ေဂါတမက သူေဟာမယ့္ သူအေပၚမူတည္ၿပီး တမ်ိဳးစီေဟာတာပါ ဦး။ အေျခခံ သေဘာကေတာ့ အတူတူပါပဲ။
- ကၽြန္မတစ္ခုစဥ္းစားမိတာက ဦးယူဆသလို အခုတမ်ိဳးေတာ္ၾကာတမ်ိဳးေျပာတဲ့ ရွင္ေဂါတမရဲ့ စကားလံုး ေတာ္ေတာ္ မ်ား မ်ားကို ဘာေၾကာင့္အစၥလာမ္မွာေတြ႕ရ ပါသလဲ။ ေနာက္တစ္ခုက ဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ အယ္ကိုင္းဒါးဆိုတဲ့ အစြန္းေရာက္ေတြေပၚထြန္း လာပါသလဲ။ ဦးအျမင္ကိုသိပါရေစ။
ေလးစားစြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း
မဇင္သူမင္း
ဦးေဌးလြင္ဦး
မဂၤလာပါ။
သမီးေဆြးေႏြးတဲ့
အပိုဒ္မ်ားကို တစ္ပိုဒ္ခ်င္း ျပန္ေဆြးေႏြးပါမယ္။- ဦးေမးထားတာမွာ သမီး မရွင္းဘဲ
က်န္ေနတဲ့ “သံုးဆယ့္ တစ္ဘံုကို ဘယ္က လာခဲ့သလဲ” ဆုိတာေလးကို သမီးဆင္ျခင္မိသေလာက္
အရင္ ရွင္းေစလိုပါတယ္။
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း
ဟုတ္ကဲ့ နဂိုရွိျပီးသား“ဓါတ္”
ေတြက စျဖစ္လာတာပါ။
ေလးစားစြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း
ေလးစားစြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း
ဦးေဌးလြင္ဦး
နဂို ရွိၿပီးသား
ဓါတ္ေတြက ဘယ္ဘံုမွာ စတင္ျဖစ္ေပၚပါသလဲ။ ဘာေၾကာင့္ (သူတို႔မွာ ေရွ႔ဘ၀ကံ ဆိုတာ
မရွိခဲ့ေသးဘဲ) အဲ့ဒီ ဘံု မွာ စတင္ ျဖစ္ေပၚရပါသလဲ။ သမီးရွင္းပါဦး။
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း
ဟုတ္ကဲ့ပါဦး။
နဂို ရွိၿပီးသား ဓါတ္ေတြက ဘယ္ဘံုမွာ စတင္ျဖစ္ေပၚပါသလဲ။ ဘာေၾကာင့္ (သူတို႔မွာ ေရွ႔ဘ၀ကံ ဆိုတာ မရွိခဲ့ေသးဘဲ) အဲ့ဒီ ဘံုမွာ စတင္ ျဖစ္ေပၚရပါသလဲ။ သမီးရွင္းပါဦး။
နဂို ရွိၿပီးသား ဓါတ္ေတြက ဘယ္ဘံုမွာ စတင္ျဖစ္ေပၚပါသလဲ။ ဘာေၾကာင့္ (သူတို႔မွာ ေရွ႔ဘ၀ကံ ဆိုတာ မရွိခဲ့ေသးဘဲ) အဲ့ဒီ ဘံုမွာ စတင္ ျဖစ္ေပၚရပါသလဲ။ သမီးရွင္းပါဦး။
- ဒီေနရာမွာ ဦးရဲ့ေမးခြန္းနဲ႔ တူတဲ့ ဥပမာတစ္ခုကို ေျပာျပပါ့မယ္။ အိမ္က“ဘံု” ဆိုရင္ အိ္မ္တစ္လံုး ျဖစ္လာဖို႔အတြက္ သံုးတဲ့ အုတ္၊ သဲ၊ ေက်ာက္၊ ထံုး၊ ဘိလပ္ေၿမ၊ ေရ၊ သစ္သား ေတြက “ဓါတ္” ေတြဆိုရင္ အဲဒီ အုတ္၊ သဲ၊ ေက်ာက္ စတဲ့ ပစၥည္း ေတြဟာ ဘယ္အိမ္က လာပါသလဲ ဆိုသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။
- ေနာက္တစ္ခုက ဦး ကၽြန္မရဲ့ အယူအဆကို အျပည့္အဝ လက္မခံႏိုင္ဘူးဆိုတာ ကၽြန္မယံုၾကည္ပါတယ္။ ဥပမာ- နိဗၺာန္ ဆိုတာ ဘဲြဲ႕ဒီဂရီတစ္ခု ဆိုပါစို႔။ အဲဒီ ဘဲြ႕ဒီဂရီကိုရဖို႔ (၄) ႏွစ္ တက္ရၿပီး တစ္ႏွစ္ခ်င္းဆီမွာ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းေတြ ရွိတယ္ ဆိုပါစို႔။ အဲဒီ ေမးခြန္းရဲ့ အဆင့္ဟာ တတိယႏွစ္ရဲ့ သင္ရိုးထဲ မွာပါတယ္ဆိုရင္ အဲဒီေမးခြန္းရဲ့ အေျဖကို ေျပာျပေတာင္မွ ဆယ္တန္း ေက်ာင္းသားဟာ နားမလည္ႏိုင္တဲ့ သေဘာပါပဲ ဦး။ ျမင္သာေအာင္ေျပာရလို႔ စကားထဲ အမွားပါရင္ ခြင့္လႊတ္ ေပးပါ ဦး။
- “ပရမတ္” ဘုရားဆီဘယ္နည္းနဲ႔ သြားမယ္ဆိုတာကို ဦးအယူအဆတိုင္းေျပာျပပါ။ ကၽြန္မဦးအယူအဆတိုင္း လိုက္ၿပီး နား လည္ေအာင္ လုပ္ၾကည့္ပါ့မယ္။
ေလးစားစြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း
ဦးေဌးလြင္ဦး
သမီးေပးတဲ့ ဥပမာက
ဦးေမးခြန္းနဲ႔ အေတာ့ကို လြဲေနပါတယ္။
(၁) ဘ၀ တစ္ခု (ဥပမာ
လူတစ္ေယာက္) ဟာ သံုးဆယ့္တစ္ဘံုမွာ မျဖစ္မွီ ဘယ္မွ ျဖစ္ခဲ့ပါသလဲ၊ သို႔မဟုတ္
သံုးဆယ့္ တစ္ ဘံုကို ဘယ္လို ၀င္ေရာက္ခဲ့ပါသလဲ။--
ဒီေတာ့ သမီးက နဂို
ရွိၿပီးသား ဓါတ္ေတြက ျဖစ္လာတာလို႔ ေျဖပါတယ္။ (အေမးအတြက္ အေျဖရွိတဲ့ သေဘာမို႔
လက္ခံပါ တယ္)
ဆက္လက္ေမးတာက-
(၂) အဲ့ဒီ နဂိုရွိၿပီး
ဓါတ္ေတြက (သူ႔မွာ ေရွ႔ဘ၀ကံ မရွိခဲ့ေသးဘဲ) သံုးဆယ့္ တစ္ဘံုရဲ႔ ဘယ္ဘံုမွ
စတင္ျဖစ္ခဲ့တာလဲ- လို႔ ေမး တာပါ။
သမီး ေပးတဲ့ ဥပမာက
ဘံုကို အိမ္နဲ႔ တင္ျပၿပီး ဘံုျဖစ္ေပၚဘို႔ တည္ေဆာက္တဲ့ ဓါတ္ေတြကို သစ္၊ ၀ါး၊
ေက်ာက္နဲ႔ တင္ျပပါ တယ္။- ဦးေမးတာက သံုးဆယ့္တစ္ဘံုရဲ႔ တစ္ဘံုခ်င္း ျဖစ္တည္မႈ
(တစ္ဘံုခ်င္းကို တည္ေဆာက္မႈ- ) မဟုတ္ေသးဘူး။ အဲ့ဒီ သံုးဆယ့္ တစ္ဘံုဆိုတဲ့ (ေနရာ
သံုးဆယ့္ တစ္ခု) ထဲက တစ္ခုခုကို ဘ၀ တစ္ခုခုက ဘယ္ေနရာကို စတင္ေရာက္ရွိ အေျခ ခ်သလဲလို႔
ေမးတာပါ။ (ဘံုတစ္ခုခ်င္းကို ေရာက္လာဘို႔ေတာ့ ဗုဒၶသီအုိရီအရ ေရွ႔ဘ၀ ကံဆိုတာက
လိုေသးတယ္ေလ။)
သမီးအေျဖက
အိမ္တစ္လံုးကို ေဆာက္လိုက္ရင္- အဲ့ဒီ အိမ္ထဲမွာ အိမ္ရွင္ေတြပါ ေရာၿပီးပါလာတဲ့ သေဘာ
ျဖစ္ေနတယ္။ ခြဲ ျခမ္း စိတ္ျဖာ- သံုးသပ္ၿပီး ေျဖေပးပါ။
ေနာက္တစ္ခုက
သမီးေျပာေနတဲ့ နိဗၺာန္ကို ဦးနားမလည္ဘူး၊ လက္မခံႏိုင္ဘူးလို႔ သမီးထင္ေနျပန္တယ္။
(သမီးသေဘာပါ၊-) သမီးက အမွန္ကို ေဆြးေႏြးတာပါလို႔ ေျပာခဲ့တယ္ေနာ္။ အမွန္ဆိုတာ
မွတ္ေက်ာက္တင္ ခံႏိုင္ရမွာပဲေလ။ စိတ္ကူးယဥ္ သီအိုရီေတြကို
ေလွ်ာက္ေျပာေနလို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ။ “ကၽြန္မ မေန႔ညက အိပ္မက္ထက္မွာ
နတ္ျပည္ကိုေရာက္ခဲ့တယ္။ ဦး လည္း မယံုရင္ က်မ အိပ္သလို၊ သင္ျဖဴးဖ်ာကိုခင္း၊
ေျမာက္ဘက္ကို ေခါင္းရင္းထားၿပီး၊ ေခါင္းအံုးပါးပါးနဲ႔ ေစာင္အညိဳ ေရာင္ကို
ၿခံဳလွ်က္၊ ေဘးေစာင္းေလး အိပ္ၾကည့္လိုက္ပါ-” ဆိုတဲ့
စကားမ်ိဳးက လက္ခံႏုိင္မယ့္သူအတြက္ အင္မတန္မွ စဥ္း စားရမယ့္ အခ်က္ပါ
သမီး။
ဦးက လက္ခံၿပီး
လိုက္အိပ္ၾကည့္တယ္ ထားပါေတာ့- အဲ့ဒီအိပ္မက္မ်ိဳး မမက္ျပန္ရင္လည္း လုိက္လုပ္မိတာကို
ရွက္ကိုး ရွက္ကန္းနဲ႔ ဟုတ္ပါတယ္- ငါလည္း မက္ပါတယ္လို႔ ေလွ်ာက္ေျပာရဦးမယ္။- တစ္ဖန္
ေနာက္တစ္ေယာက္က လိုက္အိပ္ မယ္- သူလည္း ရွက္ကိုးရွက္ကန္းနဲ႔ လိုက္ေျပာရဦးမယ္။
တစ္ေယာက္ေယာက္က အမွန္ကို ခ်စ္လို႔ မဟုတ္ဘူး၊ ငါမမက္ဘူး ေျပာတဲ့အခါ- အဲ့ဒီ လူကို
“မင္းက အိပ္တာမွာ စနစ္မက်ေသးလုိ႔၊ မိန္မိန္ယွက္ယွက္ အိပ္မေပ်ာ္ေသးလို႔၊ အိပ္ေနစဥ္
ေစာင္အစေလး လန္သြားလို႔” စတဲ့ မဟုတ္တဲ့ ဆင္ေျခေနေတြနဲ႔ အဲ့ဒီလူကို
ပုတ္ခတ္လိုက္ဦးမယ္။--- ဒါမ်ိဳးေတြက အမွန္ တရားမွ မဟုတ္ဘဲ။
ပထမအဆင့္မဂ္ ကို သမီး
တစ္ကယ္ လက္ေတြ႔ ကိန္းဆိုက္ဘူးရင္- သမီးအေနနဲ႔ အစြဲထက္ အမွန္ကို ခ်စ္ပါ။ အစြဲ ဆိုတာ
မွတ္ေက်ာက္အတင္မခံႏုိင္ဘူး သမီး။ အမွန္မွသာ မွတ္ေက်ာက္တင္ခံႏိုင္ပါတယ္။ ဒါမွ
မဟုတ္ရင္ သမီးေျပာေန ၀န္ခံ ေန တာ ေတြက တစ္ျခားလူတစ္ဦးကို
လွည့္ပတ္သာသနာျပဳလိုလို႔- မတန္မရာေတြ ႂကြားလံုးထုတ္ၿပီး ေလေျပေအးေလးနဲ႔
ေလွ်ာက္ေျပာ ေနတာလို႔ အျပစ္ျမင္ခံေနရဦးမယ္။--။ အဲ့လိုဆို မသင့္ေတာ္ဘူးေပါ့- သမီး။
သမီးက ဘာသာေရးမွာ
အေတာ္ေလး ေလ့လာထားတာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒီအတြက္ ဦးဂုဏ္ယူပါတယ္။ ပိုၿပီး တည့္ မတ္သြားေအာင္
သမၼာဒိဌိ၊ (မွန္ကန္စြာ ျမင္ႏိုင္တဲ့ အျမင္) သမၼာသကၤပ (မွန္ကန္စြာ
ျခင္ဆင္ႏုိင္မႈ)မ်ား ရွိပါေစလို႔ ဦး ေမတၱာပို႔ပါတယ္။
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း
ဟုတ္ကဲ့ပါ ဦး။ ကၽြန္မရဲ့
ေမးခြန္းကို ဦးအခုထိ မေျဖေသးပါ။
ကၽြန္မနဲ႔ဦး ဘာသာခ်င္းဖလွယ္ ေနတာပါ။ ဘာသာမတူတဲ့ အတြက္ ကၽြန္မရဲ့အယူအဆကို ေျပာျပတဲ့အခါ အဲဒီအယူအဆ အတိုင္း ေက်းဇူးျပဳ၍ လိုက္ၿပီးေတြးၾကည့္ေပးပါ။ (၃၁) ဘံုမွာအမွန္ရွိတာ ရုပ္၊ နာမ္ပါ ဦး။ ဦးရဲ့ေမးခြန္းက “ဘံု” ျဖစ္ေနတယ္ ဦး (“ဘံု”ဟာ ပညတ္ပါ၊ ပညတ္ဟာ အျမဲမမွန္ပါ) ဒီ ရုပ္၊နာမ္ေတြဟာ နဂိုရွိၿပီးသား “ဓါတ္”ေတြေပါင္းစည္း ၿပီးျဖစ္လာတာပါ ဦး။ ကနဦးျဖစ္လာတဲ့ ရုပ္၊နာမ္ မွာေတာ့ ေရွးဘဝကံ ဘယ္ရွိမလဲဦး ဒါပင္မယ့္ စၿပီးျဖစ္တည္ကတည္းက လုပ္ေဆာင္တဲ့ ပစၥဳပၸာန္ကံေတြက “အက်ိဳး” စေပးပါၿပီ။
စိတ္ကူးယဥ္သီအိုရီေတြကို ေလွ်ာက္ေျပာေနလို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ။
- စိတ္ကိုအရမ္းေလ်ာ့မတြက္ပါနဲ႔
ဦး။ “စိတ္”ဟာ “ရုပ္”ရဲ့ ေရွ႕ေဆာင္ပါ ဦး။ ေမာ္ေကာ္ကား၊ ေလယာဥ္ပ်ံ ေတြဟာ စိတ္ကူး ယဥ္
သီအိုရီေတြကစတာပါ ဦး။ မွန္ကန္တဲ့ႏွလံုးသြင္းစိတ္ဟာ “နိဗၺာန္”ထိေရာက္ေအာင္ ပို႔ေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္
ဦး။
ပိုၿပီး တည့္မတ္သြား ေအာင္ သမၼာဒိဌိ၊ (မွန္ကန္စြာ ျမင္ႏိုင္တဲ့ အျမင္) သမၼာသကၤပ (မွန္ကန္စြာ ျခင္ဆင္ႏုိင္မႈ)မ်ား ရွိပါေစလို႔ ဦး ေမတၱာပို႔ပါတယ္။
- သမၼာဒိဌိ၊ (မွန္ကန္စြာ ျမင္ႏိုင္တဲ့ အျမင္) ဆိုတာ ရုပ္၊နာမ္ေတြဟာ ဒုကၡအစစ္ျဖစ္ေၾကာင္းသိတဲ့ အျမင္မွန္ကိုေခၚတာပါ။ သမၼာသကၤပ (မွန္ကန္စြာ ျခင္ဆင္ႏုိင္မႈ) ဆိုတာ ဒုကၡအစစ္ျဖစ္ေၾကာင္း အျမင္မွန္ကို ဆင္ျခင္တာကိုေခၚတာပါ။ တစ္ခု ေျပာ ပါရေစ ဦး ဒီစကားလံုးေတြဟာ ေနရာတကာသံုးလို႔ မသင့္ေတာ္ပါ။ ဦးရဲ့ Web Site မွာလည္း အစၥလာမ္က်မ္းမွာပါတဲ့ စကားလံုးေတြကိုပဲ ထည့္ေပးေစ ခ်င္ပါတယ္။
- “ပရမတ္” ဘုရားဆီဘယ္နည္းနဲ႔ သြားမယ္ဆိုတာကို ဦးအယူအဆတိုင္းေျပာျပပါ။ ကၽြန္မဦးအယူအဆတိုင္း လိုက္ၿပီး နားလည္ေအာင္ လုပ္ၾကည့္ပါ့မယ္။
ေလးစားစြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း
ဦးေဌးလြင္ဦး
ဟုတ္ကဲ့ပါ ဦး။ ကၽြန္မရဲ့
ေမးခြန္းကို ဦးအခုထိ မေျဖေသးပါ။
ကၽြန္မနဲ႔ဦး ဘာသာခ်င္းဖလွယ္ ေနတာပါ။ ဘာသာမတူတဲ့ အတြက္ ကၽြန္မရဲ့အယူအဆကို ေျပာျပတဲ့အခါ အဲဒီအယူအဆ အတိုင္း ေက်းဇူးျပဳ၍ လိုက္ၿပီးေတြးၾကည့္ေပးပါ။ (၃၁) ဘံုမွာအမွန္ရွိတာ ရုပ္၊ နာမ္ပါ ဦး။ ဦးရဲ့ေမးခြန္းက “ဘံု” ျဖစ္ေနတယ္ ဦး (“ဘံု”ဟာ ပညတ္ပါ၊ ပညတ္ဟာ အျမဲမမွန္ပါ) ဒီ ရုပ္၊နာမ္ေတြဟာ နဂိုရွိၿပီးသား “ဓါတ္”ေတြေပါင္းစည္း ၿပီးျဖစ္လာတာပါ ဦး။ ကနဦးျဖစ္လာတဲ့ ရုပ္၊နာမ္ မွာေတာ့ ေရွးဘဝကံ ဘယ္ရွိမလဲဦး ဒါပင္မယ့္ စၿပီးျဖစ္တည္ကတည္းက လုပ္ေဆာင္တဲ့ ပစၥဳပၸာန္ကံေတြက “အက်ိဳး” စေပးပါၿပီ။
သမီးေျပာေနတာေတြကို ဦး သေဘာေပါက္ပါတယ္။ ဦး အထင္ေတာ့ တစ္ကယ္
နားမလည္ဘဲ နားလည္သလိုလို ခံစားမႈ ျဖစ္ ေနတာက သမီးပါ။ ေခါင္းေအးေအးနဲ႔ ေတြ႔ၾကည့္ပါ။
ဦးက ဘံု ဘယ္လို ျဖစ္လာသလဲ မေမးေသူးဘူး သမီး- သံုးဆယ့္ တစ္ဘံု သီအိုရီ ရွိလို႔-
အဲ့ဒီ ဘံုထဲက ခ်ဳပ္ၿငိမ္းဘို႔ နည္းလမ္း ဆိုတာကို ေျပာလာရတာပါ။ ဒီေတာ့ လူတစ္ဦးဟာ
ဟိုး- မူလ အစမွာ သံုး ဆယ့္တစ္ဘံုထဲက ဘယ္ဘံုမွာ စတင္ျဖစ္လာပါသလဲ။ ေရွ႔ဘ၀ကံ မရွိဘဲ
အဲ့ဒီ ဘံုမွာ ဘာျဖစ္လို႔ စတင္ျဖစ္လာရသလဲ။ ဆိုတာကို သမီး
အရင္ဆင္ျခင္ၾကည့္ေစခ်င္တယ္။ မူလ အစက ဓါတ္ေတြသာ ျဖစ္ခဲ့ရင္- အဲ့ဒီ ဓါတ္ေတြဟာ
သံုးဆယ့္တစ္ဘံု (ဘံု ဆိုတဲ့ ေနရာကို မေမးေသးပါ) ဆိုတဲ့ ေနရာတစ္ ခုခုမွာ- ရုပ္နာမ္နဲ႔
သတၱ၀ါတစ္ခုခု ဘယ္လို စျဖစ္ခဲ့သလဲ--။ ဆိုတာပါ။
သူ႔ဟာသူ အလုိလို ျဖစ္လာသလားေပါ့--၊ ဒါေလးကို ေျဖေပးၿပီးရင္
(သမီးနားလည္သလိုသာ ေျဖပါ။ သို႔မဟုတ္ စဥ္းစား ေပး ပါ) အဲ့ဒီအဆင့္ကို ေက်ညက္သြားရင္
သမီးနားလည္သည္ ျဖစ္ေစ၊ နားမလည္သည္ ျဖစ္ေစ ပရမတ္ ဘုရားဆိုတာကို ဦး စတင္ ရွင္းျပေတာ့မွာပါ။
စိတ္ကူးယဥ္သီအိုရီေတြကို ေလွ်ာက္ေျပာေနလို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ။
-
စိတ္ကိုအရမ္းေလ်ာ့မတြက္ပါနဲ႔ ဦး။ “စိတ္”ဟာ “ရုပ္”ရဲ့ ေရွ႕ေဆာင္ပါ ဦး။
ေမာ္ေကာ္ကား၊ ေလယာဥ္ပ်ံ ေတြဟာ စိတ္ကူး ယဥ္ သီအိုရီေတြကစတာပါ ဦး။
မွန္ကန္တဲ့ႏွလံုးသြင္းစိတ္ဟာ “နိဗၺာန္”ထိေရာက္ေအာင္ ပို႔ေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္ ဦး။
ဒီလိုဆိုရင္ ဟိုမူလ အစက ဓါတ္ေတြဟာလည္း အဲ့ဒီ ဓါတ္ထဲမွာ ပါတဲ့
မူလစိတ္တစ္ခုခုရဲ႔ ဦးေဆာင္မႈနဲ႔ သံုးဆယ့္ တစ္ဘံု ထဲ က တစ္ခုခုေသာ ဘံုမွာ စတည္
ျဖစ္လာရတယ္ ဆိုတာေကာ သမီး လက္ခံႏုိင္မလား။
ပိုၿပီး တည့္မတ္သြား ေအာင္ သမၼာဒိဌိ၊ (မွန္ကန္စြာ ျမင္ႏိုင္တဲ့ အျမင္) သမၼာသကၤပ (မွန္ကန္စြာ ျခင္ဆင္ႏုိင္မႈ)မ်ား ရွိပါေစလို႔ ဦး ေမတၱာပို႔ပါတယ္။
- သမၼာဒိဌိ၊ (မွန္ကန္စြာ ျမင္ႏိုင္တဲ့ အျမင္) ဆိုတာ ရုပ္၊နာမ္ေတြဟာ
ဒုကၡအစစ္ျဖစ္ေၾကာင္းသိတဲ့ အျမင္မွန္ကိုေခၚတာပါ။ သမၼာသကၤပ (မွန္ကန္စြာ ျခင္ဆင္ႏုိင္မႈ)
ဆိုတာ ဒုကၡအစစ္ျဖစ္ေၾကာင္း အျမင္မွန္ကို ဆင္ျခင္တာကိုေခၚတာပါ။ တစ္ခု ေျပာ ပါရေစ ဦး
ဒီစကားလံုးေတြဟာ ေနရာတကာသံုးလို႔ မသင့္ေတာ္ပါ။ ဦးရဲ့ Web Site မွာလည္း အစၥလာမ္က်မ္းမွာပါတဲ့
စကားလံုးေတြကိုပဲ ထည့္ေပးေစ ခ်င္ပါတယ္။
စကားလံုးေတြ အတြက္ေတာင္ သမီးက တြန္႔တိုေနပါသလား-။ စကားလံုးေ၀ါဟာရ
ဆိုတာ ငါသာ ပိုင္တယ္၊ ငါ့ဘာသာရဲ႔ မူပိုင္ျဖစ္တယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္က အရာတစ္ခုကို
ေမာင္ပိုင္စီးခ်င္တဲ့ စိတ္ဓါတ္ပါ။ ဒါဟာ ဘာသာေရးသမား တို႔ က်င့္သံုး ရယူအပ္ တဲ့
စိတ္ဓါတ္မ်ိဳး မဟုတ္ေသးပါ။ သမီးအေနနဲ႔ ပထမမဂ္ကို ရထားၿပီလို႔ ရင့္က်ဴးထားၿပီး-
ဒီလိုမ်ိဳး စိတ္ဓါတ္မ်ိဳး မထားသင့္ဘူး လို႔ ဦး- သံုးသပ္မိတယ္၊ သမီး။ ဦးက
စကားလံုးတိုင္းကို စီစစ္ၿပီးမွ သံုးတာပါ။ ဒါေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးလည္း ေနာက္ေတာ့မွ
ေဆြးေႏြးတာေပါ့။
- “ပရမတ္” ဘုရားဆီဘယ္နည္းနဲ႔ သြားမယ္ဆိုတာကို ဦးအယူအဆတိုင္းေျပာျပပါ။ ကၽြန္မဦးအယူအဆတိုင္း လိုက္ၿပီး နားလည္ေအာင္ လုပ္ၾကည့္ပါ့မယ္။
- “ပရမတ္” ဘုရားဆီဘယ္နည္းနဲ႔ သြားမယ္ဆိုတာကို ဦးအယူအဆတိုင္းေျပာျပပါ။ ကၽြန္မဦးအယူအဆတိုင္း လိုက္ၿပီး နားလည္ေအာင္ လုပ္ၾကည့္ပါ့မယ္။
သမီး နားလည္လာမွာပါ။ သိပ္လည္း ဆႏၵမေစာပါနဲ႔ သမီး-၊ ဦးနဲ႔ သမီးနဲ႔
ကြဲလြဲခ်က္က မူလအစ ဓါတ္မွာ အသိဉာဏ္ဓါတ္ ရွိမရွိ၊ ပရမတ္စိတ္ဓါတ္ခံ ဆိုတာ ရွိမရွိ
ဆိုတဲ့ ကိစၥေလးသာ ျဖစ္ေနပါတယ္။- သမီးအေနနဲ႔ မူလအစ ဓါတ္ထိ လက္ခံႏိုင္အား
ရွိေနၿပီ ဆိုတာကို သိရေတာ့ ဦး ၀မ္းသာမိပါတယ္။
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ေဌးလြင္ဦး
မဇင္သူမင္း
သမီးေျပာေနတာေတြကို ဦး သေဘာေပါက္ပါတယ္။ ဦး အထင္ေတာ့ တစ္ကယ္
နားမလည္ဘဲ နားလည္သလိုလို ခံစားမႈ ျဖစ္ ေနတာက သမီးပါ။ ေခါင္းေအးေအးနဲ႔ ေတြ႔ၾကည့္ပါ။
ဦးက ဘံု ဘယ္လို ျဖစ္လာသလဲ မေမးေသူးဘူး သမီး- သံုးဆယ့္ တစ္ဘံု သီအိုရီ ရွိလို႔-
အဲ့ဒီ ဘံုထဲက ခ်ဳပ္ၿငိမ္းဘို႔ နည္းလမ္း ဆိုတာကို ေျပာလာရတာပါ။ ဒီေတာ့ လူတစ္ဦးဟာ
ဟိုး- မူလ အစမွာ သံုး ဆယ့္တစ္ဘံုထဲက ဘယ္ဘံုမွာ စတင္ျဖစ္လာပါသလဲ။ ေရွ႔ဘ၀ကံ မရွိဘဲ
အဲ့ဒီ ဘံုမွာ ဘာျဖစ္လို႔ စတင္ျဖစ္လာရသလဲ။ ဆိုတာကို သမီး
အရင္ဆင္ျခင္ၾကည့္ေစခ်င္တယ္။ မူလ အစက ဓါတ္ေတြသာ ျဖစ္ခဲ့ရင္- အဲ့ဒီ ဓါတ္ေတြဟာ
သံုးဆယ့္တစ္ဘံု (ဘံု ဆိုတဲ့ ေနရာကို မေမးေသးပါ) ဆိုတဲ့ ေနရာတစ္ ခုခုမွာ- ရုပ္နာမ္နဲ႔
သတၱ၀ါတစ္ခုခု ဘယ္လို စျဖစ္ခဲ့သလဲ--။ ဆိုတာပါ။
သူ႔ဟာသူ အလုိလို
ျဖစ္လာသလားေပါ့--၊ ဒါေလးကို ေျဖေပးၿပီးရင္ (သမီးနားလည္သလိုသာ ေျဖပါ။ သို႔မဟုတ္
စဥ္းစား ေပး ပါ) အဲ့ဒီအဆင့္ကို ေက်ညက္သြားရင္ သမီးနားလည္သည္ ျဖစ္ေစ၊ နားမလည္သည္
ျဖစ္ေစ ပရမတ္ ဘုရားဆိုတာကို ဦး စတင္ ရွင္းျပေတာ့မွာပါ။
- ဟုတ္ကဲ့ ဦးက “ဓါတ္” ေတြကေန ရုပ္၊နာမ္ ျဖစ္လာတာကို လက္မခံႏိုင္တာပါ။ ဦးအျမင္ကိုဆက္ေျပာပါ။ ဦးေျပာၿပီးရင္ ကၽြန္မအျမင္နဲ႔ ရွင္းျပေပးပါ့မယ္။
စကားလံုးေတြ အတြက္ေတာင္ သမီးက တြန္႔တိုေနပါသလား-။ စကားလံုးေ၀ါဟာရ ဆိုတာ ငါသာ ပိုင္တယ္၊ ငါ့ဘာသာရဲ႔ မူပိုင္ျဖစ္တယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္က အရာတစ္ခုကို ေမာင္ပိုင္စီးခ်င္တဲ့ စိတ္ဓါတ္ပါ။ ဒါဟာ ဘာသာေရးသမား တို႔ က်င့္သံုး ရယူအပ္ တဲ့ စိတ္ဓါတ္မ်ိဳး မဟုတ္ေသးပါ။ သမီးအေနနဲ႔ ပထမမဂ္ကို ရထားၿပီလို႔ ရင့္က်ဴးထားၿပီး- ဒီလိုမ်ိဳး စိတ္ဓါတ္မ်ိဳး မထားသင့္ဘူး လို႔ ဦး- သံုးသပ္မိတယ္၊ သမီး။ ဦးက စကားလံုးတိုင္းကို စီစစ္ၿပီးမွ သံုးတာပါ။ ဒါေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးလည္း ေနာက္ေတာ့မွ ေဆြးေႏြးတာေပါ့။
- စကားလံုးေတြဟာ မူလအဓိပၸါယ္အတိုင္း သံုးစဲြရင္မွန္ကန္တဲ့ သံုးစဲြမႈျဖစ္ပါတယ္ ဦး။ ဥပမာ - “အလာ” ဆိုတဲ့စကားလံုးကို မွားယြင္းတဲ့ေနရာမွာ ကၽြန္မတို႔ဘာသာက သံုးစဲြထားရင္ ဦးရက္ေရာႏိုင္ပါသလား။ ဘာသာတစ္ခုကို မယံုၾကည္လို႔ စြန္႔ပစ္ ခဲ့ရင္ အဲဒီဘာသာရဲ့ စကားလံုးေတြကိုလည္း စြန္႔လႊတ္ၿပီး မိမိယံုၾကည္တဲ့ဘာသာရဲ့ စကားလံုးေတြကိုပဲ ျပတ္ျပတ္သားသား သံုးသင့္ပါတယ္။ တျခားဘာသာရဲ့ စကားလံုးေတြကို ကိုယ္ယံုၾကည္တဲ့ ဘာသာရဲ့အယူအဆနဲ႔ ေရာေထြးၿပီးမေဖၚျပသင့္ပါ ဦး။
ဒီလိုဆိုရင္ ဟိုမူလ အစက ဓါတ္ေတြဟာလည္း အဲ့ဒီ ဓါတ္ထဲမွာ ပါတဲ့ မူလစိတ္တစ္ခုခုရဲ႔ ဦးေဆာင္မႈနဲ႔ သံုးဆယ့္ တစ္ဘံုထဲ က တစ္ခုခုေသာ ဘံုမွာ စတည္ ျဖစ္လာရတယ္ ဆိုတာေကာ သမီး လက္ခံႏုိင္မလား။
- ကၽြန္မနဲ႔ ဦး ဘာသာခ်င္း ဖလွယ္ေနတဲ့အတြက္ ဦးရဲ့အယူအဆကိုသာ ဆက္ေျပာပါ။
သမီး နားလည္လာမွာပါ။ သိပ္လည္း ဆႏၵမေစာပါနဲ႔ သမီး-၊ ဦးနဲ႔ သမီးနဲ႔ ကြဲလြဲခ်က္က မူလအစ ဓါတ္မွာ အသိဉာဏ္ဓါတ္ ရွိ မရွိ၊ ပရမတ္စိတ္ဓါတ္ခံ ဆိုတာ ရွိမရွိ ဆိုတဲ့ ကိစၥေလးသာ ျဖစ္ေနပါတယ္။- သမီးအေနနဲ႔ မူလအစ ဓါတ္ထိ လက္ခံႏိုင္အား ရွိေနၿပီ ဆိုတာကို သိရေတာ့ ဦး ၀မ္းသာမိပါတယ္။
- ဦးအခုလူ႔ဘဝကေန မူလအစ “ဓါတ္” ကို ဘယ္လိုသြားမလဲဆိုတာ သိပါရေစ။
ေလးစားစြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း
ဦးေဌးလြင္ဦး
သမီးရဲ႔ ေတာင္းဆိုမႈကို ဦးစားေပးတဲ့ အေနနဲ႔ ဦး က စတင္ရွင္းျပပါမယ္။
အဲ့လို ရွင္းျပတဲ့အခါမွာ ပိဋကတ္ က အေထာက္ အထားမ်ား ေပးၿပီး ရွင္းရင္ သမီး လက္ခံႏိုင္မလား။
မဇင္သူမင္း
ဟုတ္ကဲ့ ဦးရွင္းတတ္သလိုရွင္းပါ။
ဒါပင္မယ့္ ဦးရွင္းတဲ့ထဲမွာဘယ္အရာက အစၥလာမ္ရဲ့ က်မ္းက ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္လဲ၊ ဘယ္အရာက ပိဋကတ္
ကေကာက္ႏႈတ္ခ်က္လဲဆိုတာ ခဲြျခားၿပီးေဖၚျပေပးေစခ်င္ပါတယ္။
ေလးစားစြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း
ဦးေဌးလြင္ဦး
- ဟုတ္ကဲ့ ဦးက
“ဓါတ္”ေတြကေန ရုပ္၊နာမ္ ျဖစ္လာတာကို လက္မခံႏိုင္တာပါ။ ဦးအျမင္ကိုဆက္ေျပာပါ။
ဦးေျပာၿပီးရင္ ကၽြန္မအျမင္နဲ႔ ရွင္းျပေပးပါ့မယ္။
ဦးက ဓါတ္ေတြက ရုပ္နာမ္ ျဖစ္လာတာကို လက္မခံတာ မဟုတ္ဘူး။ သံုးဆယ့္ တစ္ဘံု
ျဖစ္ျဖစ္- သံုးဆယ့္ ႏွစ္ဘံု ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘံုသံုးဆယ္ ျဖစ္ျဖစ္- အဲ့ဒီ ဘံုေတြမွာ
စတည္ျဖစ္လာမယ့္ သတၱ၀ါ တစ္ခုဟာ သူျဖစ္လာေစဘို႔ မူလအစအကတည္းက ျပဌာန္းထားတဲ့ ဓမၼ
ဆိုတဲ့ စည္းမ်ဥ္းစနစ္ဇယား အေလွ်ာက္ ျဖစ္လာတယ္လို႔ ဆိုလိုတာပါ။ နဂိုရွိၿပီးသား
ဓါတ္ေတြဟာ သူ႔ ဟာသူ အလိုအေလွ်ာက္ ျဖစ္လာတယ္ ဆိုရင္- ေနာက္ဆက္တြဲေတြလည္း
အလိုအေလွ်ာက္ ျဖစ္လာရမွာေပါ့။ ဘာျဖစ္လို႔ သူတို႔ကိုမွာ ဘံုဘ၀ ေတြ ဆက္လက္ ရွိေနစရာ
လိုပါသလဲ- လို႔ ေစာေၾကာတာပါ။-
ဦးေျပာတာမွာ ရုပ္ရယ္ နာမ္ရယ္ ဉာဏ္ရယ္ သံုးခုကို အၿမဲခြဲျခား
ေျပာဆိုပါတယ္။ ရွိသမွ်ေသာ သတၱ၀ါ ထဲမွာ လူ သည္သာ ဘ၀ ဆက္အတြက္ တာ၀န္ရွိတဲ့ သတၱ၀ါ
ျဖစ္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ လူမွာ အျခား အရာမ်ားထက္ ပိုၿပီး ဗီဇထပ္ဆင့္ ဉာဏ္
ဆိုတာ ပါ၀င္ေနလို႔ပါ။ အဲ့ဒီ ဗီဇထပ္ဆင့္ဉာဏ္ရဲ႔ ထပ္ဆင့္ ျဖစ္တည္မႈသာ အနာဂါတ္မွာ
အက်ိဳးဆက္ ျဖစ္ေပၚပါ တယ္။ (သမီး နားမလည္ရင္ ျပန္ေမးပါ။)
- စကားလံုးေတြဟာ မူလအဓိပၸါယ္အတိုင္း
သံုးစဲြရင္မွန္ကန္တဲ့သံုးစဲြမႈျဖစ္ပါတယ္ ဦး။ ဥပမာ - “အလာ” ဆိုတဲ့စကားလံုးကို
မွားယြင္းတဲ့ေနရာမွာ ကၽြန္မတို႔ဘာသာက သံုးစဲြထားရင္ ဦးရက္ေရာႏိုင္ပါသလား။
ဘာသာတစ္ခုကို မယံုၾကည္လို႔ စြန္႔ပစ္ခဲ့ ရင္ အဲဒီဘာသာရဲ့ စကားလံုးေတြကိုလည္း
စြန္႔လႊတ္ၿပီး မိမိယံုၾကည္တဲ့ဘာသာရဲ့ စကားလံုးေတြကိုပဲ ျပတ္ျပတ္သားသား သံုးသင့္ပါတယ္။
တျခားဘာသာရဲ့ စကားလံုးေတြကို ကိုယ္ယံုၾကည္တဲ့ ဘာသာရဲ့အယူအဆနဲ႔
ေရာေထြးၿပီးမေဖၚျပသင့္ပါ ဦး။
အရာတစ္ခုကို ရွင္းျပတဲ့အခါမွာ ရွင္းျပလိုတဲ့ ပရိတ္သပ္ကို
နားလည္ေစတဲ့ စကားလံုးန႔ဲ ရွင္းျပရ ပါတယ္။ အဲ့လို ရွင္းျပဘို႔ အတြက္ ပရိတ္သပ္
နားလည္တဲ့ ဘာသာစကားကို ေရြးခ်ယ္ခြင့္ ရွိပါတယ္။ သမီးေျပာေနတဲ့ ဘာသာက အဲ့လို
လြတ္လပ္ ခြင့္ မေပးဘူးလား။
လက္ရွိ ဗမာစကား၊ ဗမာေ၀ါဟာရမ်ားကိုယ္က ႏိုင္ငံရပ္ျခားက
ေမြးစားစကားလံုးေတြ အေျမာက္အမ်ား ပါ၀င္ေနတဲ့ စကား ပါ။ ေနာက္ဆံုး ဗလေခ်ာင္ေၾကာ္
ဆိုတာက အစ၊ ေပၚတူဂီ စကား ပါ။ “ဗလေခ်ာင္” ေၾကာ္ကို ေပၚတူဂီလူမ်ိဳးေတြ စစားၿပီး
ဗမာကို သင္ေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္တယ္။ လက္ရွိလည္း ေပၚတူဂီမွာ ဗလေခ်ာင္ေၾကာ္ကို ရိုးရာ
အျဖစ္စားတယ္။ ငပိ ကို ရိုးရာ အျဖစ္စားတယ္။ ေနာက္တစ္ခု မိုးေမွ်ာ္ျငဳတ္သီး ဆိုတာက
တရုတ္စကားပါ။ ေလ့လာၾကည့္ပါဦး။ အေရးအႀကီးဆံုး အခ်က္ က လက္ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ
သံုးေနတဲ့ ပါဠိက ျမန္မာမႈျပဳ အသံထြက္ေရးပါဠိသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပါဠိစကားကို
ေျပာဆိုသူမ်ားက ဘဂၤလီ၊ စစ္တေကာင္းနဲ႔ နီေပါလ္တို႔သာ ျဖစ္တယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ
သမီးတို႔ ေျပာဆိုေနတဲ့ ဘာသာေရးေ၀ါဟာရ မ်ားက- စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ “ ၀ွတ္ (တ) အက္စ္(စ္)
ႆဲ့က္ (စ) အဆင့္ပါ။” မူရင္း what is this ကို မသိေတာ့ အသံထြက္ေတြကိုေရး ၀ွတ္တ အက္စ
သက္စ ျဖစ္ေနရတာပါ သမီး။ အဲ့ဒါကို ငါတို႔ မူပိုင္လို႔ ေျပာေနတာ- တစ္ကယ္ေတာ့
လူရွက္ဘို႔ ေကာင္းတဲ့ အလုပ္ပါ။ ေသခ်ာေအာင္လည္း ေလ့လာပါဦး- သမီး။
- ကၽြန္မနဲ႔ဦး ဘာသာခ်င္းဖလွယ္ေနတဲ့အတြက္ ဦးရဲ့အယူအဆကိုသာဆက္ေျပာပါ။
အားလံုးရဲ႔ အစမူလဟာ ပရမတ္ဘုရား ျဖစ္တယ္။ အဲ့ဒီ ဘုရားဟာ မိဘ ေၾကာင့္
ျဖစ္လာျခင္း မဟုတ္၊ အိုျခင္း နာျခင္း ေသ ျခင္း မရွိဘူး။ နိစၥ၊ ဓူ၀ ျဖစ္တယ္။ အဲ့ဒီ
ဘုရားက ဓမၼကို ျဖစ္ေပၚေစတယ္။ ဓမၼက ေလာကကို ျဖစ္ေပၚေစတယ္။ ဓမၼဟာ ထပ္ ဆင့္ ျဖစ္ေပၚေနမႈမ်ားနဲ႔
တည္တယ္။ အဲ့ဒီ ဘုရားက ကြန္ျမဴး ထားတဲ့ ပင္မဇစ္ျမစ္ ဉာဏ္ဓါတ္ေတာ္ရဲ႔ ကြန္ယက္မွာ
မိမိရဲ႔ ဉာဏ္ကို ဆက္စပ္ေပါင္းထိႏိုင္မႈ အေလွ်ာက္ လူဟာ ဗီဇထပ္ဆင့္ဉာဏ္ ပြင့္လင္းမႈ
(ေသခ်ာတိက်တဲ့ ၀ိဇၨာ)ကို မရႏိုင္ဘူး။
- ဦးအခုလူ႔ဘဝကေန မူလအစ“ဓါတ္”ကို ဘယ္လိုသြားမလဲဆိုတာ သိပါရေစ။
- ဦးအခုလူ႔ဘဝကေန မူလအစ“ဓါတ္”ကို ဘယ္လိုသြားမလဲဆိုတာ သိပါရေစ။
ဓမၼကို သိဘို႔လိုတယ္။ ဓမၼဟာ ေလာကရဲ႔ လွ်ိဳ႔၀ွက္ခ်က္ေတြကို
ေဖၚေပးတယ္။ အဲ့ဒီ ဓမၼကို လူတိုင္းက မသိႏိုင္လုိ႔ လူသား ဉာဏ္ရပုဂၢိဳလ္ေတြ
ကမၻာအဆက္ဆက္မွာ ပြင့္ေပၚတယ္။ (အတုေတြလည္း ရွိတယ္၊ အစစ္ေတြလည္း ရွိတယ္။) လူထုက ေတာ့-
သူ႔စိတ္အလိုက် လိုက္တာမ်ားပါတယ္။ အတုအစစ္ ခြဲမေန ေတာ့ဘူးေပါ့။- ဒီေတာ့ အတုအစစ္ကို
ခြဲျခား ႏိုင္ဘို႔ လိုပါ လိမ့္မယ္။ လူ႔ဘ၀ က တုိတဲ့အတြက္ ကမၻာမွာ ရွိသမွ်
အယူမ်ားကို ေသခ်ာေအာင္ ေလ့လာၿပီးမွာ တစ္ခုခုကို လက္ခံမယ္ ဆိုရင္ အခ်ိ္န္မွီမွာ
မဟုတ္လို႔- လူတစ္ဦးျခင္းစီမွာ ယုတၱိေဗဒကို လက္ကိုင္ထားရပါမယ္။ (ဥပမာ- သမီးအေမက
ေျပာလို႔- အိမ္က ေၾကာင္မႀကီးက ၾကက္ဥ ႏွစ္လံုး ဥတယ္ ဆိုတာမ်ိဳးကို လက္ခံလို႔
မျဖစ္ပါ။)-
ဘယ္ကိစၥကိုမဆို ေသခ်ာတဲ့ ယုတၱိ ရွိဘု႔ိ လုိပါလိမ့္မယ္။ မျမင္ရတဲ့
စိတ္ကူးယဥ္မႈမ်ားက ဦးလည္း ေလွ်ာက္ေျပာလို႔ ရတာ ေပါ့။-- သမီး လိုက္ယံုႏိုင္မလား။
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ေဌးလြင္ဦး
မဇင္သူမင္း
- ဦးဆိုလိုတာကအခုလူ႔ဘဝကေန
မူလအစ“ဓါတ္”ကို သြားဖို႔ ဓမၼေတြမသိေသးလို႔ သြားလို႔ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့သေဘာလား သိပါ ရေစ။
- ဦးရွင္းျပတဲ့အထဲမွာဘယ္အရာက အစၥလာမ္က်မ္းကျဖစ္ၿပီး ဘယ္အရာက ဗုဒၶဘာသာကလည္းဆိုတာခဲြျပပါ။
ေလးစားစြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း
- ဦးရွင္းျပတဲ့အထဲမွာဘယ္အရာက အစၥလာမ္က်မ္းကျဖစ္ၿပီး ဘယ္အရာက ဗုဒၶဘာသာကလည္းဆိုတာခဲြျပပါ။
ေလးစားစြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း
ဦးေဌးလြင္ဦး
လူေတြဟာ ဓမၼရဲ႔
လွ်ိဳ႔၀ွက္ခ်က္ကို သိေလ၊ ေလာကကို ပိုၿပီး ျမင္လာေလပါပဲ။ ဓမၼရဲ႔ လွ်ိဳ႔၀ွက္ခ်က္ကို
သိႏိုင္ဘုိ႔- ပရမတ္ ဘုရား ရွိတာကို အရင္သိဘို႔လိုတယ္။ ပရမတ္ဘုရားဟာ ေလာကအေပါင္းရဲ႔
အာရံုက်က္စားရာ ဇစ္ျမစ္ျဖစ္တယ္။
ဒါကို သမီး အတိအက်
သိလိုရင္ ပိဋကတ္ က်မ္းၫႊန္းေတြ ေပးပါမယ္။ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္- သမီးကိုယ္တိုင္
ပါဠိအဘိဓာန္ နဲ႔ ဘာသာျပန္ၾကည့္ဘို႔ လိုပါမယ္။ ႏို႔မဟုတ္ရင္ လိုရာဆြဲ အစာသြပ္
ဘာသာျပန္မႈမ်ားနဲ႔ ထိပ္တိုက္တိုးၿပီး- အဲ့ဒီ ဆြဲထား တာကိုပဲ အမွန္လို႔ သမီးက
ခံစားေနဦးမွာပါ။
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း
ဓမၼရဲ႔ လွ်ိဳ႔၀ွက္ခ်က္ကို သိႏိုင္ဘုိ႔- ပရမတ္ဘုရား ရွိတာကို အရင္သိဘို႔လိုတယ္။
-ကၽြန္မနားလည္တာက ဦးရဲ့ေနာက္ဆံုးပန္းတိုင္ဟာ
ပရမတ္ဘုရားျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွ ေရာက္ရမယ့္အရာကို အရင္ သိရမလိုျဖစ္ေနပါတယ္။
ကၽြန္မအျမင္က မူလဇစ္ျမစ္ကိုရွာခ်င္ရင္ အေဝးႀကီးမစဥ္းစားဘဲ မိမိကိုယ္ကို ခဲြျခမ္းစိပ္ျဖာ ၾကည့္ဖို႔လိုမယ္ ထင္ပါတယ္။ မိမိ ဟာ ဘယ္အရာေတြနဲ႔ ဖဲြ႕စည္းတည္ရွိေနလဲ ဆိုတာကိုသိရင္ မူလဇစ္ျမစ္ကိုရွာႏိုင္မွာပါ။
ဦးအယူအဆ မူလဇစ္ျမစ္ကိုရွာဖို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကၽြန္မအယူအဆ မျမဲတဲ့ေလာက ကေန လြတ္ေျမာက္ဖို႔ျဖစ္ျဖစ္ အရင္သိရမွာက မိမိရဲ့ခႏၵာကိုယ္ အေၾကာင္းပါပဲ။ ခႏၵာကိုယ္ရဲ့အေၾကာင္းကို ရွင္ေဂါတမေဟာျပခ်က္အရ ကၽြန္မခဲြျခမ္းစိပ္ျဖာျပပါမယ္။
ပရမတ္ဆိုတာ အစိုင္အခဲမဟုတ္ဘဲ အထင္အရွားရွိေသာ သေဘာတရားျဖစ္ပါတယ္။
လူ (ပညတ္) = ရုပ္၊ နာမ္ (ပရမတ္) ဆိုလိုတာက လူဆိုတဲ့အစိုင္အခဲႀကီးဟာ တကယ္ေတာ့ “ရုပ္၊ နာမ္” ဆိုတဲ့ သေဘာ တရား သာျဖစ္ပါတယ္။
ရုပ္ ကိုထပ္ခဲြရင္ ဓါတ္ (၄) ခု (ပထဝီ =ေျမဓါတ္ ၊ အာေပါ= ေရဓါတ္၊ ဝါေယာ= ေလဓါတ္၊ ေတေဇာ= မီးဓါတ္) နာမ္ ကို ထပ္ခဲြရင္ ဓါတ္ (၁) ခု (ဝိညာဏဓါတ္ = အာရံုေျခာက္ပါး ကိုသိျမင္မႈ နာမ္တရားအစု) အာကာသ ဓါတ္ (၁) ခု = ရုပ္တ ရား တစ္စုတစ္စု ကုိ သဘာဝသတၱိခ်င္း မေရာယွက္ေအာင္ ပိုင္းျခားကန္႔သတ္ထားတဲ့ဓါတ္ စုစုေပါင္း ဓါတ္ (၆) ခု ရွိပါ တယ္။ ပရမတ္ျဖစ္တဲ့ ရုပ္၊နာမ္ ကိုထပ္ခဲြထားလို႔ ဓါတ္ဟာ ပရမတ္ျဖစ္တဲ့အျပင္ လူရဲ့ မူလဇစ္ျမစ္ပါပဲ။ ဆိုလိုတာက လူဆိုတဲ့ အစိုင္အခဲႀကီးဟာ တကယ္ေတာ့ “ဓါတ္” ဆိုတဲ့ သေဘာတရား သာျဖစ္ပါတယ္။
လူ႔ဘံုဆိုတာ ကမၻာႀကီးပါ။ (၃၁) ဘံုမွာ က်န္ဘံုေတြဟာ လူ႔ဘံုကို မွီျပီးေပၚလာတာမို႔ နတ္ျဖစ္ျဖစ္၊ ျဗဟၼၼာျဖစ္ျဖစ္၊ ငရဲသား ျဖစ္ျဖစ္၊ တိရစၦာန္ျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ရဲ့ မူလဇစ္ျမစ္ဟာလည္း ဓါတ္(၆)ခုပါပဲ။ ရွင္ေဂါတမက ဓါတ္ေတြဟာ မၿမဲဘဲ ေရြ႕လ်ား ေျပာင္းလဲ ေဖါက္ျပန္ေနတဲ့ အနိစၥ သေဘာကို ဆရာေျပာသလို သိတာမဟုတ္ဘဲ မိမိခႏၵာကိုယ္မွာ ျမင္ေအာင္ ၾကည့္ခုိင္း တာပါ။ ဓါတ္ေတြဟာ နဂိုထဲကရွိတာလား၊ ဘုရားဖန္ဆင္းတာလားဆိုတာ သိဖို႔က “ဓါတ္” ေတြရဲ့ သေဘာကို သိမွ နား လည္မွာပါ။ လူေတြရဲ့ မူလ ဥာဏ္ဟာ “ဓါတ္” မေျပာနဲ႔ ရုပ္၊နာမ္ေတာင္ ေရးေတးေတးပဲ ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဥာဏ္ကိုဥာဏ္စဥ္ (၁၆) ထိ ရင့္သန္ေအာင္ ဝိပႆနာက်င့္ၿပီး ရုပ္၊နာမ္ ရဲ့မျမဲတဲ့သေဘာကိုမိမိခႏၵာမွာ ျမင္ေအာင္ၾကည့္လို႔ သမၼာဒိဌိျဖစ္ရင္ ပထမမဂ္ကိုရပါၿပီ။ ဓါတ္ေတြရဲ့ မျမဲတဲ့သေဘာကိုဆရာေျပာလို႔သိ၊ စာသိ မဟုတ္ဘဲ ခႏၵာနဲ႔သိဖို႔က တတိယမဂ္ကို ရမွ သိမွာပါ။ ဆိုလိုတာက ခႏၵာရဲ့မျမဲတဲ့သေဘာကို အဆင့္တဆင့္ၿပီးတဆင့္ နက္နက္နဲနဲသိလာေလေလ သကၤတ = မျမဲတဲ့ေလာက ကေန ဥာဏ္ဟာစြန္႔ခြာလာၿပီး အသကၤတ = နိဗၺာန္ကို အဆင့္တဆင့္ၿပီးတဆင့္ နီးနီး သြား တာပါ။
ဦးေမးထားတဲ့ေမးခြန္းေတြကို ကၽြန္မအခ်ိန္ရရင္ ျပန္လည္ေဆြးေႏြးေပးပါ့မယ္။
ေလးစားစြာျဖင့္
မဇင္သူမင္း
ဦးေဌးလြင္ဦး
ေမတၱာရပ္ခံတယ္ေနာ္။ ဦး အလုပ္မ်ားေနလို႔ပါ။--
သမီး သိထားတာကို ဆက္ရွင္းျပပါ။--
-ကၽြန္မနားလည္တာက
ဦးရဲ့ေနာက္ဆံုးပန္းတိုင္ဟာ ပရမတ္ဘုရားျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွေရာက္ရမယ့္ အရာကို
အရင္ သိရမလိုျဖစ္ေနပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးနဲ႔ ပထမဆံုးဟာ တစ္ထပ္တည္း ျဖစ္ပါတယ္ သမီး။ ကိုယ္ေတာ္ေဂါတမ
ကိုယ္တိုင္က “ရဟန္းတို႔ သင္တို႔သည္ အဘဘုရား၏ က်က္စားရာ အာရံု၌ က်က္စားၾကေလာ့” လို႔
ဒီဃနီကယ္မွာ ေျပာထားပါတယ္။ အဲ့ဒီ၀ါက်မွာ ေျပာတဲ့ အဘ ဘုရား၏ “ေပတိေက” ဆိုတဲ့
စကားလံုးဟာ ေျပာသူ၊ နာသူ၊ ထည့္သြင္းေျပာခံရသူ၊ First Person, Second Person, Third
person ထဲက Third person (ထည့္သြင္းေျပာခံရသူ) တိတယ အၫႊန္းနာမ္စား ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီ၀ါက်ကို ေျပာသူ ကိုယ္ေတာ္ ေဂါတမက First person ျဖစ္ၿပီး နာသူ ရဟန္းတို႔ ဆိုတာက
Second person ျဖစ္တယ္။ ဒီမွာ အဘဘုရား၏ ဆိုတဲ့ အၫႊန္းက သီးျခား ၫႊန္းခံရတဲ့
စကားလံုး ျဖစ္တယ္။- သမီးေလ့လာၾကည့္ပါ။
ပရမတ္ဘုရားကို အရင္သိဘို႔လိုတဲ့ အေၾကာင္းရင္းက - လူပုဂၢိဳလ္ဆိုတာ
ဘယ္သူ႔ကိုမွ မယံုၾကည္ရပါ။ သူဟာ ပရမတ္ ဘုရားဆီက တစ္ကယ္ အသိကိန္းဆိုက္မႈ ရွိမရွိ
ဆိုတာကို သူက လက္မခံမွီ စီစစ္ေစဘို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏို႔မဟုတ္ရင္ လူေတြ က
လွည့္စားတာမ်ားပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးေလာကမွ ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လိုသူ မ်ားသလို၊ ဘာသာေရး
ေလာကမွာလည္း အဓိ ပတိ ျဖစ္လိုသူက မ်ားပါတယ္။ ကမၻာ့လူသားေတြ အေနနဲ႔ လွည့္စား
မခံရေအာင္ ဘာသာေရး အဓိပတိဆိုသူ တစ္ဦးကို လက္ခံေတာ့မယ္ဆိုရင္- သူ႔ကို
မွတ္ေက်ာက္အရင္တင္ရမွာပါ။ ဒီအတြက္ ပရမတ္ဘုရားကို အရင္သိဘို႔ လိုျခင္း ျဖစ္တယ္။
ၿပီးမွ သူဟာ တစ္ကယ့္ သဗၺညဳဉာဏ္ကိန္းဆိုက္ခဲ့ တယ္လို႔ ယံုၾကည္မႈကို တည္ေဆာက္ရတယ္။
ၿပီးမွ သူရခဲ့တဲ့ လမ္းစဥ္ အတိုင္း ဆက္လက္က်င့္ေဆာင္ဘို႔ ေနာက္လိုက္လုပ္ရပါတယ္။
မိရိုးဖလာၾကားဘူးနား၀မ်ားကေတာ့-- ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ေကာင္းတယ္ ေျပာေနမွာပါပဲ။
ေတာေတာင္ထဲက နတ္ကိုးကြယ္သူမ်ားကလည္း သူဘာသာပဲ ေကာင္းတယ္ ေျပာေနမွာပဲ ေလ။ သူတို႔
လူထုက လိုက္ယံုႏိုင္ေလာက္တဲ့ တစ္ခ်ိဳ႔ေသာ အစြမ္းမ်ားလည္း သူတို႔ရဲ႔ ဘာသာေရး
ေခါင္းေဆာင္ ေတြမွာ ရွိ ေနတာပဲ။
သမီး ရွင္းလိုတဲ့ ရုပ္ေတြ၊ နာမ္ေတြ၊ ဉာဏ္ေတြကို ဆက္ရွင္းပါ။ ဦး
ဖတ္ၾကည့္ပါမယ္- ၿပီးမွ ေဆြးေႏြးပါမယ္။
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္